Rivier in het vizier 132
Door Yvo Bindels
21 maart 2009
De lente is begonnen. En hoe! Het is nog fris, onder een stralend blauwe hemel laden we de spullen in de boot. We nemen ons voor om er een ontspannen dag van te maken. Geen gehaast, overmatige vangdrang of wat dan ook. Gewoon ouderwets lekker genieten!
Tijdens het gereed maken van de boot stoot ik per ongeluk tegen de thermoskan soep. Het geluid klinkt niet veelbelovend. Inderdaad, de binnenfles is in duizend stukjes. Geen soep vandaag en vanavond minder vaatwas. Het water ligt er prachtig bij. Een laagje mist hangt boven de gladde waterspiegel. Onderweg naar de eerste stek drinken we een lekkere kop koffie. Het spatwater op de rand van de boot bevriest nog nu, maar de zon die volop aanwezig is, zal de temperatuur snel doen stijgen. Lambert is ook al op pad.
Lamberts stoere Marcraft snijdt de gladde waterspiegel aan
We gaan werpend aan de slag op een ondiepe plaat. Sando met een Toppie en ik met een grote zachte gele shad. Heerlijk om tussen de fluitende vogels de warme zonnestralen op je gezicht te voelen. Beiden zwijgen we en zijn lekker geconcentreerd aan het vissen. Een vlijtige bever heeft weer goed z’n best gedaan op de oever. Een dikke wilg is voor éénderde doorgeknaagd. Hier zal zelf europa’s grootste knaagdier een paar avonden achtereen aan moeten werken. We zijn benieuwd of deze boom volgende week nog rechtop zal staan.
Na een dik uur hebben we de hele zone uitgekamd, zonder resultaat. Tijd voor iets anders. Met rammelaars gaan we aan de slag op de grens naar dieper water. Meteen een harde aanbeet! Ik sla een mooie hoepel in de HS STI 30-60 gram. Een snoek schiet enkele keren onder de boot door. Met de kieuwgreep kan ik de vis niet veel later uit het water tillen. De vis is prachtig getekend en komt me bekend voor. Thuis maar eens foto’s vergelijken.
Wat een tekening!
Niet veel later is het bij Sando raak. Geen snoek blijkt al snel. Een donker snoekbaarsmannetje heeft de rode Screaming Devil aangevallen. Even op de foto en snel terug, want de vis heeft een al een paar druppels homvocht gelekt. We zoeken een nieuwe stek op. Gaan er weer werpend aan de slag. “Kijk!” fluistert Sando na een tijdje. Als ik me omdraai ligt er een grote snoek in het oppervlak naast zijn Busterjerk. Sando tikt nog eens en de snoek volgt. De doorgewinterde roofvis bijt helaas niet en laat zich weer afzakken naar dieper water.
Sando en zijn Screaming Devil-succes
Sando maakt nog enkele worpen en ik kijk toe of de snoek zijn jerkbait nog eens komt halen. Als ik dan de grote HS shad over de stek trek, vliegt de snoek er vol overtuiging vol overheen. Ik sla aan en mis. We kijken elkaar ongelovig aan. De hele shad was finaal in haar grote bek verdwenen en toch hebben de twee superscherpe Gamakatsudreggen niets kunnen haken. Bizar eigenlijk. Opnieuw een volger op de Busterjerk bij Sando. Een minisnoekje van amper veertig centimeter schrikt zich rot als Sando een harde tik aan de jerkbait geeft. Schiet daarbij het water uit. Dat vindt Sando wel grappig!
Ruzie in de groep ganzen aan land. Het gaat er nogal met geweld aan toe. Als de verliezers afdruipen via het water, bemoeit de mannelijke knobbelzwaan zich er ook nog mee. Zijn dreigend bol gevouwen vleugels en gesis maken duidelijk wie hier de baas is. De tijd vliegt voorbij en voordat we er erg in hebben is het al middag. Samen met Lambert zoeken we de oever op voor de lunchpauze. De eerste groene blaadjes sieren de struiken. Het zal allemaal in een stroomversnelling komen nu.
Dan zoeken we de oeverzone van een plas op. De kant waar de wind enkele dagen op heeft gestaan is meestal de meest productieve. Op de modderige oever staan gele bloemen in volle bloei. We varen iets dichterbij, maar ik weet al om welke soort het gaat; klein hoefblad. Deze pionierplant maakt gretig gebruik van het braakliggend terrein na de graafwerkzaamheden die hier uitgevoerd zijn. Ondanks de zon en het heldere water hebben we al aardig wat activiteit gehad op ondiep water. Ook nu is het op amper twee meter diepte weer raak op mijn rammelaar. De felgele screaming devil heeft een kleine snoek weten te verleiden.
Klein hoefblad in bloei
Een uurtje later mag ik de derde snoek van vandaag aantekenen. Deze keer op slechts anderhalve meter diepte. Daarna wordt het zoeken. We genieten van de nog steeds volop aanwezige zon. Wat een weertje, heerlijk! Vlak naast ons zie ik opeens een vos op de oever. Sando ziet hem ook. Is waarschijnlijk zo opgegaan in de konijnenjacht, dat hij de waterkant even over het hoofd gezien heeft. De vos kijkt onze kant op. Lijkt ietwat overrompeld.
Ik weet dat het sluwe dier niet zo dicht bij ons blijft en zal vluchten. Ik twijfel tussen kijken of het fotoapparaat voorzichtig pakken. Kies voor het laatste. Natuurlijk ben ik al te laat. De vos kijkt naar links en vervolgens naar rechts en gaat z’n hol in. Prachtig om even oog in oog met zo’n mooi dier te staan. Absoluut hoogtepunt van deze dag.
We slepen langzaam richting trailerhelling. Op zijn roodwitte Salmo Butcher weet Sando een knappe snoekbaars te vangen. Een mooi donkergekleurd agressief ogend mannetje heeft het plugje helemaal naar binnengewerkt. Geeft aardig wat strijdlust toneel. Moet toch echt binnenboord om onthaakt te worden. Vanwege andere verplichtingen eindigt onze visdag in de namiddag.
Ze blijven mooi
Anders waren we zeker tot de schemering doorgegaan, zeker nu er volledige rust aan het water is. We laten het water achter zoals we het vanochtend in alle vroegte troffen. Zo glad als een biljartlaken en onder een stralend blauwe hemel. Vele voorjaarskriebels rijker.
ADVERTENTIE
ANDEREN LAZEN OOK
