TotalFishing

Rivier in het vizier 130

Door Yvo Bindels

7 maart 2009
De ramen van de auto zijn bedekt met een laagje ijs. Minus twee graden geeft de temperatuurmeter aan. De boot is deze week eens goed gepoetst en gisteren gereed gemaakt. Op de spiegel hangt onze nieuwe 6pk Mariner, die vandaag ingevaren gaat worden.

De trailer hoeft alleen nog maar aangekoppeld te worden. Daar is Sando al. Even controleren of de lichtbalk doet wat ie moet doen. We hebben de stekker verlegd naar de voorkant van de trailer, zodat deze tijdens het traileren geen contact met het water maakt. Aan de lichtbalk zit nu dus een langere kabel die naar voren loopt.

Dit silhouet is de nachtmerrie van elke muis

Er staan al een Belgische en Duitse trailer naast de helling. Hoewel ik er zelf vlak bij woon, heb ik nog nooit in een van deze landen gevist. Ooit een poging gedaan, maar het aanschaffen van de juiste papieren en verdiepen in allerlei regels zijn me de moeite toch niet waard. Het moet hier sowieso over het algemeen beter zijn, gezien het aantal vistoeristen. Omdat we geen zeil over de boot hebben en beiden onze vaste routines ligt de boot binnen vijf minuten in het water.

We varen vandaag onze motor in. Brengt een aardige beperking van de mogelijkheden met zich mee. We tuffen op de grote plas en genieten van de rust. De stationaire snelheid moeten we even bijstellen. We slepen twee baarsplugjes langs de oever waar de wind op staat. Vissen daarbij op slechts twee meter water. Voorgaande jaren pakten we zo de allerdikste bakken. Nu gebeurt er niks. Een torenvalk jaagt boven een grasveldje. De muizen kunnen beter even verstopt blijven.

Dan de rivier op. We slepen nooit stroomafwaarts. Aangezien ons tempo laag moet blijven vanwege de motor en onze volgende stek stroomafwaarts ligt, trekken we deze keer maar een groot stuk rubber langs de oever. Je weet maar nooit. Het rivierwater is helder, dus snoek kan het goed zien voorbij zwemmen. Ja, ik weet het, het snoekseizoen is gesloten. Betekent dat een gevangen snoek onmiddellijk terug moet worden gezet in hetzelfde water. Doen we heel het jaar al, dus geen probleem.

Af en toe komt de kunstaasredder er bij kijken (foto Pol Heijmans)

Zolang we de snoek bij te warm water maar gewoon met rust laten. De buizerd met de witte borst zit er weer. Houdt van de grote dode kale boom het terrein goed in de gaten. Zal vast en zeker af een toe een konijn grijpen. Daar wemelt het hier van. Zolang ze onder het dichte struikgewas op de oever blijven zijn ze veilig voor de gevaarlijke klauwen.

De volgende stek bevissen we werpend met grote shads. Als ik mijn shad even laat afzinken pikt deze een stuk vuil op. Blijkt een verdwaald maandverband te zijn. Zit stevig vast op hoofdhaak en dreg. Dit tot groot genoegen van Sando die in een deuk ligt. Na een uurtje werpen, slepen we een rondje op wat dieper water. Een harde dreun op mijn Bulldawg doet me instinctief de haak zetten. Althans een poging tot. De vis heeft mazzel en weet de haken te omzeilen. Een diep litteken in het zachte rubber is het gevolg.

Terug de rivier op. We proberen eens een nieuwe stek. In het verleden gemeden vanwege de extreem vele hangers. Al snel hang ik vast. De rivier stroomt stevig en het werkt juist dan vaak om de beugel open te zetten en de stroming de shad of plug achter het obstakel uit te laten stromen. Ook nu is dit het geval en kunnen we onze tocht voortzetten. Sando slaat een gat in de lucht. “Voelde echt aan als aanbeet!”, zegt hij overtuigend. Meteen erna weer raak bij hem. Dezelfde vis misschien?

Een stevige snoekbaars laat zich relatief mak naar de boot dirigeren. Zijn we van dit formaat niet gewend. Snel een foto en terug ermee. De Duitse visboot die in hoog tempo voorbij raast, ziet nog net dat Sando de vis terugzet. Hop, gas eraf, bocht terug naar ons en net ietsjes stroomopwaarts van ons beginnen met een verticaaldrift. Dit klontersyndroom komt bij verticaalvissers het vaakst voor.

Sando weet ze wel uit te zoeken

We slepen verder, maar het blijft bij deze enkele aanbeet. Weer hang ik vast. Deze keer ook echt goed. De kunstaasredder doet gelukkig goed zijn werk. Pol en zijn maat komen gezellig even langszij. Zij hebben twee mooie snoekbaarzen en een zeelt gevangen. Tijdens het bijkletsen drijven we een aardig stuk stroomafwaarts. Als er meerdere roofvisboten in de buurt komen liggen, zoeken we een aangrenzende plas op.

Voordat ik m’n Boxertje op diepte heb, is het bij Sando al raak. Een snoekje heeft het jointed shadrapje gegrepen. Moet even aan boord om goed te onthaken. Als we onze weg vervolgen krijgt Sando een harde aanbeet en kromme hengel. Helaas van korte duur, want de hengel veert alweer recht. “Dat was hem!” zegt Sando teleurgesteld nog onder de indruk van de harde aanbeet.

De jointed shadrap lijkt altijd wel een visje te vangen

We maken meerdere driften over de stek, maar een herkansing zit er niet in. Dan zit onze vistijd er op. Tijdens het terugvaren naar de trailerhelling bespreken we de nieuwe visplannen voor volgende week alweer. Dan is de motor ingelopen en kunnen we weer meer werpend vissen op goede stekken die wat verder weg liggen. De roofvissen zijn voorlopig nog niet van ons af.