TotalFishing

Plastic Fantastic…

door Michiel Martijn

In oktober vorig jaar krijg ik een mailtje van mijn Engelse vriend Alan, met het bericht dat hij mij een pakketje zal opsturen. Dergelijke mailtjes ontvang ik wat graag omdat ik dan weet dat Nash weer met iets nieuws op de markt zal komen en dit keer is het niet anders…

Een week later wordt er een volle zak met allerlei ‘plastic’ imitatie aas thuisbezorgd, met daarbij de vraag of ik er mee aan de slag wil gaan. Ik noem dat spul ‘plastic’, maar dat is het strikt genomen natuurlijk niet. De kunststoffen die wij onder de verzamelnaam plastic kennen, hebben allemaal gemeen dat ze weinig milieuvriendelijk zijn en moeilijk afbreekbaar.

Dat wil je de karpers (én hun natuurlijke omgeving) natuurlijk niet aandoen, maar wees gerust: het ‘plastic’ dat wordt gebruikt voor deze imitaties van natuurlijk aas heeft een totaal andere chemische samenstelling, is volstrekt natuurvriendelijk en berokkent de vis geen enkele schade. Aangezien ik zelf alleen met boilies vis, lijkt het mij leuk om eens met dit spul te gaan ‘rotzooien’.

Chocolate, een flavour die ik graag gebruik in de koudere maanden en op de andere twee hengels gebruik ik fel gele ‘Mutant Maggots’.

De derde week van oktober rijd ik richting het mooie Frankrijk, op weg naar een klein water. Wat een heerlijk gevoel geeft mij dat altijd weer, als ik Frankrijk in rijd. Door al die jaren heen bouw je een band op met het land en zijn gewoontes. De route die je al tig keer hebt afgelegd en de plaatsnaamborden staan in mijn geheugen gegrift. Een gevoel van thuiskomen, noem ik het maar…

Het betreffende water is niet al te groot en ik hoop op mooie vissen. Als ik maar mijn ding kan doen, dát vind ik het belangrijkst. Vroeger reed je naar Frankrijk met de drang om met grote vis thuis te komen, dat heb ik gelukkig niet meer. Vermaak is bij mij de hoofdreden en uiteraard hoop ik dan op een mooie beloning in de vorm van een paar topvissen.

Zak plastic
Gewapend met een zak aan imitatie aasjes en pellets bouw ik mijn kamp op om een start te maken van een driedaagse sessie op het water. Het is ijskoud en ik krijg met moeite de losse steunen in de grond; geweldig dat dikke rvs, maar niet heus!

Na wat wrikken staat uiteindelijk eindelijk alles toch op zijn plaats en kan ik mijn ding doen. Na wat peilen merk ik dat er niet veel bodemverschillen zijn; het is een vlakke bak met wat ondiepe stukken. Dan maar op zoek naar de taluds, want in deze tijd van het jaar verwacht ik de vis toch op wat dieper water.

Een hele serie ‘ kunstaas’ voor karper…

Ik besluit vier hengels uit te varen op vier verschillende dieptes, drie aan de onderkant van het talud en de laatste op open water.De TT range die ik van Alan heb ontvangen, bestaat uit plastic maïs in diverse kleuren, maden, plastic boilies enz. Op twee van mijn hengels gaan witte plastic maïskorrels die ik gedipt heb in White Chocolate, een flavour die ik graag gebruik in de koudere maanden en op de andere twee hengels gebruik ik fel gele ‘Mutant Maggots’.

De stekken worden voorzien van een paar flinke handen Bling pellets en wat mij betreft mag het feest beginnen. De dag gaat al snel over in de avond en het koelt flink af; het is maar goed dat ik mijn kacheltje bij mij heb. De tent wordt dicht geritst en onder het genot van een bak koffie bekijk ik lekker een dvd’tje. Wat een luxe tegenwoordig allemaal; het is wel beter uit te houden als het zo koud is.

Ondanks de koude bracht het plastic mooi vissen op de kant. Deze imitaties bleken de moeite van het proberen meer dan waard!

Deze nacht gaat erg langzaam en rond een uur of vier geeft mijn blaas aan dat deze geleegd moet worden. Vreselijk als je net lekker warm op je bed ligt. Gelukkig heb ik een warme slaapzak. Starend naar mijn hengels onder een prachtige sterrenhemel verwacht ik eigenlijk geen aanbeet meer. Zo’n heldere sterrenhemel geeft vaak aan wat voor weer het wordt de volgende dag en of het koud zal worden en blijven. Ik kruip mijn slaapzak weer in en probeer weer in slaap te komen. Helaas lukt dat niet maar moeilijk.

Aanbeet
Rond een uur of zeven in de ochtend krijg ik een werkelijk langzame oploper op een van mijn hengels; de stok die onderaan het talud ligt. Ik krijg probleemloos contact en rustig zwemt de vis naar de linkerkant en komt vervolgens gestaag mijn kant op.

Nog geen twee minuten later ligt de vis al voor de kant, hij doet bijna niks. De witte plastic maïskorrel hangt keurig naast de onderlip, wanneer ik het net onder deze vis schuif. Zo denk ik nog aan een goed milieu ook, want ik gebruik het straks gewoon weer. Dat spul heeft toch zo zijn voordelen, dat plastic! Op de kant kan ik een mooie spiegel van 18 kilo klokken en daarna wordt de ijsklomp op de foto gezet.

De laatste van deze trip, maar wat een juweeltje.

De hengel wordt weer op dezelfde plek in positie gelegd en ik besluit tevens om mijn andere hengels gewoon te laten liggen. Voor het gevoel gaan er nog wel een paar handen Bling pellets overheen. De hele dag is het werkelijk prachtig weer, maar blijft het erg koud. Ik zit helaas in de schaduwkant van het water en merk dus vrij weinig van het zonnetje.

Af en toe een stukje lopen om wat warme zonnestralen op te pikken, is de enige mogelijkheid om een beetje op te warmen. Gedurende de dag blijft het erg rustig en zie ik weinig activiteit op het water; ik moet lang wachten op de volgende beet. Vlak voor het donker krijg ik twee piepen op mijn hengel, wederom die onderaan het talud ligt. Mijn hengeltop buigt een flink stuk door en ik sla rustig aan.

Bij rustige aanbeten ben ik toch altijd bang dat je de haak er uit slaat en dus zet ik de haak zoveel mogelijk met beleid. Ook deze vis doet vrij weinig, hetgeen ik wel jammer vind, want qua massa voelt het goed. Zeg nou eerlijk, je wilt toch ook een beetje strijd of niet? De vis verdwijnt even later in mijn schepnet en ik mag wederom een prachtige spiegel verwelkomen.

Bij het onthaken zit het plastic maïskorreltje vrij ver achter in de bek en heb ik een tangetje nodig om de maat acht Fang te verwijderen. Dit maal klokt de Waymaster 20,3 kilo en ik geniet van de prachtige herfstkleuren van deze vis.Het is de tweede avond en ik heb het gevoel dat het deze ‘plastic trip’ niet heel veel vissen zal opleveren, gezien het tijdsbestek dat tussen de aanbeten ligt. Niet getreurd Michiel, voorlopig heb je al een mooi resultaat, met die twee dikke spiegels.

Ik stuur Alan en Dave een smsje dat ik tot dan toe twee prachtige vissen op de kant heb en dat het plastic zijn werk doet. Of dat nou komt doordat weinig vissers het hier gebruiken of niet, is natuurlijk moeilijk te bepalen. Zeker als het zo koud is en je vaak lang moet wachten op een aanbeet maakt het er niet makkelijk op om de effectiviteit te beoordelen.

Voorlopig houd ik het er op dat het zo goed gaat en vol goede moed ga ik de tweede nacht in. Na een rustige nacht slaap met wederom prachtig, maar koud weer, kruip ik mijn tentje uit om een bakkie te zetten en aan mijn ontbijtje te beginnen. De nacht heeft niks gebracht en vandaag zal het er dan maar van moeten komen. Genietend van mijn stokbroodje met eieren en spek zit ik te overdenken wat anders te doen.

Vandaag draai ik in ieder geval mijn hengels allemaal een paar uur binnen om de stek wat rust te geven. De omgeving hier is fantastisch; geen visser aan het water en op de achtergrond hoor ik alleen wat koeien.
Wat zou ik toch op deze plek graag een vakantiehuis hebben; hopelijk komt dat er ooit van!

Schilderachtige spiegel
Om een uur of vier ‘s middags gaan alle hengels voorzien van spierwitte plastic boilies die ik heb gesoakt in de White Chocolate naar dezelfde plekken als voordien. De hengel die op open water lag, gaat ditmaal echter pal onder de oever aan de overkant. Zonder iets bij te voeren, plaats ik deze hengel vlak achter het riet onder de kant waar het ongeveer een meter diep is.

Een 18 kilo zware ijsklomp mag op de foto.

Een gokje dit keer, want ik hoop dat het warme zonnetje hier zijn werk doet en de vis hier langs doet trekken. Het is hier vlak en schoon en de witte plastic Mutant boilie ligt hier opvallend te wachten op wat komen gaat.Wederom duurt het weer tot diep in de nacht eer ik een aanbeet krijg. Nu loopt een van de taludhengels langzaam af. De slip begint op gang te komen en meestal verraadt dit dat het om een kleiner formaat gaat. Het maakt mij niet uit en na een leuke dril kan ik een mooie schubkarper netten, die snel voor de zelfontspanner wordt vastgehouden en weer terug kan.

De hengel gaat niet meer terug, omdat ik het water niet te veel wil verstoren en hoop dat mijn plastic nog wat voor mij op de kant brengt als het straks licht is. De laatste dag breekt voor mij aan en ik ben toch niet geheel ontevreden over het resultaat, zeker omdat ik in Nederland normaliter mijn hengels altijd met ‘natuurlijke’ boilies zou vissen.

Het plan is om in de avond weer naar huis te rijden en ik laat het thuisfront weten hoe of wat. Onder het telefoongesprek met mijn vriendin krijg ik een rustige oploper op mijn hengel op het ondiepe en ik laat mijn telefoontje uit mijn handen vallen.

Het juiste materiaal om koude tijden door te komen.

Meteen denk ik terug aan het moment dat ik in Nederland ooit ‘t Schilderij wist te vangen, terwijl ik Franklin Broeckx aan de andere kant van de lijn had. Wat een mooie herinnering en wat een prachtvis was dat toch! ‘Back to reality’… Hopend op een mooie afsluiting van een koude sessie dril ik een prachtige vis naar de kant en mijn geluk kan niet op als ik een werkelijk schilderachtige spiegel van ruim 20 kilo mag aanschouwen. “Plastic Fantastic!”, roep ik hard!

Blij met het resultaat van mijn korte trip besluit ik om deze sessie maar af te sluiten en ik maak alles klaar om voldaan terug naar huis te keren.

Michiel Martijn

Dit volledige artikel en diverse andere zéér lezenswaardige artikelen zijn te lezen in uitgave no. 66 van het specialistische magazine Dé Karperwereld, dat zal verschijnen rond 25 mei a.s. Méér weten, o.a. over een aantrekkelijke abonnementsaanbieding ?

In deze uitgave o.a. “Zoute man op het

karperpad” en “Deeltijd vissers op

vakantie ” maar ook andere lezens-

waardige artikelen zijn terug te vinden in

de 66ste editie van Dé Karperwereld,