Rivier in het vizier 101
Door Yvo Bindels
28 juli 2008
Echt zomerweer met tropische temperaturen. Zelfs om 9.00u is het al warm. T-shirtje, korte broek, blote voeten en zonnebril. Han en ik vissen ‘s morgens een paar uurtjes om straks Milly en Fiona op te pikken voor een middagje luieren en zwemmen. Ons doel is duidelijk vandaag, lekker ontspannen vissen.
Voor vijftien euro duwt de man even op het knopje van de slagboom voor de goed onderhouden helling. Het gereedmaken van de boot is een routineklusje. Zwemspullen gaan mooi in de opbergvakken onder het werpplateau. Slechts twee hengels leg ik in de boot. Met de HS Signature troller 15-40 gram en de HS STI 30-60 gram dek ik onze plannen van vandaag wel af. Slepen op baars en de steunhengel voor het grotere werk. Drie doosjes kunstaas en een tas met vergunning, onthaak- en fotogerei. Ook Han houdt het bescheiden vandaag. Uiteraard hebben we een volle koelbox om de dag door te komen.
Op de grote plas slepen we een rondje. Het water is er kraakhelder en diep. Typisch iets voor de winter. Zoals ik eigenlijk al verwachtte gebeurt er op de plas niks. We zoeken de rivier op. De watersportrecreatie komt langzaam maar zeker op gang. Bruine mensen op witte jachten zwaaien vriendelijk naar elkaar. Een groep ganzen blijft wijselijk dicht onder de oever. Canadese en grauwe ganzen door elkaar. Enkele bastaard exemplaren verraden dat de soorten ook onderling paren.
De ganzen blijven dicht onder de oever
We beleven al snel plezier aan de baarzen die onze Hornetjes en Boxertjes aanvallen. De buitenbocht geeft het beste resultaat. Opvallend is dat ze vooral op water dieper water bijten. Terwijl we de plugjes zo’n drie meter diep voeren, komen de aanbeten boven vijf meter water. Van echte ukkies amper groter dan de plug tot enkele mooie dertigers. Formaat doet er eigenlijk niet toe. We hebben lol en dat is wat telt. De steunhengels slepen een grote Toad en een Bulldawg achter de boot aan. Die worden vooralsnog genegeerd. Hoeveel snoeken zouden er niet al naar gekeken hebben?
Baarsvissen blijft leuk op licht materiaal
De teller loopt al snel op richting de twintig vissen. Nog steeds allemaal baars. Kleur maakt geen verschil vandaag. Rood, geel of zwart, de gestreepte bandieten weten er raad mee. We steken de rivier over. De bodem is hier veel grilliger. “Oow, een ondiep plantenbed”, meldt Han. Voordat we kunnen reageren loopt ons spul er al in vast. Net als Han zijn grote kikker lostrekt wordt deze serieus aangevallen door een grote vis. Die koerst meteen de diepere vaargeul in. Uiteraard onder de andere lijnen door.
Hectiek in de boot. Heerlijk! Snel weet ik de andere lijnen binnen te draaien, zonder de strak gespannen lijn te raken. Een grote vis maakt enkele stevige sprintjes. Twee keer onder de boot door. Han volgt de vis door z’n kromgebogen hengel diep onder water te steken.
Hij drilt stevig aangezien de watertemperatuur bijna 23 graden is. De dril kort houden, helpt de vis zijn energievoorraad niet uit te putten. Als de snoek voor de tweede keer langszij komt, land ik deze voor m’n maat. Prachtige negentiger. Typische riviersnoek. Als Han haar omhoog houdt om te onthaken, wordt de vis furieus en gaat flink tekeer. Han doet wat ie moet doen. Blijven vasthouden. Voor beide partijen de minste kans op schade. Snel enkele plaatjes en terug in haar element!
Typische riviersnoek
We vervolgen onze weg. Na enkele baarzen, klapt mijn baarshengel wel erg hard dubbel. Ik weet meteen dat dit geen baars is. Zoals wel vaker heeft het Boxertje een snoek weten te verleiden. Zeventiger vis met één blind oog. Het plugje zit diep. Zonder stalen onderlijn, zou ik de snoek met m’n plugje opgezadeld hebben. Het staartdregje hangt achter een kieuwboog. Voorzichtigheid geboden. Han assisteert en houdt de bek van de vis goed open. Met de lange onthaaktang kan ik het plugje probleemloos eruit halen.
Onder een boom gooien we tegen het middaguur het anker uit. Even afkoelen in de schaduw en wat eten. Onze vistijd zit er praktisch op en we besluiten maar terug richting plas te slepen. Nu de zon wat hoger staat vangt het zwarte hornetje van Han beter dan mijn gele Boxertje. Net als we willen gaan stoppen, kromt de HS Signature diep door. Aan te slaan hoef ik niet meer. Wat een aanbeet. Een run richting vaargeul volgt. Ik kan niks anders doen, dan te kijken hoe mijn slip door de vis in werking wordt gezet.
Slip in werking!
“Dit is een zware, Han”, meld ik eigenlijk overbodig. In gedachten zit ik bij de kleine dregjes. Hoe zou het plugje vastzitten? Op die vraag krijg ik snel antwoord. De vis zwemt terug richting boot en komt omhoog. Het brede groene lijf van een metersnoek doorbreekt het oppervlak en slaat met haar staart het water woest de lucht in. Rrrrrrrr…. De slip volgt. Wat een kracht. Ik zag dat het plugje met de staartdreg voor in de onderkaak geprikt zit. Na enkele minuten worden de vluchtpogingen korter. De hengel heeft gelukkig genoeg body om de vis langs een plantenbed door te sturen. Dan geeft de snoek zich over. De eerste poging van Han om haar te landen lukt. Trots til ik de vis voor de lens van Han die in mitrailleurtempo genoeg foto’s schiet.
Toetje
Prachtig moment om te stoppen. Moeten we ook wel, want de meiden bellen zojuist dat ze er zijn. Kunstaasdozen en hengels maken plaats voor badhanddoeken, zonnecrème, zwembroek en……Dé Roofvis. We blijven immers visser hé?!
ADVERTENTIE
ANDEREN LAZEN OOK
