Rivier in het vizier 100

Geachte T.F lezer

De 100e aflevering van de rubriek “Rivier in het Vizier” is toch wel een gedenkwaardig moment. Gedurende 2 jaar zonder onderbreking, beschreef Yvo Bindels voor Total Fishing  zijn belevenissen in deze steeds populairder wordende rubriek.

Met zeer eenvoudige middelen, op een zwaar bevist water iedere week voldoende  inspiratie weten op te doen en daar een boeiende, eerlijke column over te kunnen schrijven is een prestatie waar we als redactie graag onze hoed voor afnemen.

En dan nog eens in een prettige stijl zonder opsmuk of grootspraak. Niet alleen prestatiegerichte verhalen, maar een combinatie van vis vangen en genieten van alles wat daarmee te maken heeft.

Als Total Fishing zijn we erg blij met de wekelijkse rubriek van Yvo en met ons vele lezers zoals we uit de vele, over het algemeen erg leuke,  reacties kunnen opmaken. Yvo van harte gefeliciteerd en op naar de volgende serie van 100!


“Han van den Eertwegh zette Yvo namens Total Fishing in het zonnetje”

Door Yvo Bindels

12 juli 2008
De aanblik op het viswater is adembenemend. Een enorm brede rivier, onderbroken door eilandjes, omringd door frisgroene weilanden en beboste heuvels vol dennen die zich in elk spleetje in de onderliggende rotsen vastgrijpen. Heerlijk om te luisteren naar de stilte. Wat heb ik naar deze vakantie verlangd. Geweldig om weer terug in Noorwegen te zijn.

Aanblik op het viswater

We strekken onze benen na een voorspoedige reis. Ontspannen zijn we ’s nachts met de veerboot van Kiel naar Goteborg gevaren en vervolgens drie uurtjes ‘omhoog’ gereden langs de Zweeds-Noorse grens. Thordes Hawich, penningmeester van de ‘Deutscher Hechtangler-club’ begeleid Fred, Sando en mij namens www.angelreisen.de. Aan ons de taak twee locaties die zij verhuren aan de langste rivier in Noorwegen, de Glomma, stevig aan de tand te voelen. Ons hoofdverblijf, Villa Furuholmen ziet er prachtig uit. Het grote houten huis ligt direct aan het viswater en biedt plek aan maarliefst dertien personen. De huiseigenaar geeft ons nog even uitleg over het gebruik van de goed uitgeruste boten die we er huren. Bekende geboden, die we fatsoenshalve netjes aanhoren.

Villa Furuholmen

Na het uitpakken van de spullen, willen we allen slechts één ding; het water op! Laat in de middag dragen we de visspullen naar de steiger met boten vlak voor het huis. Het doel is om vandaag de grote plantenbedden te zoeken en te voorzien van boeitjes, die hier netjes met rust gelaten worden door anderen. Bij het water aangekomen word ik verrast door de stroming. Het water lijkt eigenlijk op een meer, maar het stroomt er wel degelijk. Door de regen van voorgaande week is het water ietwat troebel. Maar dat zal volgens de huiseigenaar snel weer helder worden. Het bestand aan snoek schijnt er erg goed te zijn. Twee weken voor onze aankomst is er zelfs een exemplaar van 130 cm gevangen. Ook wordt er af en toe snoekbaars gevangen. Iets wat we later deze week met onze Nederlandse methoden eens gaan onderzoeken.

Thordes met een grove snoekbaars direct voor de deur

We bekijken een aantal inhammen, baaitjes en plantenbedden en markeren potentieel goede stekken met boeitjes. We maken hier en daar een worp  en verticalen even, waarbij Fred al vrij vlot een fraaie zestiger snoekbaars weet te foppen. Thordes volgt ook snel met de eerste snoek en een snoekbaars. We zoeken op tijd het huisje weer op voor een ontspannen avondmaal en een pilsje. Op zondag kunnen we uitslapen, want het regent pijpenstelen. Later in de morgen wordt het droger en gaan we in onze regenkleding de rivier op. Vandaag zit ik bij Fred in de boot. We besluiten een lange dode arm van de rivier te verkennen. Na enkele kilometers varen vinden we een prachtig groot plantenbed. Al snel klappen de Noorse snoeken op onze jerkbaits en lepels. De blauwe Toppie van Aad Dam en de blauwe Busterjerk blijken al meteen in trek te zijn.

Het water is er twee tot drie meter diep, helder en vol planten, waar net overheen gevist kan worden. Fred draait een snoek binnen, die in rap tempo op de boot aankomt. Als de vis geen rem lijkt te hebben, komen we er achter dat het een echt grote snoek is. Fred drilt zwaar met zijn stevige hengel, maar de snoek weet van geen ophouden. Twee keer komt een enorme kop naast de boot boven. Moet richting de 120cm gaan. De zilverkleurige lepel zit stevig vast in de onderkaak. Moet ook wel want anders was deze vis allang los geweest, want het gaat hier hard tegen hard. Na een goede tien minuten trekt Fred aan het kortste eind en mag de zware lange dame omarmen. Wat een bak! De dreg is compleet verbogen. 116 Cm Noorse power.

116cm Noorse Power voor Fred

Op maandag ben ik schipper. Thordes stapt bij mij aan boord. Op de eerste worp meteen een snoek op zijn spinnerbait. Vlak erna nummer twee op de manns minus. We gooien kleine ondiepe baaitjes uit. In mei ving Thordes hier grote snoeken op kniediep water. Nu is de paaitijd voorbij en lijken er slechts kleintjes te staan. Wel in grote aantallen, wat leuke sport oplevert. Een misser wordt vaak direct gevolgd door de aanval van een soortgenoot. Het waait te hard om het grote open water te bevissen. We vermaken ons echter prima in de baaitjes. Mijn blauwe jerkbaits lijken weer een streepje voor te hebben. Sando krijgt veel aanbeten op zijn fluo-kikker met verstopte haak, die hij zelfs tussen de dicht rietenbossen door kan vissen. De vele aanvallen in het zichtsveld maakt het grote percentage aan missers meer dan goed.

De kleintjes liggen dicht bij elkaar

’s Avonds proberen Thordes en ik even verticaal. We zoeken wat diepere, door de stroming uitgesleten stekken. De door Tim Hulshof gemaakte knoflookshads met hamerstaart worden fel gegrepen. We vangen enkele snoekbaarzen. Stevige vissen die de verticaalhengels met gemak hoepeltje krom trekken. Ik stel voor om de diepere geul vlak voor het huisjes te proberen. Ik zag eerder al dat de bodem er keihard was en het er stroomafwaarts snel dieper werd. Thordes vindt het prima en mag er even later op de plaat met een fraaie tachtiger snoekbaars. We besluiten de dag met ruim dertig vissen.

De visdagen gaan eigenlijk in een soort van ontspannen roes voorbij. Vissen, eten, slapen en luieren. Wat een leven! Geen zorgen en de mentale accu weer even helemaal voltanken. De wind neemt in de loop van de week alsmaar toe. We vissen het liefst werpend, maar bij windkracht 6 kunnen we niks anders dan trollen. Hoe opener het water, des te groter de snoeken lijken te zijn. Samen met Sando sleep ik op tien meter waterdiepte. Het kunstaas loopt zo’n 4 meter diep. In no-time hebben we tien snoeken in de boot. Sando scoort met de grote Jake en ik met een zinkende fatso, die dankzij het handige werploodje van Spro snel op gewenste diepte is. Ook Fred en Thordes zien we regelmatig met een kromme hengel in de lucht. De blauwe Pikefighter weet ook de nodige snoeken te verleiden. Toch blijven de echt grote vissen uit vandaag. Iets waar we overigens helemaal niet mee zitten. We genieten van elk uur dat we hier te gast zijn en de verse buitenlucht mogen inademen.

Ook de andere locatie, ‘Haus Neset’. Blijkt ook prima verzorgd. Ligt een stuk verderop aan hetzelfde viswater en is ook voor kleinere groepen interessant. Verder liggen er nog drie vakantiewoningen meteen aan de rivier. Zoals bijna alle dagen besluiten we de dag met een uurtje verticaalvissen. Beetje cooling-down eigenlijk. Alhoewel….de snoekbaarzen gunnen ons nauwelijks rust. Als Fred vanwege een zware rug ’s avonds rust zoekt, vissen Thordes, Sando en ik in één boot. De beet zit er aardig in. We vangen bijna een trippel. Mijn vis gaat tijdens de dril los, maar Sando en Thordes drillen wel hun vis gelijktijdig tot aan het oppervlak. Een snoek en snoekbaars lagen blijkbaar dicht bij elkaar. Verticalen met een stalen onderlijntje is hier een absolute must. Elk verticaaluurtje komt er wel een snoek als bijvangst een kijkje nemen. Vanwege de forse stroming op de uitgesleten holtes zijn zware loodkoppen noodzakelijk. Hangers komen regelmatig voor en af en toe wordt er een shad geofferd.

Verticaalplezier

De Noorse buurman kijkt met grote ogen hoe we voor zijn voordeur verticaal vissend succesvol zijn. Hoewel hij vele jaren viservaring heeft op deze rivier is deze techniek voor hem iets heel nieuws en wil alles weten. Uiteraard krijgt de beste man enkele shads van ons, waarmee hij het eens zelf kan proberen. Het is enkele dagen zonnig en we kleuren bruiner naarmate de week vordert. Een visarend draait van ons weg. Het lukt me maar niet deze fraaie roofvogels goed op de foto te zetten. De elanden, die ik gehoopt had te zien te krijgen, blijven vooralsnog verstopt.

Baars op aangepast materiaal

De laatste dagen vliegen in rap tempo voorbij. Met een hornetje vang ik vissoort nummer drie, baars. Er zitten er zat, maar worden enkel gevangen met een gerichte visserij. Het water zakt met de dag. Het doorzicht wordt ook steeds beter. Vaak zien we de snoeken van echt ver vertrekken om ons kunstaas te pakken. Ik maak een kort filmpje (binnenkort hier te zien op tf) van hoe Sando’s kikker tijdens een enkele worp maarliefst drie keer gepakt en ook weer gelost wordt. Soms is het echt gekkenwerk. Fred en Sando maakten gisteren een soort gezamenlijk jachtpartij mee. De ene na de andere snoek vloog op hun kunstaas. In twintig minuten vingen ze er zes, waarvan twee negentigers de grootste waren. Daarna was de knop compleet om en kregen ze de volgende twee uren geen enkele aanbeet meer. Hoe dat werkt? Wie het weet mag het zeggen.

Aan alle moois komt een eind. Jammer dat we weer afscheid moeten nemen van deze prachtige omgeving. Maar de herinnering neemt ons niemand meer af. Thordes, Fred en Sando, bedankt voor het gezelschap en de mooie dagen. 

Aan alles komt een eind ...