Opnieuw een grote Nederlandse beekforel
door Eddy te Mebel
Vorig jaar mei ving ik in Nederland een grote beekforel van 63cm en dat was een voor Nederlandse begrippen toch wel unieke vis. Drie weken geleden deed mijn vismaat Hein er nog eens een schepje bovenop en ving een Nederlandse beekforel van maar liefst 65cm! Hieronder een verslag van deze prachtige dag, wat eigenlijk een dagje snoekvissen had moeten zijn.
“ Ook Nederland heeft schitterende plekjes….” Veel te helder zonnig weer.
De laatste weken ging het niet echt geweldig met het kunstaasvissen. De meeste roofvissen bleven met dit schrale heldere weer strak tegen de bodem liggen. Hier in het oosten ging de thermometer iedere nacht minstens naar vijf graden onder nul vandaar dat we besloten om toch maar eens iets anders te gaan proberen. De dagtemperatuur ging rond het middaguur al aardig richting de tien graden, dus reden genoeg om het dan maar weer eens de nimf in te zetten. Zo gauw het een dagje naar het voorjaar begint te “ruiken’ komt de nimfhengel de kast weer uit. Voorn, brasem, bliek, rietvoorn, baars; alles is welkom, maar we visten bewust met een niet al te dunne leaderpunt. Reden hiervan is dat je zo af en toe nog wel eens tegen een verdwaalde beekforel aan kan lopen. Twintighonderdste leadertip is dan ook niet echt subtiel, maar voor een grote forel beslist noodzakelijk. Onze theorie werd dan ook snel aan de praktijk getoetst.
Deze keer kwam Hein z’n goudkopnimf toevallig langs de neus van een forel. Een felle aanbeet volgde en de dril kon beginnen. Zo aan zijn stem te horen moest het wel om een grote vis gaan, dus draaide ik mijn lijn snel binnen om te gaan kijken wat er allemaal aan de hand was. Het lukte hem de vis zelf te scheppen en nu pas zagen we hoe groot deze vis was. Wat een supervis! Zo in het schepnet waren we er al bijna van overtuigd dat dit voor ons een nieuw record zou betekenen en dat bleek ook wel te kloppen want na meting bleek de rolmaat op maar liefst 65cm. te blijven steken. We waren allebei zo blij als een kind met zo’n prachtige forel van Nederlandse bodem! Om de vis maar niet te lang op het droge te hoeven houden, hebben we deze maar niet gewogen. Zeker weten dat deze wel de nodige kilo’s op het unster zou weergeven. Wel snel wat foto’s gemaakt, want het zou zonde zijn om hier niet langer van na te kunnen genieten.
De vis werd weer snel terug gezet en Hein z’n droom is geen bedrog meer.
Het is trouwens ook verplicht om de vis terug te zetten, want volgens de landelijke en federatieve vergunning loopt de gesloten tijd voor beekforel van 1 oktober tot en met 31 maart. Het is dus verboden een beekforel in bezit te hebben en dient direct in hetzelfde water te worden teruggezet. Ik moet er trouwens ook niet aan denken dat iemand zo’n mooie vis een klap op z’n kop zou geven.
“Dromen zijn niet altijd bedrog…”
Forellen vergelijken.
We hebben de foto’s van Hein z’n forel eens met die van mij van vorig jaar vergeleken. Met grote exemplaren is dit wel leuk en leerzaam. Vaak zijn dit soort vissen oudere exemplaren en hebben ze wel bepaalde beschadigingen of andere ouderdoms kenmerken.
Het grootste verschil was dat Hein z’n vis tamelijk blank was en die van mij goudkleurig. Ook bevat Hein z’n vis heel veel zwarte stippen, die zelfs doorlopen tot op het puntje van de neus. (van boven af gezien deed het wel denken aan een regenboog- of zeeforel). Die van mij had weinig stippen, maar de oranje stippen hadden wel felle kleuren. Ook viel het ons duidelijk op dat Hein z’n vis slijtageplekken had aan z’n staart. Het zal dan ook wel een oude vis zijn.
De hengel waar Hein de vis mee ving is een twintig jaar oude eigenbouw Fibatube vliegenhengel in de aftma klasse 4/5, lengte acht voet. Aan het einde van de tapse nylonleader met twintighonderdste punt hing een grote goudkopnimf. Eerlijk gezegd een redelijk eenvoudige uitrusting, maar zoals bekend: eenvoud vangt vis! Nu maar hopen dat we zo af en toe nog eens vaker van dit soort vissen vangen, ook al was dit een toevalstreffer.
Misschien in de toekomst eens een “beekforelletje” van boven de 70cm? Wie zal het zeggen, mocht het ooit nog eens zo ver komen, dan hoort of ziet de Total fishing lezer het zeker. In elk geval pakken ze Hein deze vis niet meer af en de foto’s krijgen een mooi plekje in het foto (vis)album.