TotalFishing

Rivier in het vizier 129

Door Yvo Bindels

24 februari 2009
Een tijd waarin de vissen zich verplaatsen, staat op het punt van beginnen. Een paar dagen met warmere temperaturen kunnen de boel nu op z’n kop zetten. Diepe gaten, beschutte jachthavens en andere typerende winterstekken, worden verruild voor ondiepere regionen en natuurlijk de rivier.

De bever heeft korte metten gemaakt met deze berk

Zo ver is het vandaag waarschijnlijk nog niet. De temperatuur van het water is nog steeds beneden de vijf graden. Lambert stelt voor om toch op de rivier te starten. Ik vind het prima, want de stroming is perfect. We zijn beiden dol op de grote glasogen. We praten wel in meervoud, maar met een enkele bonusvis zullen we content zijn.

“Ja, daar was hij!”, roep ik enthousiast. Lambert veert overeind en kijkt me vragend aan. “Nee, geen aanbeet, de eerste vinkenslag van dit nieuwe jaar”. Het korte melodietje is voor mij meer dan enkel de territoriale afbakening van de mooi gekleurde vinkenman. Deze jubelkreet zie ik als de jaarlijkse voorbode van een hele mooie tijd; het voorjaar! We speuren honderden meters harde rivierbodem af met onze grote shads. Geen reactie. Als enkele andere boten dichtbij komen liggen, zoeken we meteen de rust op.

We proberen ons geluk op een ondiep gedeelte van een plas. Het water stroomt in een aardig tempo de plas uit, wat dus een zakkende waterstand op de rivier betekent. We starten op twee meter diepte met jerkbaits. Vanwege het troebele water is m’n vertrouwen in de jerkbaits niet zo geweldig. Na een paar worpen met een grote spinner, vind ik wat ik zoek. Een zachte felgekleurde shad van Henk Simonsz. Loodkop van 20 gram en staartdregje maat 4 boven in de rug geprikt.

Met de 2.70 mtr lange HS STI kan de shad als een raket gelanceerd worden. Plons, na twee draaien aan de molenslinger is het al raak! De dril levert niet het spektakel waar ik op hoopte. Het blijkt een grote brasem te zijn die in de staart gehaakt zit. De haken zijn in elk geval scherp! Lambert heeft lol. Aangezien ik hem onlangs tot ‘kampioen bijvangsten’ benoemd heb, eist hij dat ik ermee op de foto ga. Nou, vooruit dan maar!

Vooruit dan maar

Ondertussen bevinden we ons op het ondiepste gedeelte van de plas. Slechts een meter water onder de boot. Met de hengeltop schuin omhoog vis ik de shad in hoog tempo binnen. Vlak voor de boot een woeste aanval! Terwijl de adrenaline door mijn lijf schiet, zie ik dat het om een snoekbaars gaat. De fraai gespierde zeventiger kan niet de diepte in en gaat tekeer in het oppervlak. Het woeste kopschudden ziet er spectaculair uit. Zit stevig vast en slaagt dus niet in z’n pogingen.

Gestroomlijnde vis

De eerste worp erna levert weer direct een aanbeet op. Ik mis. Op de plek des onheils laat de vis een grote modderkolk achter. Daarna wordt het rustig. We zoeken een nieuw stek op. De overhangende bomen met takken tot in het water moeten toch haast wel schuilplaats bieden voor loerende snoeken. We driften er kort langs. Goedgemikte korte onderhandse worpjes tussen de takken. Lambert concentreert zich op de diepere kant van de boot en mikt op een snoekbaars.

Daar! Een wit schim draait onder het kunstaas door. De worp erna kan het snoekje de verleiding niet weerstaan en grijpt de shad naast de boot. Altijd leuk om te zien hoe zo’n klein snoekje onbezonnen op tamelijk fors kunstaas vliegt. Buiten de boot onthaken lukt niet omdat de dreg helemaal in de bek verstopt zit. Prachtige paarlemoerkleurige tekening heeft de vis. Dan is het tijd voor een pauze. Lamberts vader struint langs de waterkant en komt net als vorige week gezellig even babbelen. We bekijken het werk van een bever die een wilg heeft omgelegd.

Paarlemoerkleurig snoekje

Lambert en ik besluiten de laatste uurtjes op de rivier vol te maken. Shads, pluggen en rammelaars; het mag allemaal niet baten. We proberen verschillende stekken, maar weten de grote snoekbaarzen wederom niet te vinden. Langs de rivieroever ziet Lambert een buizerd met een mooie witte borst op een paaltje zitten. Net als ik wil scherpstellen, vliegt de vogel een paar meter verder. Doet dat even later nog eens. Lambert trekt de boot met de elektromotor langzaam dichterbij. Drie keer is scheepsrecht en volledig ingezoomd krijg ik de roofvogel toch nog op de gevoelige plaat.

Lambert krijgt eindelijk een stevige aanbeet op een 13 centimeter lange gele shad. Zijn kromme hengel ziet er goed uit. Is helaas van korte duur, want de Titan veert al snel weer recht. Pas in de schemering is het opnieuw raak en weet ook Lambert vandaag zijn visje te vangen. Een snoekbaarsje heeft zijn dieplopende plug klemvast. Volledig ontspannen van een dagje buitenlucht trekken we de Marcraft weer op de trailer. Zelfs de langste visdagen vliegen te snel voorbij.

Buizerd met witte borst