TotalFishing

Rivier in het Vizier 109 (incl filmpje)

Door Yvo Bindels

12 oktober 2008
Om kwart over zes leg ik de hengelspullen in de kofferbak. Het is windstil. M’n adem dampt in de donkere buitenlucht. Het kwik zal vandaag maar liefst tot boven de 20 graden gaan klimmen! Nu is het gewoon nog koud.

Om kwart voor zeven ben ik bij Egon. Precies op tijd. Zijn charmante vriendin Denise zet een kop koffie voor ons. We zijn immers zo bij het water en het is nog donker buiten. Bij de trailerhelling aangekomen blijken we de eerste te zijn. Egons boot glijdt keurig de rivier in. De schemering is ondertussen begonnen. Er staat aardig wat stroming op de rivier. We proberen meteen een dikke snoekbaars te versieren en snijden een mooi talud aan.. Een harde beuk of een subtiele tik, de aanbeet van een snoekbaars is niet te voorspellen. Geconcentreerd vissen we het kunstaas vlak boven de bodem.

Plots verschijnt er een rode Alumacraft uit de mist met twee vissers erin. Vaart vol gas voor ons in en gaat 20 meter voor ons liggen. Hop, elektromotor erin. Egon en ik kijken elkaar ongelovig aan. Fatsoen is ver te zoeken. De jonge blonde Waalse visser wil blijkbaar de stek claimen. Als er nog twee Waalse boten aankomen houden we het hier voor gezien, want deze gasten blijven de hele dag op de twee stekken ‘uit het boekje’ hangen. Zouden we in de buurt een vis vangen, dan komen ze wel weer naast ons liggen. Hun eigen creativiteit komt niet boven die van een gemiddelde visstick uit.

We zoeken al snel de rust op.

We besluiten een behoorlijk eind te varen. Nemen ondertussen een kop koffie en het ontbijt. De zonsopkomst is prachtig. De bomen op de oever steken contrastrijk af tegen de grote oranje bal die zich langzaam maar zeker boven de horizon uit drukt. Een reiger vliegt op en verdwijnt hees schreeuwend in de mist die boven het water hangt. Een groene specht is herkenbaar aan het kenmerkende lachende geluid. “Daar is ie!”. Ik volg de wijzende vinger van Egon en zie nog net het groene silhouet in golfvlucht voorbij flitsen.

Het stuk rivier waarop we inmiddels beland zijn, is erg grillig. Met een boot kun je hier alleen varen als je de weg kent. Dikke keien liggen gevaarlijk dicht onder het oppervlak verstopt. Het stroomt er als een tierelier. We bevissen de diepere uitgesleten geulen. Zowel slepend als werpend. Voor mij is dit relatief onbekend terrein. Geeft me net wat extra spanning. We gokken op een grote vis. Grote shads, bulldaws, rammelaars en jerkbaits. Vooralsnog geen teken van leven.

Als de zon boven de bomen uit is, loopt de temperatuur vliegensvlug op. Het warmtepak gaat uit, gevolgd door het fleecevest. Even later is de trui aan de beurt en zitten we half oktober gewoon in het T-shirt. De aangeknaagde bomen op de oever verraden de aanwezigheid van een bever. Ondanks dat de aanbeten ook na de middag uitblijven, geloven we nog steeds in een bonusvis. De stroming is ondertussen compleet weggevallen en de zon schijnt fel. De omstandigheden lijken ongunstiger te worden.

Ik ben de eerste die ongeduldig word en bekijk het kunstaas in de dozen. Op dat moment slaat Egon zijn hengel krom. Eindelijk een aanbeet! Een sterke vis verdwijnt in de diepte en laat de slip op hoog tempo haar rondjes draaien. Met een watertemperatuur van 15 graden zijn de riviervissen ijzersterk. Een snoek komt met gezonde tegenzin in het oppervlak. Slaat het water nog een keer tot schuim en onderneemt een laatste vluchtpoging. Als ze de tweede keer langszij komt pakt Egon haar middels de kieuwgreep resoluut uit het water. Om de grote shad hangt een stuk dik grijs nylon koord. Heeft waarschijnlijk al aan de shad gehangen voordat de snoek aanbeet.

Prachtig getekende rivierbeauty!

Egon zet de fraaie snoek voorzichtig terug in haar element. De lichte slingertekening op de rug loopt zelfs door tot op het puntje van haar onderkaak. Wat zijn het toch mooie vissen. Dan slaat ze zich los uit Egons handen en verdwijnt in het diepe. Het lijkt ondertussen wel zomers. Een stralend blauwe hemel en een lekkere temperatuur. Langs de oever ruziën een paar meerkoeten. Eentje heeft volgens mij voorjaar in haar bol. Zwemt met een wilgentwijg in haar bek vastberaden langs de oever.

Tot op het puntje van haar onderkaak

Egon legt de boot opnieuw op de juiste plek. Als ik met de forse HS-shad op een loopkop van 32 gram de bodem opzoek, wordt het zaakje meteen opgevangen door een vis. De hele dag geen enkele aanbeet en dan twee direct achter elkaar. Dit is echter geen snoek. Het mokken op diepte moet wel van een grote snoekbaars afkomstig zijn. En inderdaad, even later doorklieft een gestekelde kam de oppervlakte.

Met m’n rechterhand pak ik de staartwortel vast, geef ondertussen de hengel aan Egon door en schuif m’n andere hand onder de buik. De vis wordt comfortabele binnenboord gelift. Kan meteen op de foto zo. Poseert prima met de openstaande bek en rugvin fier omhoog. Aan de haking van staartdreg maat 2 achter in het gehemelte is te zien dat de shad flink naar binnen is geweest. Met de lange tang is onthaken een fluitje van een cent.

De snoekbaars werkt goed mee voor een foto

Vol vertrouwen vissen we verder, maar kunnen geen vis meer verleiden. We hebben er vrede mee. Twee echte aanbeten en twee echte vissen, eerlijk verdeeld. Met ontspannen en roodgekleurde gezichten verlaten we het water. Ik kan er weer een weekje tegenaan.

Klik hier voor een korte filmimpressie