TotalFishing

Rivier in het vizier 122

Door Yvo Bindels

3 januari 2009
De winter heeft definitief doorgezet. Zelfs overdag temperaturen diep onder nul. Wie nu wil vissen, is gek. En dat zijn wij gelukkig. Maar de mogelijkheden zijn aanzienlijk beperkt. Heel wat water is voorzien van een aardige laag ijs.

Na wat puzzelwerk zijn we eruit. Lambert, Sando en ik zijn onderweg naar een gigantische zandwinput aan de rivier de Maas. We zijn ruim een uur op pad en kijken angstvallig naar de temperatuursmeter. Min 7, min 9, min 11. Des te dichter we bij het water komen, des te kouder en wordt het. Aangekomen bij de steile helling, zien we dat het water dichtgevroren is.

IJsbreker!

Volgens berichten zou het gisterenmiddag om drie uur nog ijsvrij zijn hier. Een ijskoude en windstille nacht heeft daar dus verandering in gebracht. Door de dikke laag mist zien we niet tot hoever het ijs doorloopt. De dikte zal een goede centimeter zijn hier aan de kant. Een stukje naast de helling is een steiger. Het kraakt er. Een schim komt lagzaam uit de mist tevoorschijn. Maakt de aanliggende boten ietwat los. Volgens hem is het water een stukje verderop vrij. Zullen we de gok nemen. Weer anderhalf uur naar huis rijden nu is ook al zo wat.

We hijsen ons in de warmtekleding die hard nodig is. Achter ons sluit nog een roofvisboot aan. Ze zien ons plan wel zitten. Kunnen zij door de ijsvrije zone achter ons aan. De stevige Marcraft van Lambert doet het ijs kraken. Even voorzichtig met de motor etc achterop de boot. Lambert rijd de trailer nu iets vooruit waardoor de boot wat meer speling heeft en we deze kunnen draaien. Als hij de buitenboordmotor start mis ik de koelstraal. We halen het slangetje los dat dicht gevroren zit. Na wat gesabbel van Lambert is het ijs erin gesmolten en kunnen we op pad.

We banen ons een weg door het ijs, dat vrij makkelijk zwicht voor het stevige aluminium. De dieptemeter geeft geen echo. Al snel blijkt dat de kabel naar de transducer door het ijs doorgesneden is. Balen. Als we eindelijk op open water drijven laat ik de fronttroller zakken. Daar zit gelukkig ook een transducer in. We bevinden ons boven tien meter water maar hebben in de dichte mist ook verder geen idee waar we eigenlijk zijn.

Laten we maar gewoon beginnen met vissen. Sando kiest voor een vorkstaartje, Lambert voor een worm. Ik kies daarom voor een Culpritje. Met drie verschillende soorten shads kunnen we zien waar de vissen voor vallen. De eerste twee uur in elk geval voor niks! De ogen van onze hengels zijn continue dichtgevroren en ook de lijn op de spoel plakt vast van de vorst. Het vissen is erg moeilijk zo. Geconcentreerd tikken zit er nog niet in.

De mist trekt weg en laat een laag rijp achter op het struikgewas en riet

Nadat de mist grotendeels opgetrokken is, kunnen we ons begeven naar de stekken waar ik met Lambert al eerder gevist hebben verleden jaar. Het laatste beetje mist en met rijp bedekte rietkragen geven de oevers een aparte sfeer. Aangekomen op de nieuwe stek vangt Sando al vrij snel twee baarzen achter elkaar. Een tijdje later mag ook ik een dwarsgestreepte dertiger vangen. Blijft een heerlijke sportvis die we voor geen goud willen missen in onze Nederlandse wateren!

Waar waren we toch zonder die baarzen?

Lambert is de eerste die een snoekbaars mag aantekenen. Klein maar fijn. We krijgen af en toe beet, maar verspelen de meeste vissen tijdens de dril. Vooral kleintjes. Als ik overschakel op een Fin-s Fish van 4 inch, krijg ik enkel aanbeten achtereen. De kleine snoekbaarsjes lijken nauwelijks actie te willen. We vangen af en toe een visje, maar het blijft vooral aanmodderen met de bevroren ogen en bevroren spoel. De warme goulashsoep doet goed.

Ik draag het liefst geen handschoenen tijdens het vissen. Het gevoel is er stukken minder door. Maar als het echt niet anders kan dan moet het maar. Als ik nu geen handschoenen draag weet ik wel zeker dat er na tien minuten geen leven meer in de vingers zit. Stiekem verlang ik langzaam naar de verwarmde autozit. Maar dan haakt Lambert een wat grotere vis. Een zestiger heeft zijn wel erg opvallend vrouwelijk-roze gekleurde shad naar geheel naar binnen gezogen!

Hoppa, naar binnen die hap

Deze vis kwikt ons animo nog even op! We vissen de plek secuur af en Sando en ik haken beiden een vis en verspelen deze ook allebei tijdens de dril. Langzaam maar zeker loopt de dag ten einde. We vangen ongeveer de helft van zo’n twintig aanbeten. Baars en snoekbaars door elkaar heen. Veelal kleintjes, maar bij deze visserij gaat het zich voorsl om het spelletje en de aanbeten. Zelfs de kleinste snoekbaarsjes kunnen een aardige tik op de hengel geven.

Terug bij de trailerhelling blijkt het water opnieuw dichtgevroren. Het zal vandaag zeker niet boven nul geweest zijn. Voor vele watervogels moeilijke tijden. De populatie ijsvogels zal een klap krijgen als deze temperaturen nog een tijdje aanhouden. Van mij mag het nu al weer dooien. Hoewel de winterse sfeer natuurlijk ook z’n charme heeft.

Winterse charme