TotalFishing

Rivier in het vizier 118 (incl filmpje)

Door Yvo Bindels

13 december 2008
Het heeft flink gevroren vannacht. Vanuit het keukenraam kijk ik naar het met rijp bedekte gras. Een dikke merel bolt haar veren op om zoveel mogelijk warme lucht ertussen vast te houden. Ze hipt over het pad op zoek naar wat lekkers. Ik moet haar teleurstellen, want de kruimels van mijn ontbijt liggen nog op het tafellaken.

Ik heb alle tijd om de spullen en de boot gereed te maken. Aangezien er windkracht 4 voorspeld is, hebben Sando en ik besloten om pas rond half elf het water op te gaan. Dan zal het wel iets warmer zijn. Muts, pet, handschoenen, fotoapparaat, reservebatterijen en wat nieuw kunstaas dat ik nog niet uit de verpakking heb gehaald, gaan in de rugzak. Soep, koffie en boterhammen in een aparte tas. Ook leg ik een plastic zak gevuld met strooizout in de boot. Niet alleen voor de trailerhelling, maar ook voor op de rubbervloer in de boot die vorige winter wel eens akelig glad werd.

Sando kan elk moment arriveren. Limburgs kwartiertje. Daar is ie. De lichtbalk lijkt van slag. Een knipperlicht en een remlicht doen het niet. Na wat gefriemel aan de stekkers, klopt alles weer. We nemen per man slechts twee hengels en één tasje kunstaas mee. Weten precies wat we gaan doen straks. Bij het naderen van de trailerhelling zien we dat het water met een laagje ijs bedekt is. Gelukkig maar een fragiel dun laagje. Daar duwen we wel even doorheen. De dunne ijsscherven maken meer herrie dan we willen. We zijn helemaal alleen op het water. Niet zo verwonderlijk, want de wind voelt ijzig koud aan! Diep weggedoken in onze warmtepakken zoeken we de hard stromende rivier op.

Alles wat we nodig hebben voor de grote snoekbaarzen in de stroming.

We leggen wat kunstaas klaar. Zinkende rammelaars, wat dieplopende pluggen en enkele shads van middel tot groot. De watertemperatuur is de laatste weken stevig gedaald. Vele vissen hebben zich verplaatst richting winterverblijf. De aangrenzende plassen zijn, zeker als ze wat dieper zijn, een geliefde plek voor veel witvis en dus ook roofvis. Toch zoeken wij de volle stroming op vandaag. We gaan namelijk gericht jacht maken op grote snoekbaars. We zullen zo zeker geen hoge aantallen vangen, maar onze grootste vissen vingen we onder deze omstandigheden. Zelfs bij een watertemperatuur van 5 graden en een kolkende watermassa vangen we de echte buffels nog op de rivier zelf.

We beginnen met shads. Op de rand van de stroming is 17 gram voldoende, maar in de hoofddrift grijpen we terug naar 28 gram. De shads variëren van 12 tot 22 centimeter. Liefst in felle kleuren omdat het water nogal troebel is. Een half uur tikken levert niet meer op dan enkele hangers. We besluiten een stukje te slepen en gooien beiden een plug een eind achter de boot. Daarna geef ik een stukje gas om de pluggen sneller op diepte te brengen. Sando test de nieuwe oranje Yo-Zuri Cristal Minnow Deep Diver. Amper bij de bodem is die plug al ontmaagd. Een mooie zeventiger mag even aan boord.

Prima start voor Sando!

We besluiten nogmaals over dezelfde keiharde bodem te varen in het midden van de vaargeul. We sturen onze pluggen weer met wat extra gas naar zes meter diepte. Net als ik de gashendel terug draai, slaat Sando opnieuw aan. Weer raak. Volgens z’n zeggen slechts een miniem tikje. Ook deze snoekbaars is buiten de bek gehaakt. Zie je het tikje voor bodemcontact aan, dan wordt aanbeet waarschijnlijk gemist. Mijn vermoeden dat dit vaak aanbeten uit agressie zijn, wordt steeds groter. Weer een prachtige zeventiger die naast de boot verschijnt. Ik geef de fotocamera waarmee ik een filmpje opneem even aan Sando over en landt zijn vis. Gaat prima zo.

De Yo-Zuri is goedgekeurd!

Na het snelle succes wordt het stil. En koud! De wind zet nog een tandje bij. De hand waarmee ik de motor bestuur is ijskoud. Toch maar even een handschoen aan. Ik heb een hekel aan handschoenen tijdens het vissen. Minder gevoel in de handen en altijd weer gepruts bij de kunstaaswissels. Heb het liever koud. Maar zo koud dat je de gulp niet meer open krijgt bij een sanitaire stop schiet ook niet op. Tijd voor een pauze. We gaan aan land. Een klein stukje lopen en een bak erwtensoep warmt ons weer op.

Na de pauze proberen we op de rand van de stroming een stukje met grote shads te slepen. M’n HS Titan 20-40 gram is gemaakt voor dit werk! Strak, licht en vooral snel. Na een half uurtje is de 20 centimeter lange paarlemoerkleurige shad van Sando gegrepen. Zijn jerkstokje maakt een indrukwekkende kromming, maar de vis schiet los. Jammer! Omdat we tegen de stroming in slepen en zeer veel bodemcontact hebben, bevestigen we dreg maatje 4 op de rug van de shad. Zo blijven hangers en gehaakt bodemvuil binnen de perken.

Toch lukt het af en toe het kunstaas te parkeren. Redderen in de stroming is niet makkelijk. Ik stuur de boot met de spiegel tegen de stroming in langzaam achteruit, zodat ik zo’n tien meter stroomopwaarts van het kunstaas ben. Trek de lijn zo strak als het materiaal aan kan. Sando laat de redder langs m’n 15 ponds hoofdlijn naar beneden glijden. De stroming trekt een kromming in het touw van de redder. Gewoon verder laten zakken, terwijl ik met de boot me langzaam tot boven de plek de onheils laat driften. Sando weer wat hij doet en weet de shad van de bodem los te trekken. “Thank you”.

Als we een mosselbank aansnijden voel ik een tik. Eerst slaan, dan twijfelen! Ja, raak, en hoe! Een zware vis blijft lang diep. Ik zet aardig druk op de vis, die daar niet van gediend is. Rost met niet te stoppen rukken snoer van mijn slip. “Moet een hele grote snoekbaars zijn!”, geef ik m’n maatje aan. Als ik denk dat vis omhoog komt, deelt deze nog een serie klappen uit. Sando filmt hoe de Titan op de donder krijgt. Ik geniet van de heerlijk dril! Hier waren we op uit. Geen enkel moment denk ik aan het verspelen van de vis, totdat de reus in het oppervlak komt en ik zie dat deze slechts met één haakpunt geprikt zit buiten de bek. “Het net eronder!”, is de opdracht die ik Sando geef. Hoewel we zelden een snoekbaars scheppen, wil ik voor deze heuse negentiger graag een uitzondering maken. Net als de vis in het net is, valt de haak er uit. We maken wat foto’s en een kort filmpje. Goed en snel. Als de vis later in het water wordt gelegd slaat deze zich met een krachtige slag los uit mijn hand. Altijd een mooi moment.(filmpje)

Fraaie negentiger uit de harde stroming van de vaargeul

Het laatste uurtje vliegt in roes voorbij. Mijn gedachten blijven bij de reus. Terwijl Sando helaas nog een zware vis verspeeld op een Pikefighter van ik nog twee mooie snoekbaarzen op een gepimpte Taildancer. De glimmende buik heb ik wit geverfd en dat lijkt dus wel in de smaak te vallen. De zon is onder. Het spatwater bevriest op de rand van de boot. Windkracht vier tot vijf blaast over het water. Na vijf uur vissen pakken we verkleumd in. Stijf van de kou stoppen we de aasjes terug in de dozen. Terwijl we terug richting helling varen bekijken we nog even de foto’s van onze trofee. Vandaag vielen de puzzelstukjes samen. Specifieke visserij onder specifieke omstandigheden. Genieten!

Kijk hier voor een korte impressie