Onvergetelijke momenten: Rare Hollanders!

David van den Brandt
 

Karpervissers maken eigenlijk altijd wel wat mee en niet alleen als er wat gevangen wordt. Sommige van deze avonturen zijn zo spectaculair, mooi of bizar dat ze simpelweg wel met de rest van de wereld gedeeld moeten worden.

Vandaar dat Karper de geheel nieuwe rubriek genaamd: ‘Onvergetelijke momenten’ in het leven heeft geroepen en aan mij de eer om de spits af te bijten.

De vele dagen en nachten die ik aan de waterkant heb doorgebracht, hebben mij werkelijk een karrenvracht aan anekdotes en verhalen opgeleverd.

Ondanks het feit dat het grootste deel van die momenten wordt gekenmerkt door de vangst van een bepaalde targetvis, betrap ik mijzelf erop dat wanneer ik een collega-visser tref, een bijzonder vreemde sessie in België veel vaker ter sprake komt. En dat terwijl die bewuste trip slechts één vis opleverde.

 

Op deze plas zwommen bakken van 40 en zelfs 50 pond rond, toentertijd nog magische getallen.

 

Het was een mooie dag en ik als gloednieuwe rijbewijsbezitter, samen met mijn trouwe vismaat Mark, het terrein van een grote Belgische put op reed.

Over het betreffende water dat midden in de rimboe bleek te liggen, deden de grootste verhalen de ronde. Op dit extreem diepe water zwommen bakken van 40 en zelfs 50 pond rond; toentertijd nog magische getallen.  In een recordtijd werd ons materiaal daarom uitgepakt en namen wij stijf van de zenuwen plaats op onze goedkope visstoeltjes.

Na een aantal uren van wachten werd de intense stilte plotseling onderbroken door een aaneenschakeling van bijzonder vreemde klanken. Als door een wesp gestoken sprongen mijn vismaat en ik overeind in een poging te achterhalen welke onverlaat er verantwoordelijk was voor deze abrupte onderbreking.

Uitgebreid onderzoek bleek niet nodig. Midden in het weiland, direct achter onze tent,  stond een man van top tot teen gehuld in een fanfaretenue, als een bezetenen op een enorme trombone te hengsten! Onze verbaasdheid ontaarde in een enorme lachsalvo, maar daar leek de muzikant zich totaal niets van aan te trekken.

Totaal in trance en met een hoofd zo rood als mijn swingers pompte hij er een heuse symfonie uit. Nou ja, symfonie, de beste man had nog geen volle zalen weten te trekken, zoveel was duidelijk. Compleet verbouwereerd en bijna uit het veld geslagen keken mijn vriend en ik naar het schouwspel dat er zich voor ons afspeelde.

Na 5 minuten hield de blaaskaak wiens gezicht inmiddels een paarse kleur had gekregen, het alweer voor gezien en marcheerde statig in de richting van het bos. Veel tijd om ons af te vragen wat er in vredesnaam achter onze tent had afgespeeld hadden we niet, want plotseling kwam de rechter hengel van Mark tot leven en even later mocht hij een mooie schub terugzetten.

 

Mark, met de enige vis van de sessie.

 

Nog geen uur na het vreemde voorval met muzikant en de schub van Mark werd onze rust wederom verstoord. Deze keer naderde de oorzaak van de stilteonderbreking ons van voren en konden wij ruim van tevoren opmaken wie ons deze keer precies met een bezoekje kwam vereren.

Ongeveer 20 meter boven het wateroppervlak scheerde een gemotoriseerde paraglider aan onze tent voorbij. Op het eerste gezicht leek de vlieger alles onder controle te hebben, maar dat beeld veranderde drastisch toen de enorme propeller er duidelijk hoorbaar mee uit besloot te scheiden.

In een oogwenk maakte de zelfverzekerdheid van de stuntpiloot plaats voor totale paniek en kreeg het startkoord van de motor er flink van langs. Natuurlijk was het best komisch om te zien hoe de paniekvogel het beestje weer aan de praat probeerde te krijgen, maar het duurde niet lang voordat het kwartje viel dat dit wel eens heel slecht kon aflopen.

Toen de brokkenpiloot het tempo van zijn verwoede pogingen nog eens opgeschroefde en ook zijn hulpgeroep intussen duidelijk hoorbaar over het water galmde, was het hoog tijd om in te grijpen. Juist op het moment dat mijn visvriend en ik, gehuld in niet meer dan een boxershort, aan onze eigen episode van ‘Baywatch’ wilden beginnen, klonk plotseling het verlossende gepruttel van een motor die aarzelend op gang kwam.

Doodgeschrokken van deze onvrijwillige duikvlucht en zo snel als hij gekomen was, verdween de paraglider uit het zicht. Rillend van de kou probeerden de twee karpervissers die hij verbijsterd had achtergelaten te bevatten wat er zich zojuist voor hun ogen had afgespeeld. Een vrolijke hond die kwispelend kwam aanlopen en zijn grijze baas hadden van het hele schouwspel duidelijk niets meegekregen.

Zonder iets te zeggen en zonder zijn blik van onze nog steeds ontblote bovenlijven af te wenden, waggelde de oude man aan ons voorbij. Eenmaal gepasseerd besloot de ouwe dibbes zich nog een laatste keer om te draaien en brak schuddend met zijn hoofd zijn stilzwijgen. “Rare Hollanders.”



Niet dezelfde brokkenpiloot uit dit verhaal, maar wel het gevaarte dat hem een aantal benauwde minuten opleverde.