TotalFishing

Rivier in het vizier 131

Door Yvo Bindels

14 maart 2009
Net voor de wekker ben ik wakker. Het schemert nog buiten. Het raam staat op een kier. Ik luister met gesloten ogen nog even naar de merelman die niet kan wachten totdat het licht is. Zijn vurige ochtendconcert wordt aangevuld met het gekraai van een haan die net zo ongeduldig is.

Onmogelijk om nu met het slechte been uit bed te stappen. Ik heb nog alle tijd. In de keuken staat alles al klaar. Ik vul de thermoskannen eerst met heet kraanwater en zet vervolgens de soep en waterkoker aan. Als de boterhammen gesmeerd zijn, kan ik de kokende soep in de thermoskan mikken. De truc is om tien centimeter tussen de ketel en de kan te laten. Zo gaan de erwtensoep en stukjes worst zonder te knoeien erin. Nou ja, bijna dan…

De haan in het weitje naast m’n huis

Sando is mooi op tijd en een half uur later staan we voor de slagboom van de helling. Dan schiet me te binnen dat de hellingsleutel nog thuis ligt. Oeps. Er is geen mens te bekennen. We kunnen twee dingen doen. Wachten of de sleutel thuis gaan halen. Net als we huiswaarts willen keren, komt een auto met visboot ons tegemoet. Gelukkig laat de vriendelijke collega-roofvisser ons met zijn sleutel binnen. Bij het uitrijden gaat de slagboom vanzelf open straks.

We starten slepend op een plas. De watertemperatuur is inmiddels gestegen tot 8,5 C Aan de handhengel een good-old felgele Rapala J13 en aan de steunhengel een 30cm lange HS shad. Sando gaat voor zijn vertrouwde Screaming Devil en een Jointed Pike van Salmo. Op dit tweedelige plugje krijgt hij al vrij snel een aanbeet, maar mist deze. Dan de rivier op. Dieplopende pluggen en shads met zware loodkoppen speuren de mosselbanken in de stroming af. Vijfhonderd kuub per seconde is misschien nog net iets te veel bij deze watertemperatuur?

De ondiepe delen van de aangrenzende plassen zijn ietsjes warmer. Onze beoogde stek slaan we over, aangezien er twee boten achter ons aan varen. We varen een stuk door naar een algemeen bekende stek. Benzinemotor uit en de geruisloze elektromotor aan. Tijdens het werpend vissen staan we natuurlijk rechtop. De 55 ponds Watersnake is lekker lang en heeft tevens een telescopisch verlengbaar handvat dat zo letterlijk binnen handbereik is.

Het water is helder en twee meter diep. Daarom vis ik m’n shad hoog binnen. Kom maar halen die hap! Na een uurtje werpen zie ik een grote snoek stijgen achter het kunstaas. Volgt de shad met z’n bek er tegen aan. Superspannend! Vlak voor de boot kijk ik op de brede indrukwekkende kop. Natuurlijk probeer ik een aanbeet te provoceren door de shad zijdelings te laten vluchten. De oude dame trapt er echter niet in. We gooien de plek secuur uit met een tiental verschillende aasjes. Maar helaas zonder resultaat. Heeft eigenlijk ook wel z’n charme zo.

Even bellen waar Lambert uithangt, ik heb namelijk een berg gemarineerde drumsticks meegenomen. Lambert is gelukkig vlak bij. We genieten van het mooie weer. De eerste groene blaadje laten zich al voorzichtig zien. We hebben mooie maanden voor ons liggen! Na de gezellige pauze gaan we werpend verder. Binnen een half uur krijgen Sando en ik vier mooie aanbeten op jerkbaits en shads, maar geen van de rovers blijf hangen. We hebben beiden eigenlijk ook wel zin om een uurtje te verticalen. Zoeken daarom een stek net buiten de hoofdstroom van de rivier op.

Mooie maanden in het verschiet

Sando stuurt een culpritje richting bodem en ik een roze fin-s op 21 grams loodkop. Na twee minuten is het al raak en sla ik de HS Signature krom. Het kopschudden van de snoekbaars voelt goed aan. Helaas slaagt de vis in zijn poging het rubber kwijt te raken. Op deze stek krijgen we doorgaans niet vele aanbeten, maar meestal zijn de vissen van mooi formaat. Niet veel later bij Sando een herhaling. Een paar seconden de hengel krom en vervolgens los. We kijken elkaar ongelovig aan. Actie genoeg. Maar vissen vangen, ho maar!

De stroming neemt toe en de stroomnaad verdwijnt. We schakelen over op dieplopende pluggen. Na diverse driften een dreun op mijn hengel. Hangen! Het kopschudden is wederom duidelijk voelbaar. Deze keer blijft de snoekbaars wel hangen. Het blijkt een puntgaaf exemplaar, iets wat je bij deze afmeting niet zo snel ziet bij vissen van de rivier. Sando landt de vis voor mij met de hand. Ik kan gelukkig nog steeds niet wennen aan de schoonheid van deze prachtrovers!

Strak en puntgaaf

Dan begint het te regenen. Als we terug richting helling slepen, mag ik nog een snoekje vangen op een Butchertje. De snede in zijn rug duidt op een grotere soortgenoot. De mannelijke snoekjes moeten wat over hebben om de liefde te bedrijven. Op de helling doen we een vreemde ontdekking. De propeller van de buitenboordmotor is weg. Hoe kan dat nu? We zijn toch tot hier gevaren?

We laten de boot weer van de trailer rollen. Het water is gelukkig redelijk helder. Ja, daar zie ik een donkere vlek, zou de schroef kunnen zijn. Met het schepnet lukt het na een paar minuten pielen om de propeller eruit te vissen. Waarschijnlijk heeft de borgpen dus niet goed gezeten. Ondertussen zijn we flink nat geworden. De ramen van het jeepje beslaan van het vocht tijdens de terugweg.

Wie het kleine niet eert….