Rivier in het Vizier 111
Door Yvo Bindels
26 oktober 2008
De zes ponds ultrabraid van Gamakatsu is flinterdun. Het spoeltje van het ultralichte minimolentje wordt tot aan de spoelrand vol gewikkeld. Het 10 grams baarshengeltje is korter dan mezelf. Ik zoek wat kleine shadjes en plugjes bij elkaar en verheug me al op morgenvroeg.
Ik zet de thermoskannen al klaar op het aanrecht en haal wat broodjes uit de vriezer. Zo, ben er heelmaal klaar voor. De volgende morgen staat Sando al vroeg aan de deur. Het is frisjes buiten. Lekker warme kleding aan. We traileren ons bootje op een plek waar nauwelijks te traileren is. De jeep van Sando biedt echter wat meer mogelijkheden dan standaard hellingen. Vandaag hebben we zeker geen last van gluurders. Het water dat we bevissen is zoals altijd uitgestorven.
We gaan eigenlijk terug naar hoe we begonnen met roofvissen. Geheel gericht op baars. Beiden slechts twee lichte hengeltjes en twee doosjes klein kunstaas. Dat de fanatieke jacht naar een enkele grote vis ten koste gaat van de ontspanning kan ons vandaag niet gebeuren. We starten met een kop koffie en laten onze splinternieuwe 54 ponds Watersnake elektromotor in het water zakken. De motor is een stuk langer dan onze vorige. Dit zal in het voordeel bij het werpend vissen. De handgreep kan eenvoudig telescopisch worden verlengd, zodat deze binnen handbereik is. Op het display is de snelheid van de motor is af te lezen en hoe vol de accu is. Twaalf led-lampjes zorgen voor een goede verlichting bij het vissen in het donker. Gaan we vast een boel plezier aan beleven.
Gericht op baars
We zoomen geruisloos naar de eerste stek en gaan er werpend aan de slag. Na enkele worpen meldt de eerste baars zich al. Een kleine deugniet heeft m’n Salmo Boxer gepakt. Niet veel later een tweede exemplaar. Op het lichte materiaal erg leuk om te vangen. Ze lijken dicht bij elkaar te zitten. Sando vangt er twee met een klein shadje. Dan laten we de stek met rust. Een bewuste keuze om het schooltje niet helemaal uit elkaar te trekken. Zo kunnen we over een tijdje opnieuw dit groepje jagers bevissen.
We slepen een stukje. Aan de dunne ronde lijn kan ik het Boxertje naar vijf meter diepte sturen. Daar wordt deze al snel aangevallen. De boosdoener is amper twintig centimeter en al kannibaal. De rode staart van een soortgenootje steekt uit zijn bek. Hoe heeft hij deze in z’n bekje weten te krijgen? Sando klikt de vangsten bij op het tellertje. Toch wel leuk om straks te weten hoeveel er gevangen zijn. Sando’s steunhengel met daaraan een aruku-rammelaar staat te bonken. Nog voordat mijn maatje de hengel te pakken heeft, is de vis al los.
Kleine kannibaal
Na een volgende kleine baars op het gesleepte Boxertje, gooien we de stek zorgvuldig uit. Een shadje van 5 centimeter op een 5 grams loodkopje vist heerlijk. Een tik erop en een slag in de lucht. Mis. Een baars heeft het shadje van de verdikking van de loodkop weten te trekken richting haakbocht. Heeft zeker het miniscule staartje in de bek gehad. Ik kies voor een Aruku junior en werp deze richting oever. Niet te diep laten zakken, anders loopt hij zeker vast tussen de keien. Met rukjes vis ik het rammelaartje diagonaal terug. En tik erop verraadt dat ze hem interessant vinden. Op de volgende tik zet ik de haak. Helaas heb ik een klein baarsje in z’n buik gehaakt. De schade blijkt voor het visje mee te vallen.
Op de eerste stek van vanochtend vallen de baarzen weer fanatiek onze kunstaasjes aan. We genieten van de prachtige sport. Of ze dan twintig of dertig centimeter zijn, maakt ons verder echt niet uit. Een iets grote exemplaar geeft een mooie aanbeet op het rammelaartje. De Aruku steekt achterstevoren in zijn bek. Leuk plaatje zo. Tijd voor een pauze. De hete erwtensoep wordt eerlijk verdeeld en dampt in de twee plastic soepkommen. Sando meent dat door mijn gewiebel een steunhengel nog wel een kans heeft en hangt een shadje vlak boven de bodem.
Ook de rammelaartjes vielen in de smaak
Als we even later een onderwaterheuveltje opzoeken, vangen we wat grotere vissen. Ik mag de eerste echt grote baars richting oppervlak dirigeren. Als Sando de lens op de vis richt, schuift deze terug in het foto-apparaat. Batterijen leeg. Ik heb nog wel ergens een reserve setje, maar zet eerst de baars terug. De vistijd vliegt enorm snel voorbij vandaag. We wisselen continue van kunstaas en blijven regelmatig baarzen vangen. Compleet ontspannen ruimen we vroeg in de middag onze spullen op. Beiden nog verdere verplichtingen.
In vijf uurtjes hebben we in totaal dertig vissen weten te vangen. Allemaal baars en het overgrote deel van de vissen rond de twintig centimeter. Enkele uitschieters naar boven en enkele uitschieters naar beneden. Die allerkleinsten beneden de tien centimeter met kunstaas goed gehaakt te kunnen vangen is een kunst apart. Ik ben blij dat Sando en ik ook hier voldoening uit kunnen halen. Eigenlijk nog net zoveel als toen we enkele jaren geleden begonnen.
ADVERTENTIE
ANDEREN LAZEN OOK
