TotalFishing

Rivier in het Vizier 107

Door Yvo Bindels

27 september 2007
De weerman op de radio belooft met een overtuigende stem een prachtige dag. Nu is het nog mistig. Simon belt om te melden dat ze al op de afgesproken plek zijn. Ik ben er ook bijna.

Hoe dichter ik bij het water kom, des te minder het zicht wordt. Het water zelf is verstopt onder een dikke laag dichte mist. Johan en Simon hebben een aardige rit achter de rug. Hun vrouwen zijn ook mee afgereisd om vandaag de nabij gelegen stad onveilig te maken. De boot wordt gereed gemaakt en drijft in no-time op het heldere water. Lambert duikt ook op uit de dichte mist en de spullen kunnen ingeladen worden. Johan stapt bij hem in en Simon bij mij.

Nadat de spontane vrouwen de bekende pasjes opeisen, worden we uitgezwaaid en verdwijnen we in de dichte mist. We moeten een plas oversteken richting rivier. Het is opletten geblazen, want ik kan nauwelijks iets zien. Aan de hand van de overgangen naar verschillende dieptes kan ik goed inschatten waar we ons bevinden. Simon en ik starten eerst even met kleine plugjes onder aan het oevertalud. Het duurt niet lang voordat m’n Signature Troller een aardige buiging maakt. Helaas weet de vis zich kopschuddend te verlossen van de haken van de Salmo Butcher. Ik vermoed dat het een snoekje geweest is. Daarna worden de plugjes niet meer aangevallen.

Kopje koffie erbij

Dan gaat er groot rubber in de spelden. We maken vele meters op zoek naar grote snoek. De zon verdringt al snel de mist en een helder blauwe hemel wordt zichtbaar. Tegen het middaguur hebben we nog steeds geen aanbeet gehad. Volgens mij rust er een vloek op de visdagen met gasten die van ver komen. Heb het al eerder meegemaakt. Een groene specht verraadt zich door zijn kenmerkende geluid. Klimt na de landing snel door naar de achterkant van de stam van een oude wilg. We wisselen veelvuldig van diepte en kunstaas. Eindelijk! Mijn zinkende supertrap is gegrepen! Voel stevig kopschudden en denk aan een grote snoekbaars. Die gedachte is maar van korte duur, want de hengel veert alweer recht.

Daar zijn Johan en Lambert. Tijd voor middagpauze. Op een grasveldje even de benen strekken en genieten van allerlei meegebrachte lekkernijen. Lambert heeft de enige vissen deze morgen gevangen; twee snoeken. Naast ons meert een klein kajuitbootje aan. O ja, het zijn die twee levend-aas-vissende Duitsers. Ze stonden vorig jaar met foto in de krant toen ze tijdens een grootschalige controle op heterdaad betrapt waren op illegale praktijken. Ze gaan met een kruisnet aan de gang. Blijkbaar niks geleerd. Namen registeren en geen Nederlandse Vispas meer verstrekken werkt misschien beter?

Heerlijk weertje!

Na de pauze vind ik op vijf meter diep water een grote school vis van aardig formaat. Denk dat het brasems zijn. Dikke baars hebben we al vaker midden tussen zo’n groep vis aangetroffen. Snoek zal ook niet ver weg zijn. We bestoken de school herhaaldelijk. Soms schieten de plugjes voelbaar tussen de vissen door. De onderlijnen moeten af en toe van een ongewenste coating ontdaan worden! Weer keren we de boot om de school te bevissen. Risico van een brasem haken is natuurlijk aanwezige. Bam! Een droge aanbeet en een krom vliegende hengel. De HS signature troller is gemaakt voor deze visserij! De kenmerkende dril van een dikke baars volgt. En inderdaad, een mooie baars verschijnt in het oppervlak. Na een plaatje mag de vis natuurlijk weer ongeschonden terug.

Eindelijk vis in de boot

De volgende drift is de Salmo baarsimitatie van Simon gepakt. Het blijkt al snel om een sterke vis te gaan. Meters lijn worden door de slip gerost. De eerste twee runs zijn indrukwekkend. Moet een grote snoek zijn. Een halve meter onder het wateroppervlak slaat een grote staart zichzelf weer de diepte in. Er komen regelmatig bellen boven. Deze vis gaat de dag maken of kraken. Simon krijgt het er warm van. Verliest gelukkig z’n geduld niet. Dan zien we voor eerst het volledige lijf van de imposante snoek die naast de boot in het oppervlak komt. Beide dregjes zitten perfect in de onderkaak vast. De snoek blijkt niet zo blij met ons en duikt opnieuw de diepte in. “ Gaat ruim over de 110 centimeter.”, meld ik Simon, die zichtbaar nerveus is geworden na het zien van de vis.

Uiteindelijk geeft de vis zich definitief over. Ik land de vis voor m’ n maat en leg hem vervolgens de kieuwgreep uit, terwijl ik het kieuwdeksel een stukje voor hem open hou. Simon past deze feilloos toe en toont met een brede lach zijn trofee voor de camera. Ik draai de boot een beetje, zodat ik de achtergrond op de foto’s niet te fors hoef te bewerken. Het meetlint geeft 117 cm echte centimeters aan. Dan mag de dame terug en ploffen wij tevreden neer in de bootstoeltjes. Eigenlijk zijn we klaar vandaag.

Prachtvis van 117 cm

Close-up van een riviersnoek

We zoeken een plas op en gaan er jerkend aan de slag. Kraakhelder water. Op anderhalve meter diepte is de bodem goed te zien. We zijn omsingelt door een prachtige natuur. Helaas vallen onze jerkbaits niet in de smaak. We bellen met Johan en Lambert. Ook zij vinden het welletjes. Net zoals de dames die opgetrommeld worden. Johan heeft nog een pracht van een snoekbaars met een jerkbait gevangen en ook zijn dag is geslaagd. Na drie kwartier zitten we met z’n allen gezellig op het terras in een haven. Genietend van de zon, gezelligheid en uiteraard visserslatijn.

Terug in haar element .