Rivier in het Vizier 114
Door Yvo Bindels
15 november 2008
Om zes uur ’s ochtends sla ik op de wekker. Maak daarmee een einde aan de herrie die het apparaat maakt. Ik hoor gerommel op de logeerkamer, dus Johan is ook al wakker. Hij is na een stevige autorit gisterenavond al gearriveerd. De boterhammen zijn al gesmeerd en de spullen staan klaar, dus kunnen we na het ontspannen ontbijt meteen op pad.
Deze week is mijn auto van een trekhaak voorzien. Daarbij heb ik iets over het hoofd gezien. Het witte nummerbord. Ik neem het risico om deze ene keer met een kartonnen variant op pad te gaan. Aangekomen bij de helling moet ik even wennen aan het beperkte zicht door de achteruit. Toch staat de boot prima op de helling en kan het polyesterbootje klaar worden gemaakt voor een nieuw avontuur.
De sint en zijn pieten zijn ook onderweg
Als ik de benzineslang wil aansluiten op het 4 pk motortje, zie ik dat er een sneetje zit in de slag vlak achter de aansluitkoppeling. Ik geef Johan geschikt gereedschap in handen en laat de klus aan hem over. Terwijl Johan het slangetje ingekort en opnieuw bevestigd, maak ik de boot verder in orde voor de plons. Via de rubriek weersites heb ik gisteren wat informatie ingewonnen over het weer en de waterstand. De rivier stroomt lichtjes en het weer zal veelal somber en grijs blijven.
We richten ons vizier op de grote riviersnoekbaarzen. Op weg naar de eerste stek, leggen we alvast wat dieplopende kunstaas gereed in de boot. Bomber 24A, Bomber 25A, Deep Thunderstick, Taildancer, Manns Stretch 15+, Moonraker, wat grote zware shads en een zinkende Screaming Devil. De keuze valt niet mee. We maken meerdere driften, maar vooralsnog zonder resultaat. We wisselen regelmatig van kunstaas om te kijken wat er op het menu staat.
Na diverse stekken stroomopwaarts bevist te hebben, proberen we het nu anders. We laten ons langzaam door de stroom meevoeren. Met de elektromotor hou ik de boot boven de onderste meters van het oevertalud. In onze spelden hangen forse shads. Bij het eerste bodemcontact loopt Johan meteen vast. De kunstaasredder moet er aan te pas komen. In de stroming ‘redderen’ valt niet altijd mee. Het beste is om langzaam met de elektromotor achteruit tegen de stroom in te varen totdat je zo’n tien meter voor het kunstaas zit. Vervolgens langzaam laten meevoeren door de stroming en de redder langs de strak gehouden hoofdlijn te laten zakken. De bocht die de stroming in het snoer van de redder maakt, is vaak vertekenend. Laat die redder maar gewoon z’n vrije val maken. Het is te merken dat Johan dit karweitje al vaker heeft geklaard en tijdens de eerste poging lukt het de shad te bevrijden.
Ook nu maken we meerdere driften over prachtige stekken. Diverse mosselbanken worden afgespeurd, maar de rovers lijken nog geen zin te hebben. Het wordt drukker op de rivier. Sinterklaas is namelijk op het water. Zijn ‘stoomboot’ is omsingeld door vele plezierjachtjes. Vele kinderen zullen gespannen staan te wachten op de kade in de stad. We laten ons steeds verder afzakken. Er komt een visboot aan. Lambert ziet ons pas als we zwaaien. Gezellig komt hij langszij. Zijn morgen is ook zonder aanbeten omgevlogen.
Johan en ik slepen vervolgens weer enkele honderden meters met allerlei gevaarlijk ogend kunstaas. Ik pieker en peins. Hoe kan dit nu? We krijgen gewoon geen enkele aanbeet. We bevissen de ingang van een plas. Johan dropshottend, ik verticaal. Ook nu geen teken van leven. Het rondje op de plas mag ook niet baten. Lambert belt op en stelt voor om samen te pauzeren. Prima plan. We delen de kan soep door drie en kletsen over kunstaas. Over kunstaas gesproken… Johan heeft wel een heel raar ‘schepsel’ in zijn speld hangen. Een zetpilvormig wit stuk rubber met wat sliertjes eronder. Lambert denkt hetzelfde als ik als hij het voor het eerst ziet! Johan lacht en kan wel leven met onze fantasie.
Lambert’s fantaserende blik verraadt zijn gedachte….
Na de pauze gaan we stug door met onze jacht op een stevige zander. Het moet toch echt kunnen volgens mij. Eindelijk krijg ik een harde aanbeet op de Supertrap! Ik sla aan, en voel de rover maar heel eventjes. Mis. We bevissen de stek nog diverse malen op zoek naar revanche. Die komt er echter niet. Omdat ik m’n maatje niet graag visloos naar huis wil sturen, stel ik voor om het een tijdje anders te proberen.
Het duurt niet lang voordat mijn baars gegrepen is. Nee hoor, ik heb het niet over een bevroren haring die onder een dobber een miraculeuze reïncarnatie tot baars ondergaat. Ik heb het over het ultieme allesvangertje, oftewel de Jointed Shadrap met baarsprint! Terwijl Johan het overige kunstaas binnen haalt, geniet ik van het wilde gespetter van een minisnoekje. Met zorg wordt het snoekje onthaakt en terug gezet. De kans dat we deze ooit nogmaals tegen het lijf lopen zit er wel in.
Wie het kleine niet eert…
Verder gebeurt er op visgebied even niks meer. Johan en ik hebben ons neergelegd bij het magere resultaat. Hoewel we allemaal het liefst die monsters vangen, hebben we ons prima vermaakt vandaag en genoten van de visserij. Johan is visser genoeg om te weten dat ook deze dagen erbij horen.
Tot slot nog even het volgende.
Dit weekend staan mijn vismaat Sando en ik namens Totalfishing op de hengelsportbeurs in Utrecht. Zondag sluiten de roofvisspecialisten Eddy te Mebel en waarschijnlijk ook Aad Kouwenberg daar bij aan. Hebt u een vraag die u ons graag wilt stellen, of wilt u gewoon even gezellig komen kennismaken, dan bent u van harte welkom bij de Totalfishing stand!
ADVERTENTIE
ANDEREN LAZEN OOK
