TotalFishing

Rivier in het vizier 120

Door Yvo Bindels

27 december 2008
Het vriest dat het kraakt! Natuurschaatsers worden er opgewonden van, maar voor ons vissers hoeft het niet zo nodig. Zeker in combinatie met een koude krachtige noordoostenwind al een hele uitdaging om er überhaupt op uit te trekken.

In de namiddag arriveert Han. Morgen vissen we samen en maandag stapt hij bij Lambert in. Hij is mooi op tijd en de spullen zijn al snel binnen gezet. “We gaan vissen vanavond!”, zeg ik met een lachend gezicht. Han kijkt me even ongelovig aan en voegt daar snel “Is goed!”, aan toe. “Wat zijn jouw plannen dan?”. Ik vertel dat we een stuk door een natuurgebied wandelen tot aan de rivier en daar in de schemering een uurtje op snoekbaars vissen met grote shads.

Warm aangekleed stappen we stevig door. Een rugzak met vergunningen, onthaakgerei, fotoapparaat en wat shads hangt over m’n schouders. Beiden één hengel. De bevroren grond is keihard. Galloway runderen en Koniks paarden grazen hier vrij rond en houden de vegetatie zo onder controle. Een groep distelvinken doet zich te goed aan de zaadjes van de grote kaardenbollen. Zullen binnen enkele minuten wel hun slaapplaatsen gaan opzoeken. De striemende wind voelt ijskoud. Handschoenen en muts zijn hard nodig. Vlak voor de schemering arriveren we bij de rivier.

Ik wijs Han hoe het oevertalud verloopt en waar de mosselbank zich bevindt. Han start met een paarlemoerkleurige Culprit en ik met een wat grotere shad met hamerstaart. De loodkopjes zullen tussen de 20 en 25 gram zijn. Met de 2.70 mtr lange hengels werpen we de shads zo ver als we kunnen de rivier in. Het stroomt helaas niet zo hard. Zodra de shad op de bodem valt tikken we deze een halve meter op, winden snel de gewonnen lijn op en laten de shad vervolgens aan gespannen lijn weer tot de bodem zakken. Door de lijndruk in de stroming duurt dit geheel enkele seconden. De shad komt in een boog met de stroming mee en dus steeds dichter bij de visser.

Ondanks de warme kleding hebben we het beiden koud. De wind zet nog een tandje aan. De hengelogen bevriezen continue en maken verre worpen onmogelijk. De schemering gaat rap. Nu zouden ze eigenlijk moeten bijten. Ik ga een slagje groter en hang een Bulldawgje op een 30 grams loodkop in de speld. Han gaat ook groter en kiest voor een groene Bass Assassin Shad. Goede keuze, want al snel is het raak. Mijn Bulldawgje parkeer ik op datzelfde moment vast op de mosselbank.

Goede keuze

Han drilt een mooie snoekbaars naar de kant. Een vis die veel voldoening geeft voor de spontane ingeving van vanavond. Ik zorg dat het fotoapparaat en onthaaktang klaar liggen. Han doet z’n handschoenen uit, stopt z’n handen in het koude water en landt de snoekbaars feilloos. Snel een kiekje. Ja hoor, in één keer goed. Snel onthaken en terugzetten voordat deze vis last van de vorst krijgt.

Snel terug

Ik pak mijn hengel op en probeer de Bulldawg los van de bodem te krijgen. Helaas rest me niks anders dan de lijn kapot te trekken. Offer. Het draadeinde wappert in de wind. Mijn vingers zijn veel te stijf om een onderlijn eraan te kunnen knopen. Han vindt het ook welletjes. We zoeken weer een weg terug richting auto. Onderweg komen we de Galloway runderen tegen. Ik vertel Han dat hij de stier maar beter niet kan wakker maken. Maar hij kent me al langer dan vandaag en gelooft niet meer in alle onzinverhalen.

28 december
“We zijn knettergek!”, zegt Han als de auto ’s ochtends -7°C aangeeft. Alleen het water aan de rand van de trailerhelling is bevroren. Zonder de harde wind was dat wel anders geweest. Wel leuk om de boot door het dunne ijs te laten zakken. We gaan volledig voor snoekbaars. Hebben ook geen ander gerei bij ons. De rivier ziet er helaas allerminst gunstig uit. Geen stroming en helder water. Felle zon erbij en je weet dat je komt te werken voor waarschijnlijk een enkel visje. Voor diepe plassen hoeft dit niet te gelden, maar voor de rivier zeker wel. We gaan gewoon voor die ene grote rivierbak!

We slepen met dieplopende pluggen door de vaargeul. Na twee uurtjes zonder resultaat gaan we verticaal aan de slag. Wel fijn om even de motor niet te hoeven horen. De geruisloze 54 lbs Watersnake electromotor remt de vaart die we van de wind krijgen. We zetten grote shads in en slepen deze vlak boven de bodem. Geen succes. Later proberen we het subtiel met kleine slugs, fin-s en worms. Ook niks. Samen met Lambert en Egon pauzeren we op een strandje. Han heeft gekruide kippenvleugels bij zich die even afgebakken moeten worden. Pan en kookpitje worden klaargezet, maar dan komt de vraag: “Waar is de gasfles?”. Helaas vergeten en dus geen warme kip. Een glaasje schippersbitter is een welkome troost.

Na de pauze gaan we vol nieuw elan aan de slag. We volgen een torenvalk die deze rivieroever als jachtterrein heeft. De grijze kop en staart geven aan dat het hier om een mannetje gaat. De top van een boompje is zijn uitkijkpost. Ja, daar heeft hij wat gezien en vliegt het open terrein op. Een klein vogeltje kan hem net ontwijken. De torenvalk scheert langs de oevervegetatie terug richting z’n post. Alle andere zangvogels zijn doodstil en komen nu zeker niet uit het dichte struikgewas. Han schiet enkele leuke foto’s van het gebeuren.

Loert voor een buit….

…. en grijpt mis

Wij vissen door tot in de namiddag. De snoekbaarzen blijken finaal niet geïnteresseerd in alles wat we ze aanbieden. Net zoals gisteren krijg ik geen enkele serieuze aanbeet. De gevoelde tikjes tijdens het verticalen zullen wel van witvis geweest zijn. Toch heb ik heerlijk gevist, hoewel ik ook wel blij ben als alles is opgeruimd en we de auto eens flink kunnen verwarmen.

Morgen komt een herkansing. De omstandigheden zullen wel hetzelfde zijn en drie keer blanken op rij voor mij dus goed mogelijk. Sando en ik zullen morgen zeker ook wat anders proberen. Baars en snoek mogen op onze interesse rekenen! Ik verheug me er alweer op. Wordt vervolgd…..

Hier is niet-vangen toch geen straf?