TotalFishing

Rivier in het Vizier 128

Door Yvo Bindels

22 februari 2009
Na een ontspannen autorit zijn we te vroeg op onze bestemming. We hoeven echter niet lang te wachten op Johan en Lucien, die iets dichterbij wonen en hun boten bij zich hebben. Lambert stapt bij Lucien in en ik mag bij Johan aan boord.

Lambert en ik hebben voor de grap aan al onze hengel octopussy’s gehangen, het aas waar Lucien vorige week succes op had. “He, we hebben nieuwe geheime aasjes!”, zegt Lambert. Lucien, vaste schrijver van metersnoeken.nl, kan zo’n grap wel waarderen. Niet veel later sturen we onze shadjes al richting bodem van de gigantische zandafgraving. We starten op andere gedeeltes van de plas en vissen snel verschillende dieptes af om erachter te komen waar de rovers staan.

Het miezert en de wind is krachtig. Johan is ervaren genoeg om de boot met zijn fronttroller keurig in bedwang te houden. Na een poosje pielen een eerste tik op m’n fin-s. Mis. De laatste tijd heb ik nogal wat shadjes aangeschaft. Om wel met alles te kunnen vissen, maar niet van vaste dreg te voorzien, heb ik een twintigtal dregjes in de maten 6, 8 en 10 voorzien van korte lijntjes dikke dyneema. Door middel van het geknoopte lusje zo in de speld of over het oog van de jigkop te hangen.

Ready for action!

Johan en ik hebben elkaar een tijdje niet gezien en maken van de gelegenheid gebruik om uitgebreid bij te kletsen. We hebben ons de laatste jaren goed leren kennen en vissen elk seizoen wel meerde keren samen. Johan’s doorzettingsvermogen is werkelijk onuitputtelijk. Een mooie eigenschap voor een innovatieve visser, die graag van alles uitprobeert. Johan heeft enkele aasjes voor me meegenomen, waar ik maar moeilijk aan kon komen. Zo onder andere een variant op de Powerworm, waar hij en Lucien vaak succesvol mee zijn.

De plas brengt nog niet waar we op hopen. We besluiten de stoute schoenen aan te trekken en de fors stromende rivier op te zoeken. In eerste instantie lijkt de stroming mee te vallen. Maar in de buitenbocht zit de vaart er toch echt goed in! De mogelijkheden die we beiden zien, leggen we naast elkaar en stellen zo een aanpak vast. We speuren net tegen de stroomnaad van de hoofdstroom de spijkerharde bodem af.

De shads mogen zeker een stukje zwaarder en wat mij betreft ook groter. Bijt er eentje, dan is het geheid een fraaie vis! Succes blijft het eerste uurtje uit, maar we geven nog niet op. Johan wordt beloond met een tik op zijn witte hamerstaart en beantwoordt deze met een vliegensvlugge aanslag. Zijn Godfather buigt diep door. De boot is tijdens de dril in de stroming beland. Johan blijft zoals altijd kalm. Een typische riviersnoekbaars komt in het oppervlak. In deze harde stroming is een handlanding onbegonnen werk. Ik assisteer mijn maatje door de vis te scheppen zodra deze de eerste keer goed binnen bereik komt. De eerste is binnen! Met een glunderend gezicht toont Johan een fraaie vis voor de lens.

Op de rivier zitten de dikste!

Toch blijft het bij deze ene vis. Tegen het middaguur zoeken we de plas weer op. Slepen met groot kunstaas richting Lucien en Lambert. Ook bij hen is het nog niet wild. Lambert heeft ook voor hen en snoekbaars mogen aantekenen. Lucien en Johan maken cup-a-soupes voor ons vieren en Lambert en ik zorgen voor het toetje in de vorm van een Limburgse vlaai. Gezelligheid troef. Vol nieuwe visdrang zoeken we de taluudjes weer op.

De wolken aasvis zijn snel gevonden. Tussen de 9 en 11 meter moet het gebeuren. In het ‘groene gevaar’ vangen Lambert en Lucien al snel beiden een vis onder ons toekijkend oog. De felroze shad waarmee Lambert succesvol is, blijft niet alleen thema van de dag, maar ook de vanger. Johan en ik wisselen ons scheel om tot een vangend stukje rubber te komen. De tijd vliegt voorbij. Het is eindelijk droog, maar de wind zet nog een tandje bij. “Jah!”. Johan weet toch nog een aanbeet uit te lokken. De snoekbaars zit dun in z’n wang geprikt en mag snel terug naar zijn soortgenoten.

Twee topvissers in het ‘groene gevaar’

Ik krijg een stevige tik op de Fin-s-fish, maar mis. Johan draait de boot en op dezelfde stek is het nu wel raak en mag ook ik de eerste vis op mijn nieuwe 2-delige Godfather2 parabolic naar het oppervlak dirigeren. Johan reikt me een miniflesje kruidenbitter toe om te vieren dat ook ik de nul heb weggepoetst. Een stukje verderop vangt Lambert een fraaie zestiger. Uiteraard weer op z’n roze gevalletje.

Een kleintje van negen meter diepte

Het laatste uurtje verloopt rustig. Johan en Lambert vangen nog een snoekbaars en Luus en ik moeten het met gemiste friemelaanbeetjes doen. Als donkere wolken naderen, klapt Johans hengel nog een keer dubbel. En goed! Het blijkt een snoek te zijn die wel wat zag in de rubbercreatie. Mooie afsluiter van een oergezellige dag. Tien vissen met vier man is niet echt wild, maar op de oever enkel lachende gezichten. We hebben heerlijk gevist en volop plezier gehad. Als we een half uurtje onderweg naar huis zijn, klinkt er vanaf de bijzit een tevreden snurkje.

Toetje voor Johan