Recordsnoek?
Door Luc Coppens
 |
Bijna 24 jaar geleden stond hij daar aan de waterkant. Een jochie van 12, helemaal verslingerd aan het vissen met spinners. Geobsedeerd door de vele mooie baarzen die hij ving op een hengeltje, waarvoor de meeste onder ons de neus zouden optrekken.
Toch was hij er reuze trots en zuinig op en het lukte hem af en toe een snoek te vangen ondanks het feit dat zijn lievelingsspinner een ondexje nr 1 was. Terwijl alle “grote” mensen hem probeerden wijs te maken dat je met een paar maatjes groter nog meer snoek zou vangen bleef hij echter koppig doorgaan met zijn nummertje 1. Nog meer vertrouwen in dit spinnertje, dat amper 15 meter ver te gooien was, kreeg hij toen hij een snoek verspeelde die er met al zijn lijn vandoor ging en hem achterliet met een quasi leeg molentje. Die snoek had hij gezien! Dat was een abnormaal grote vis geweest die een diepe indruk op hem had gemaakt. Wie zou hem geloven als hij dit tegen iemand zou vertellen !
Anno 2001 is het niet anders, nog steeds is vissen mijn grote passie en ik moet toegeven dat mijn spinnertjes van weleer in de loop der jaren toch iets groter geworden zijn. Mijn kunstaascollectie durf ik zelfs niet meer aan iedereen laten zien, bang dat ik voor gek verklaard wordt ! Zeker door niet vissers. Kunstaas vissen is spannend. Je kan er al je creativiteit in kwijt. Met verschillende technieken is er vis te vangen op een en dezelfde dag.
Fantaseren hoort ook bij het kunstaasvissen. Fantaseren over grote vissen op nooit beviste wateren waar het woord dressuur nog niet ter sprake komt….. Om deze reden, klonk het idee van 2 roofviswedstrijden op Belgisch water als muziek in mijn oren. En nog wel vanuit een bootje op wateren in België, waar dit normaal nooit toegelaten is.
Vorig jaar werden de eerste twee wedstrijden met een prachtige prijzentafel een succes. Er was een goeie sfeer onder de 60 aanwezigen, en er werd zelfs redelijk goed gevangen. In Gent vingen we superbaarzen en in Hofstade draaide het vooral om snoek, zelfs een metervis werd er gevangen, voor België niet mis !
Reden te meer om dit jaar de twee wedstrijden te verdubbelen naar vier. Ditmaal zou er een snoekbaarswater bij zijn, speciaal voor de verticalers onder ons. En gevangen werden ze die snoekbaarzen, helaas was ik er deze keer niet bij. Met enkele vrienden zaten we achter de Muskie aan in Canada, waar ik in een later artikel op Total Fishing nog terug zal komen.
De verwachtingen in Hofstade, de laatste wedstrijd van de vier waren onder de deelnemers niet groot, maar de volhouders waren aanwezig en zouden er het beste van maken. Mijn strategie was bepaald op voorhand. Ik ken het water redelijk goed omdat ik er jarenlang heb gekarperd. Vorig jaar had ik echter ook een strategie maar zat ik er volledig naast .
Om 9 uur klinkt het startschot en iedereen scheurt over het water. Verschillende snellere boten zie ik naar potentiële goeie stekken varen en zie mijn kansen verkleinen. Toch houden Karl, mijn vismaat, en ik ons aan ons plan en we zetten 4 hengels uit met pluggen om trollend verschillende waterlagen te bevissen. Een cocktail van verschillende pluggen op verschillende dieptes worden door het water getrokken. Na ongeveer 10 minuten krijgt Karl een knal van een aanbeet op zijn steunhengel maar mist deze vis, amper een seconde later staat mijn hengel helemaal krom tot in het handvat. Er gaat van alles in me om. Vast ? Nee, er zit beweging in ! Snel gooi ik de motor in zijn vrijloop. Karl heeft genoeg gezien en draait als een gek de resterende hengels binnen. Dit is niet normaal , met een volledig kromme hengel sta ik daar , knikkende knieën, ik kan het niet helpen, dit is geen visje van 70 cm ! Als dit een snoek mag zijn gaat er door me heen, dan ben ik toch wel erg benieuwd. De new zealand blanc van 2.70 m staat helemaal krom en een dergelijke dril van dit slag heb ik nog niet eerder meegemaakt.
De vis houdt me in spanning voor 7, 8, misschien wel tien minuten, voor ik hem even te zien krijg. Ik word er stil en nerveus van als ik het enorme silhouet in het glasheldere water zie verschijnen, deze gaat echt boven 1.20 m roep ik naar Karl. Ik corrigeer mijn woorden bijna onmiddellijk en schat de vis tegen de 1.30 m maar wie gaat dat geloven, stel dat ik hem nog verspeel !
Ondertussen heeft Wim het gebeuren in de gaten gekregen en komt vol gas afgevaren, ik vergeet zijn woorden nooit. Zeker een karper gehaakt ?, waarbij ik volmondig het tegengestelde bevestig. De snoek op zijn beurt wil nog niet van enige overgave weten en gaat een twintigtal meter door de slip. Wim reikt zijn mega schepnet aan uit zijn boot. Normaal land ik al mijn snoeken met de hand maar deze keer stribbel ik niet tegen en pak ik het schepnet beet.
De snoek is ondertussen terug een 20 tal meter van me verwijderd en zit in het oppervlakte. Ze probeert snelheid te maken en klieft door het water klaar om te springen, dat is nu net wat ik wil vermijden, en ik geef iets minder druk op de lijn en gelukkig heeft ze niet de kracht meer om zich uit het water te verheffen. Het laatste dat ik wil is dat deze vis in de lucht met haar kop kan gaan schudden om zich te verlossen van mijn kunstaas. Ze verliest terrein en ik win meters lijn terug, de eerste kans die ik krijg om ze te scheppen pak ik en net ze met succes.
Adrenaline stroomt door mijn aderen en ik besef dat ik nog nooit een vis als deze gezien heb!
We laten de vis meten door de wedstrijdcontroleur en die stelt de lengte vast op 133.6 cm.
Tjonge, wat een bak, dat mij dit nog overkomt denk ik bij mezelf. Snel worden er wat foto’s geschoten maar eigenlijk wil ik de vis zo snel mogelijk terug. De snoek heeft weinig hinder van het gebeuren en zwemt op haar gemak de diepte in. Ik hoop bij deze dat meer en meer sportvissers in Belgie catch en release in de praktijk zullen toepassen wie weet hoeveel vissen er van dit slag nog gevangen zullen worden.
In een roes vis ik de wedstrijd verder ondertussen bellend naar een paar vrienden die het nieuws amper kunnen geloven. Karl mijn vismaat is echter ook in vorm en samen vangen we in totaal 5 snoeken waar we als extraatje de wedstrijd die spannend was tot het einde, ook nog mee winnen.
In de kantine wenst iedereen me proficiat die dat op het water nog niet gedaan heeft wat getuigd van de goeie sfeer die er op deze Belgische wedstrijd heerst. Daarna mogen we onze prijs in ontvangst nemen een ultra classic van Lowrance en een trofee . Tijdens de terugweg denk ik aan de drie prijzen van die dag en aan de enorme snoek ik als jongetje verspeelde en denk bij mezelf ; justice has been done.
ADVERTENTIE
ANDEREN LAZEN OOK
