TotalFishing

Rivier in het vizier 11

door Yvo Bindels

29 oktober 2006

Met 15 graden is het water warmer dan de buitenlucht. In de vroege ochtend hangt er een laagje waterdamp boven de waterspiegel. Tussen de mist zijn enkele kleine eilandjes zichtbaar. Ziet er mysterieus uit. De spetterende watervogels zijn alleen hoorbaar. Heerlijk om nu op het water te zijn

De motor wordt uitgezet en twee koppen worden vol koffie geschud. Genietend van de rust maken we onze hengels gereed. Beiden twee snoekhengels en een baarshengel. Kunnen handig weggezet worden in de zelf vervaardigde de pvc-kokers die voor in de boot bevestigd zijn. De baarshengels worden niet van kunstaas voorzien. Anders riskeren we een boete, omdat dat als vissen met drie hengels gezien wordt.

De kunstaasdozen mooi aan de kant en de overige spullen in de punt van de boot. We hebben maar een kleine boot en als alles opgeruimd is, vist dat veel fijner. Sando vaart de rivier op. We gaan er slepen op snoek. De rivier is erg troebel, zeker stroomafwaarts van de monding van een kanaal. Dan maar wat herriemakers erop. Sreaming devils en supertraps ratelen tussen 2 en 4 meter water. Na anderhalf uur slepen eindelijk actie. Een dikke baars heeft zich aan de supertrap vergrepen. De stoere rover heeft zich al kogelrond gegeten voor de koude maanden.

Ziet er mysterieus uit

Dan blijft het een tijdje rustig. We besluiten helder water op te zoeken in de vorm van een goed verborgen plasje. Wie zich hier niet kent, loopt het risico z’n schroef stuk te varen. Het is er prachtig, een klein paradijsje. Vanaf de beboste oever nauwelijks toegankelijk. Grote ondiepe platen met nog enkele planten erop. Het koppeltje zwanen rust op een klein eilandje. Zitten hier al heel lang. Dit is hun domein. Blijven voor altijd samen. Romantiek ten top.

We laten ons vlak voor het langgerekte taluud van diep naar ondiep water driften. Het lichte briesje is er perfect voor. Door de polderdagen heeft Sando veel vertrouwen in de firetiger spinner maatje 5. Zelf vis ik afwisselend met de toppie en de grotere busterjerk. In het heldere water is de gele toppie goed te volgen. Dan een kolk! Ik stop direct met tikken. Een snoek duikt met de jerkbait weg. Ik tik heel even vast, maar de vis is direct weer los. Met enkele worpen zeur ik tevergeefs voor een herkansing.

Geen beeld meer op de dieptemeter. Na onderzoek blijkt de accu gewoon leeg te zijn. Ik bel Piet Driessen even op. Hij is vandaag te gast bij Pol Heymans, die ook regelmatig op dit stuk rivier vist.

Helaas hebben ook zij geen reserveaccu in de boot. Ik stel voor om de grote plas te gaan bevissen. Van deze plas kennen we ongeveer elk bultje en kunnen we probleemloos zonder dieptemeter vissen. Sando is het er mee eens.

Tijdens het uitvaren van het kleine plasje krijgen we beiden tegelijk een aanbeet. Sando’s vis schiet al vrij snel los. Ik trol eigenlijk nooit met een toppie, maar deze keer blijkt het wel succesvol. Een snoek zag wel wat in de rustig glijdende jerkbait. Maar eens vaker proberen dus. Het stukje handenarbeid van Aad Dam zit stevig in de mondhoek vast. De dame houdt zich keurig rustig en mag even later weer probleemloos verder zwemmen. Sando laat me de verse krassen in z’n Salmo jointed withefish zien. We slepen nog enkele keren over de stek, maar krijgen verder geen aanbeet meer.

Stukje handenarbeid

Als we richting de grote plas varen komen we Pol en Piet tegen. Piet imiteert een aanbeet als hij ons herkend. Hadden we eigenlijk al op gerekend. De boten naast elkaar en gezellig bijkletsen. Ons stalen bootje staat in schril contrast met de prachtige roofvismachine van Pol. De vriendelijke Belg vist net als wij heel vaak slepend op de rivier. Past ook consequent Catch & Release toe. We komen elkaar regelmatig tegen op het water en nemen steeds de moeite om even wat gegevens uit te wisselen. Vangen we uiteindelijk allen een visje meer door.

Eenmaal op de plas, kiezen we voor de kant waar de wind op staat. Meestal staat de vis er dan dicht bij de oever. Op ongeveer drie meter water laten we beiden een bulldawg en een baarsplugje te water. Tegelijkertijd willen we elkaar waarschuwen voor een bult die binnen enkele meters komen gaat. Mijn bulldawg loopt in het oppervlak en gaat er probleemloos over de bult heen. Toch hou ik de hengel in de gaten. Net achter de bult vliegt de stok krom. Grote kolken en een gierende slip. Als ik de hengel uit de steun ruk, rolt de vis eraf. Ben me ervan bewust dat dit een beste vis geweest is. Baal als een stekker. Zelfs na twee dikke veertiger baarzen op het felgele mosaplugje, zit ik in gedachten nog bij de verspeelde vis. “Laten we deze stek maar even rust geven, dan komen we er later nog terug”, stelt Sando voor. Lijkt me een verstandig plan.

We varen enkele honderden meters verder naar een volgende stek. Scherp oevertaluud waar altijd vis staat. Zelfde ritueel, kleine plugjes op baars en aan de steunhengels hangt groot kunstaas. Sando vist zijn floating screaming devil niet ver achter de boot. De rammelaar, vangt niet alleen vis, maar zet ook zeker de vis op scherp voor het volgende stuk kunstaas. In dit geval mijn bulldawg, die er enkele meters achter loopt.

Enkele struiken hangen in het water. Ik stuur de boot zo, dat het kunstaas van Sando er rakelings langs loopt. Het is er ondiep en de screaming devil tikt de bodem aan. Net als Sando de hengel heft, volgt een aanbeet. De vis schiet de kant uit richting dieper water. Vliegensvlug zijn de andere lijnen binnen. Bij deze watertemperatuur vechten de vissen voor wat ze waard zijn. Sando houdt de vis prima onder controle. Ik assisteer m’n maat even en grijp de snoek bij de kraag. De vis heeft een beschadigde rugvin. Waarschijnlijk van een roofvisnet afkomstig. Veel hinder zal de vis er niet van hebben, maar het ziet er zeker niet fraai uit.

Gefopt met de rammelaar

We slepen nog enkele keren op verschillende dieptes over de stek, maar het blijft bij die ene vis. Dan maar terug naar de stek waar de snoek de bulldawg losliet. Alle mogelijke snoekverleiders worden ingezet, maar mevrouw houdt haar kaken gesloten. Was ook wel te verwachten, maar je weet maar nooit.

Als we serieus achter de grote baarzen aangaan, is het direct prijs. Sando’s butchertje en mijn jointed shadrapje weten enkele fraaie baarzen te verleiden. Vooral wanneer we door de tegenwind zeer langzaam varen komen de aanbeten. Soms voorafgegaan door een tik. Even met de hengel naar achter wijzen, zodat het plugje er hangen blijft en de vissen een tweede kans krijgen. Tip van Piet die ons al vele grote baarzen heeft opgeleverd.

We vermaken ons prima en de tijd vliegt voorbij. Beiden alleen een handhengel. Puntgave vissen en echte straatvechters wisselen elkaar af. Iedere vis z’n eigen tekening. Groot en klein, maar allemaal even dapper. In de verte komt een visboot onze kant op. Met de verrekijker zien we figuren die we niet vertrouwen. Volgens ons zijn het de heren, die alleen hun aasvissen levend houden. We zijn net op het einde van onze drift, maar trollen gewoon midden de plas op. Even geen vis meer vangen. Onze stek gaan we niet prijsgeven.