Door Fishing Guide Johan.
Dit was zo'n dag die er nog even tussen werd gepast. Het paste doordat aan mijn kant een paar zaken niet doorgingen en JP kon deze dag nog grotendeels vrij maken voor zijn grootste passie en dus gingen we samen op pad. Wel moest er rekening worden gehouden met de eindtijd, want JP had 's-avonds nog een voorstelling in het theater op de agenda staan.
De eindtijd was zodoende naar voren gehaald, maar ook de start was iets later gepland. Echt een ingepaste dag dus. Wat we toen nog niet wisten, was dat het weer ons in de greep zou krijgen. Wij hadden de buit toen eigenlijk wel al binnen.
Eindelijk weer eens een verticale snoek. Esox Lucius wees welkom.
Deze keer was ik, in afwachting van de komst van JP, in de gelegenheid om alvast mijn warmtepak aan te trekken. Hoewel ik nog twijfelde over het regenpak. Eventueel kon ik er altijd nog een poncho over heen trekken en vanwege de lage temperatuur koos ik daarom voor het warmtepak. Toen JP arriveerde was ik al aardig opgeschoten en moest vervolgens even op hem wachten. Haast hadden we gelukkig niet en ook schoof ik alvast een kerstkrans in zijn auto.
Een harde wind, zon en donkere wolken markeren deze dag.
Bij de helling aangekomen zagen we dat een stevige bries flink wat golven veroorzaakte en daar pasten wij het traileren op aan. De boot werd direct met de kop in de wind aan de steiger gelegd, want anders lig je zo tegen de kant. Het losmaken en wegvaren verliep nu probleemloos. Een week geleden kon ik lekker met de wind in de rug zitten, maar nu moest ik het weer trotseren.
Omdat de schaarse zon mooie luchten en uitzichten creëerde, had JP zijn camera alweer in aanslag. Het viel niet mee om bij deze golfslag goede plaatjes te schieten en daarom moest ik de boot af en toe even rustiger laten varen.
Voornamelijk snoekbaarzen.
Op de stek aangekomen, viel de veronderstelde luwte best wat tegen. Met de wind in de rug en van op zij, viel er niet nauwkeurig te vissen. Later koos ik er voor alleen tegen de wind in te varen. Toch kwamen de eerste vissen al redelijk snel binnen; snoekbaarzen wel te verstaan. De Lupa-shad die JP had gemonteerd, bleek later de topper van de dag. Het gerepareerde staartje functioneerde weer naar behoren.
Gretige baarzen zijn ook altijd welkom. Overigens iedere vis hoor!
Het was echter niet zo dat het heel wild was met de vangsten. We moesten echt zoeken en het uitwerpen van stekken waar een vis was gevangen, leverde nauwelijks extra vangsten op. We waren de laatste tijd dan ook wel aardig verwend en dus moesten de verwachtingen blijkbaar wat getemperd worden.
Nog een mooi formaat ook.
Toch wist JP twee mooie donkere baarzen te verschalken en de teller tikte redelijk door. Een verderop gelegen stek bleek niet productief en daarom keerden we snel terug op onze schreden. Waar we ook mee te maken hadden, waren de talloze friemels. Ik verdenk grondelingen daarvan, hoewel af en toe een klein snoekbaarsje aansprakelijk kon worden gesteld voor "het belletje trekken".
Wij spraken onze verbazing uit over de weinige snoeken die we dit seizoen hadden gevangen. Ook deze stek gaf in het verleden wel eens een verticaal gevangen snoek prijs, maar dat was al weer lang geleden. En als je het over de duivel hebt, trap je hem dus op zijn staart, althans bij wijze van spreken.
Plotseling zie ik JP vast slaan op iets zwaars. De hengel ging prachtig krom en bleef krom. Ik legde de boot weer op het "anker" en wachtte met het schepnet in de hand af wat er zou verschijnen. Dit duurde geruime tijd en toen zagen we de snoek waarover we net nog hadden gesproken. We konden de vis prima landen en zo wist JP zich verzekerd van het behalen van de grand slim.
De luchtdruk veranderde merkbaar
We visten nog enige tijd door en vingen nog een paar vissen waarbij de teller op liep naar 24 stuks. Toen vielen de beten weg en werd het donkerder en donkerder. De luchtdruk veranderde voelbaar en waarschijnlijk reageerden de vissen hier ook op. In ieder geval duurde het niet lang voordat de hemelkraan open ging.
Het schepnet in gereedheid gebracht.
Wij besloten de terugweg te aanvaarden en wilden onderweg nog een paar stekken uit proberen. In de harde regen begaven we ons daar naar toe, maar ter plaatse kwamen we tot het inzicht dat het geen doen was met die harde wind en bovendien werd het niet meer echt droog.
Het net kan er onder. "Kom maar in het mandje".
Op de tweede stek probeerden we het nog even, maar gaven het snel op. Het was eigenlijk geen doen en dus besloten we er een punt achter te zetten.
Ook deze dag kende weer vele "zonnige" momenten.
Het was een mooi tussendoortje die we niet helemaal konden benutten. Toch konden we uitermate tevreden terugkijken op het resultaat. En dit vlak voor de feestdagen, zodat we fijn op de herinnering konden gaan teren. De volgende dag laat nog even op zich wachten en ook dan zullen we weer rekening moeten houden met weer en wind.
Nu reden we welgemoed terug en wensten elkaar fijne dagen. En terwijl ik 's-avond lekker bij de kachel zat, kwam er een foto binnen van het theater waar JP inmiddels een klassiek toneelstuk bijwoonde. Het leven heeft veel te bieden als je er voor open staat. De volgende dag bezocht ik het levende theater van Dickens en waande ik met in een andere tijd. Anders klassiek zal ik maar zeggen.
ADVERTENTIE
ANDEREN LAZEN OOK
