TotalFishing

Eerder verschenen: Op zoek naar Zeeforel in Denemarken… (deel 1)

Op zoek naar Zeeforel in Denemarken… (deel 2)

Door Chris Strik

Dag nummer 4 op naar de stek Helneas Lighthouse. Mooie stek, maar voor ons geen vis. Nu toch maar even terug naar Vejlbyskov alwaar Marco toch nog een erg kleine vis wist te vangen. Moesten we hier nou wel vis verwachten? Al kijkend naar deze overwoekerde boottrailer begon ik toch wat te twijfelen. Blijkbaar hebben bootvissers de moed al opgegeven en wij maar zwiepen met die lat.

Kansloze stek?

Dag 5 bracht ons terug in Kolding fjord. Er stond veel wind en de vis is niet te vinden. Ik ving er een op de sbirulino van ongeveer 30cm, maar ver uit de kant. Daarna een kleine op de vliegenlat. Voor Bert nog steeds geen vis. Marco pakte een kleintje en toch weer een redelijke vis. Dus het was niet super en we probeerden toch echt alles uit. Een troost hadden we wel, want koffiedrinken in de morgen kon heerlijk in de zon, met een trui aan dan wel. Tegen de middag een bizarre omslag van weer en wind. Zou dit onze spelbreker zijn?

Marco naast een kleintje toch weer een mooie vis te pakken.

De zesde dag naar Flyvesandet en dit was niet verkeerd, want Bert had er 7 , Strikkie 3 en Marco 1, maar wel weer de grootse, die het jammer genoeg niet overleefde tot grote ergernis van hem. We vonden het een akelig moment, maar het is natuurlijk niet zo verwonderlijk dat het eens een keer mis kan gaan. We wisten wel dat het niet lag aan de dril of het plaatje dat werd gemaakt. Waarschijnlijk had hij zich aan de kieuwboog bezeerd tijdens het springen.

Ook Bert in de vis!

Na het slachten en het hangen van de vis op mijn rug, stonden we nog wat na te dromen over het net gepasseerde. Zegt die Brook ineens, al turend naar het water: “Wat is dit een mooie stek… het ruikt hier gewoon naar vis.” Vervolgens tikte ik hem op de schouder en zei dat dit goed mogelijk was met een net geslachte vis liggend in het netje op m’n rug… Marco gaf aan dat het wel eens een vis met suïcidale neigingen zou kunnen zijn geweest.

Sommige stukken begroeiing waren maar een aantal meter breed en lagen direct voor je voeten. Al wadend spurtte er een vis voor mijn voeten terug het diepe water in. Dit zette mij aan het denken en al snel maakte ik worpen direct langs de kust op 1 meter van de kant, meer was het niet. Tot mijn verbazing kwam er een grote vis achter de vlieg aan totdat de vlieg voor mijn schoenen belandde en er geen lijn meer over was. Met een grote klap probeerde hij alsnog de vlieg te pakken, maar ik bleef met niets aan de haak staan loeren. Bizar maar mooi.

Zaterdag de 7e dag eerst naar Wedelsborg Hoved. Echter daar stonden al 10 mannen te vissen en deze waren allen net als wij voor de wind gevlucht naar deze plek. Toch even geprobeerd, maar al snel werd de trip verder afgemaakt bij Strib, een goede zet. Marco wist er 2 van 50cm te vangen. Bert 1, Strikkie 0 en Marco uiteindelijk 4 vissen. Het mooiste moment was wel dat Marco aanstalten maakte om het water even te verlaten en zwiepte zijn lijn nog een keer uit en rolde deze netjes op de reel.

In zijn ooghoek zag hij een zeeforel aan komen zetten en knalde op zijn haakje. Een vis van 50 en Bert riep hem toe “Dit kan toch waar zijn!” en daarbij zette hij zo’n verbaasd smoelwerk op waardoor Marco al drillend in een deuk lag en Bert nog even vertelde dat je het dus zo moest doen. Even daarvoor had Bert dus al ruim een uur op deze plek staan smijten.

Terug in de visstand gingen de hengels weer driftig heen en weer in ieder geval waren Bert en ik alweer in het water gerend om de beste stekken voor ons te claimen. Na het sigaretje van Koning Brookman gaf hij te kennen even achter mij langs te willen lopen en ik gaf hem de ruimte. Maakte weer twee van die nietszeggende worpen en kwam met de volgende 50-er uit het water stappen. Hij heeft de leeftijd niet meer om hem te verdrinken, maar ik heb er wel aan gedacht.

Verticalen, dippen, nietszeggende worpen… ook dat is vissen…

Toen meneer terug in het huisje was vertelde hij: “Even was ik bang dat ik mijn troon af moest staan, maar gelukkig kan ik het nog…” Gepaste arrogantie die bij ons de lachspieren losmaakte. Hij heeft het verdiend deze oude Indo.

Een aantal zaken die ons telkens weer plagen en vermaken:
- Het vuurtje in de haard met als gevolg een te hoge kamertemperatuur voor Bert.
- Kookkunsten van Bert met het altijd lekkere ontbijtje van eitjes met spek, hamburgers om te smullen enz.
- Elke morgen thee en koffie buiten op het terras omdat het zo lekker warm was, totdat de zon weg was brrr…
- Goede humor, allen om de beurt aan de beurt om geplaagd te worden. Maar ook goede zelfspot.
- Elke dag toch weer te laat naar ons nest.
- Wisten jullie dat Marco kan verticalen met de sbirulino maar ook kan dippen met een zeeforelstreamer? Vraag hem maar eens als je hem ontmoet, een te bizar verhaal.

Het was weer een toffe week.

Het was weer toffe week met zware visserij, wisselende wind en in de ochtend mooi weer om koffie te drinken. Ik kom snel weer eens terug om het over te doen. Het blijft toch kriebelen deze vorm van vis zoeken, vinden en vangen.

Eenieder een kromme lat en dikke vis toegewenst.

Strikkie

Eerder verschenen: Op zoek naar Zeeforel in Denemarken… (deel 1)