TotalFishing

Door Berthil Bos

Er wordt wat afgeschreven over het fenomeen ‘’ dressuur’’ of wat ik een betere benaming vind ‘’conditionering’.

Het is ook een verschijnsel die tegenwoordig veelvuldig tegen komt op en aan het viswater. Zonder als pessimist te willen komen, moet ik ook zeggen dat dit verschijnsel niet zal verdwijnen en eigenlijk alleen maar heviger zal worden. Conditionering wil zeggen dat er een gewenning heeft plaatsgevonden naar een bepaald kunstaas. De vis krijgt een negatief impuls bij het naderen van een kunstaasje en zal het speeltje links laten liggen. Zijn er veel roofvissers die met kunstaas een bepaald gebied regelmatig afvissen, dan wil de snoek zelfs dat gebied verlaten. Henk Simonsz, een man waar ik veel respect voor heb, behandelde dit fenomeen al jaren geleden in zijn boek ‘’Dynamisch kunstaas’’. In 1999 was hij hier al volop mee bezig en zijn uitspraak van ‘’ verlaat eens de gebaande paden’’ heb ik mij toen al in de oren geknoopt.

Met deze uitspraak bedoelde hij diverse dingen. Ten eerste viste hij niet op dezelfde plekken waar iedereen dat deed. Ten tweede gebruikte hij een andere vistechniek dan die er gebruikelijk was op een dergelijk water. Ten derde probeerde hij met dat kunstaas te vissen die de vis nog niet vaak voor zijn bek had gekregen. Omdat Henk werkzaam was voor Spro was dat voor hem iets makkelijker te realiseren, al knutselde hij er toen al lustig op los als het moest.

De Zalt wordt weinig gebruikt, dus deze snoekgeneratie kent hem nauwelijks.

Ook ik experimenteer graag met kunstaas, om de conditionering voor te blijven. Dit wil natuurlijk niet zeggen dat ieder nieuw kunstaasje een succes is, want deze moet wel de juiste actie en trillingen hebben. Er is laatste jaren veel en misschien wel te veel ‘’ nieuw’’ kunstaas op de markt gekomen. Door de professionele marketing lopen vele hobbygenoten regelrecht naar de winkel of bestellen het direct op internet. Wat je wel moet weten, is dat niet ieder nieuw kunstaasje zal uitgroeien tot een topper. Het moet de juiste trillingen en actie in zich hebben, om Esox te foppen.

Van de 10 nieuwe aasjes zal er vaak maar één zijn die alles in zich heeft. Dus het is niet zo dat ieder nieuw ontwikkeld kunstaas de eerste tijd een geweldige vanger zal zijn, hier komt meer voor kijken. Dit is ook de reden dat ik buiten het op zoek gaan naar nieuwe vangende kunstaasjes, ook regelmatig terugval op klassiekers uit het verleden. Omdat de grootste groep roofvissers vaak de allernieuwste speeltjes willen hebben, zijn deze oldies al een tijdje uit beeld bij snoekmans. De vooral jongere generatie heeft vaak nog nooit gehoord van dit soort kunstaas en dit biedt mogelijkheden. Een goed voorbeeld is de spinner.

Spinners zijn uit, maar gelukkig heb ik ze nog.

Spinners zijn voor jongetjes en onervaren roofvissers hoor je vaak om je heen. Dit klopt gedeeltelijk, want als jochie zwierf ik met mijn Ondex spinner al door de polders en vangen dat die dingen deden. Er was natuurlijk nog niet het aanbod van wat er nu is, maar toch. Deze spinner had de juiste balans en trillingen en is hierdoor een klassieker geworden. Op een bepaald moment was het niet meer echt cool meer om met zo’n stukje blik te vissen, want jerkbaits, swimmbait en andere creaties zagen er vele malen mooier uit. Hierdoor is de Ondex, die al sinds 1953 bestaat, op dit moment weer één van mijn geheime wapens als de Mosrug moeilijk doet en niet alleen op kleinschalig water.

Een ander voorbeeld van een klassieker die heden ten dage weer als nieuw wordt beschouwd is de Bulldawg. Wat heb ik hiermee 20 jaar geleden veel mee gevangen en gevist. Toch belande hij onderin de koffer, net zoals bij velen. De snoek op de wateren waar ik veel vis, lieten steeds vaker blijken dat die grote twister uit de gratie was. Een tijdje geleden kwam ik deze vangende twister weer tegen en hij moest en zal de volgende visdag weer eens zwemles krijgen. Ik paste hem aan door het bestaande gewicht eruit te halen en hem te monteren op een loodkop van mijn keuze. Op deze manier kan ik variëren en dat doe ik graag. Het lijf heeft een bijzondere vorm met nepvinnen en de staart geeft vangende trillingen af. Op het einde van deze grove twisterstaart zit een dwars meegegoten staart einde, die erg belangrijk is voor de juiste vibraties. Het lijkt ver gezocht, toch zal de Bulldawg minder aantrekkelijk zijn zonder dit detail.

De Bulldawg is een ‘’nieuw’’ kunstaasje voor de snoek.

Goed, na een tijdje werpend vissen besloot ik een eindje te gaan trollen, de na jaren opnieuw geprepareerde Bulldawg ging te water. En wat bleek, de snoek die jaren geleden dit stuk rubber voor gezien had gehouden, had weer volop belangstelling. Een hele generatie snoeken is opgegroeid zonder dit apart stukje kunstaas en is hiermee weer te foppen. Oud is weer nieuw en met deze wetenschap kan je de conditionering in ieder geval wat betreft het kunstaas af en toe tackelen.

Graaf weer eens in die oude kunstaas koffer en pas de oldies desgewenst aan, maar vergeet ze niet.