TotalFishing

Op blauwe haai in Portugal (deel 1)

Door Lucky Luc Mom

Omdat ik op dit mijn moment mijn 50e verjaardag aan het vieren ben in het buitenland en dus even niet vis in het Nederlandse zoute water, hoop ik u hierbij te plezieren met een recent verhaal dat ik tezamen met mijn vrouw en vismaat Yvonne beleefde in Portugal. Ik hoop een droomvis te gaan vangen op de locatie waar ik heen ga en alle mogelijkheden zijn op die plek daarvoor aanwezig.

Als het lukt (of niet lukt !!) zal ik wederom mijn best doen om de vissfeer terplekke zo goed mogelijk aan u over te brengen! Soms heb je je in het buitenland te houden aan de regels die de kapitein opstelt voor het vissen op “zijn” boot. Maar meestal zit daar nog wel wat ruimte in, getuige onderstaande story.

Porugal/de Algarve is geweldig mooi!

Dit keer gingen we dus vissen in Portugal en met name in de Algarve bij de plaats Lagos. Het vissen was in weze ondergeschikt aan de rest van de vakantie, maar als visser in hart en nieren sluipt er natuurlijk altijd wel een hengeltje mee in de koffer en dit keer zelfs twee, want het blijft moeilijk kiezen nietwaar! Ik heb de laatste jaren aardig geinvesteerd in reishengels omdat ik weet dat ik in het buitenland ook graag een hengeltje wil uitgooien en je eigen materiaal voelt toch altijd wel het beste.

Een lichte spinhengel voor allerlei soorten visserij en een wat zwaardere 20 lbs hengel als bijhengel voor op de “haaienboot”, behoorden tot het wapentuig dat klaar lag om af te vuren. Yvonne en ik wisten al dat Portugal een hele mooie visbestemming was uit ons verkeningsonderzoek van 2007. Toen was het echter niet mogelijk een boot te boeken omdat we de minimale bezetting voor de boot van 4 personen niet rond kregen. Het was gewoon niet druk met vissers in deze periode wat jammer was.

Direct na aankomst ingetekend en alleszins te betalen!!

Maar nu hadden we ons bij aankomst direct op de intekenlijst laten plaatsen van de “Pescamar” die vanuit Lagos vaart. Het was meteen raak gelukkig: we konden samen met twee Zweedse vissers (leuke gasten!!) meteen aan de bak de volgende dag. Onrustig slapen dus, en maar dromen van gierende reels en kromme hengels.

Maar ik werd “gewoon” wakker met een strakke hengel die tegen de reling stond. Yvonne was wederom niet verbaasd!! Zij had bij mij wel kreunende geluiden gehoord, maar dat vindt ze bij mij vrij normaal als ik in de vakantiestemming ben. Dat gaat wel weer over als ik weer ga vissen, weet ze.

Het materiaal was prima verzorgd.

Het materiaal aan boord van de “Pescamar” zou helemaal verzorgd worden, dus eigenlijk geen eigen hengel nodig. Maar wie Lucky Luc een beetje kent, weet dat hij het zekere voor het onzekere neemt en dus ook nog een eigen hengel met een sneaky vangsysteem erop meeneemt. En nu dus ook. Het is toch nog wel best een specialistisch werkje dat haaienvissen als je dit niet gewend bent.

Deckhand John maakt de onderlijnen gereed.

Vandaar dat er drie man aan boord zijn om je bij te staan in deze. In dit geval de schipper Jacko en de deckhands John en Wilfried, welke laatste een zeer aparte en ook een verwoed marlijnvisser is. Het Europees record marlijn van 375 kg destijds was ook op deze boot gerealiseerd, maar dat was in het marlijnseizoen wat niet in de winter valt. Genoeg verschillende types dus aan boord inclusief mijn illustere persoonlijkheid. Pret voor tien dus en we hadden toen nog geen visje gevangen!!

Maar het was het ware vakantiegevoel, u weet wel!! Het is nogal tricky om vier hengels te hebben uitstaan bij deze visserij en ze niet met elkaar in de knoop te laten gaan. Er heerst een “lucky” vissersdemocratie aan boord en voordat er maar een haai aangebeten heeft wordt er geloot welk hengelnummer je krijgt. En nu maar hopen dat er een blauwe haai aan jouw hengelnummer komt, want anders kun je nog een dagje gaan boeken!!!

Er gaan hele inktvissen op de gigahaak

De best wel zware zeehengels met middelgrote reels worden beaasd met twee inktvissen. Blauwe haaien kunnen zo rond de 200 kg zwaar worden in het ergste geval, dus ze nemen het zekere voor het onzekere wat betreft zwaarte van het materiaal.

Best wel zwaar materiaal.

De inktvissen worden er door de vele zwemkrabben minder gauw afgegeten dan sardines. Minder werk voor de deckhands dus om de boel steeds te hoeven checken.

Voor het lokken van de haaien word er een “rubby dubby” gemaakt.

Daar de haaien op een diepte tussen de 6 en de 15 meter azen, wordt er op ingenieuze wijze, maar ook eigenlijk heel simpel en zo hoort het ook, een drijver in de vorm van een ballonnetje geplaatst op de gewenste diepte.

Er wordt gevist met een leader van staaldraad met daarachter een dubbel inelkaar geknoopte, zware nylon lijn welke de demping vormt voor het trekken en stoten van de blauwe haaien. De motor wordt afgezet en de hengels met ballonnetjes worden een voor een door de schipper uitgezet. Dit wordt door hem gedaan, want omdat je onwetend bent in deze, gaat de boel anders onherroepelijk in de knoop. Daar moet je je dus gewoon bij neerleggen.

Nu moet de “rubby dubby” de haaien gaan lokken.

Als de beaasde hengels eenmaal uitgezet zijn volgt er een soort van serene rust aan boord. Je moet hierbij denken aan een soort van therapeutische praatgroep van vissers op zee, die hun emoties proberen te uiten aan elkaar wat betreft het vissen en het vangen van vis en alles wat daarbij komt kijken. Er wordt ook (vissers)latijn gesproken!! Totdat een heftig geratel van een reel de stilte doorbreekt.

Een blauwe haai is aan de inktvis aan het knagen. Het schokkende ballonetje wat onder water wil heeft hem verraden. Zal hij doorbijten, en nog belangrijker, aan welk hengelnummer zit de haai te bijten?? Het bleek hengel nr. 2 te zijn en dat was mijn nummer die ik bij loting had verkregen. De naam “Lucky Luc"was al weer duidelijk voor mijn medevissers en ik kon gelijk aan de bak. De volgende momenten werden hectisch!! De haai nam een behoorlijke run en werd door de schipper vakkundig aangeslagen.

Niet dat je dat zelf niet kan, maar de schipper wil liever niet dat er vis verspeeld wordt op deze trips, dus dat kan je maar beter aan hem overlaten. Na het aanslaan wordt de hengel overgegeven aan de bezitter van het hengelnummer. In dit geval aan mij dus.

Mijn medevissers wisten toen nog niet dat alle blauwe haaien van deze dag (4 stuks) aan mijn hengelnummer zouden aanbijten. Het ingestraalde water van Jomanda wat ik mee had genomen van huis en had doen uitvloeien over mijn gelote hengel had dus toch effect gehad !! Dit tot kostelijk vermaak van mijn medevissers. Toen was het nog lachwekkend, maar het werd steeds stiller op de boot wat dat betreft.

De eerste blauwe haai was binnen.

De eerste blauwe haai was geen grote, maar het was mijn eerste!! En toch een leuke van 1.10 m groot. De kop was er af en ik was allang blij, want je moet altijd maar afwachten of het wil lukken met de vangst…

> Binnenkort deel 2!