Norway Light (Deel 3)

Door Peter Gerits

 

De makrelen jagen als gekken in het fjord en soms worden de kleine prooivisjes naar de kant gedreven, waar ze in paniek uit het water springen en zelfs over de planten op de rotsige oever terecht komen. De gestreepte rovers schieten als wolven door de grote scholen aasvisjes die niet groter zijn dan vijf tot acht centimeter.

 

Het gaat allemaal zo rap, dat tien seconden na zo´n snelle aanvalsexplosie, de school weer geheel lijkt te zijn verdwenen, om daarna vijftig meter verder voor een zelfde spektakel te zorgen.

 

Wij besluiten de volgende dag om een aantal makrelen te vangen, die we als aas willen gebruiken. Bert wil graag gericht gaan vissen op grote heilbot met een 20 lbs stok. Met onze 20 grams spinhengels volgen we de makrelen, die in een bepaald gebied steeds opnieuw het water met grote kolken en plonzen in beroering weten te brengen, voorafgegaan door een regenbui van wegvluchtende visjes.

 

Kleine lepeltjes, waarop een dregje maat acht zit, zorgen bij bijna iedere inworp voor een hard vechtende makreel. Nee, geen kleine makrelen maar joekels van 40 tot 50 centmeter en die laten je 20 grams spinhengeltje echt wel buigen!

 

Even wat makrelen vangen voor aas. Makrelen van soms een halve meter lang!

 

We vinden deze visserij zo leuk, dat we niet op de tijd letten. In de aasbak liggen een stuk of twintig makrelen en wat we meer vangen gaat gewoon terug. Ook vangen we tussen door een paar pollakken, die hoog in het water jagend het kleine lepeltje niet konden weerstaan.

 

Mooie pollak die als een bezetene het kunstaas aanviel.

 

Zonder dat we er erg in hebben is het ineens 17:00 uur in de middag en varen we als de wiedeweerga terug naar ons appartement. Met deze boot lukt dat binnen 15 minuten, we hebben immers gekozen voor zekerheid: een 5.20 meter boot met 40 pk Yamaha autolube buitenboordmotor en als extra aan boord een GPS/dieptemeter. Het kost wel ietsje meer, maar we hebben er ontzetten veel profijt van.

 

Hieronder een filmpje uit de Norway Light serie waarop te zien is, hoe we gericht met plugjes op pollak vissen: 

 

 

Gericht op grote heilbot

 

Na het avondeten varen we weer naar het paradijsje. Bert gaat met een halve makreelfilet aan de gang, terwijl ik toch weer kies voor een spinhengel en een flippershad op de loodkop. Het weer is erg veranderlijk en geregeld krijgen we een gordijn van lichte regen over ons heen. We dragen beiden een overlevingspak en voelen ons er zelfs behaaglijk in.

 

Allebei vangen we enkele mooie gullen, Bert op makreelflappen en ik op de oranje flippershad, die zich nu al uitermate verdienstelijk heeft gemaakt. Ik ben van plan om de ontwerper voor te dragen bij onze burgemeester, voor een nominatie als ridder van Oranje Nassau of iets dergelijks.

 

Tijdens het vissen komen er geregeld mooie gullen in de boot.

 

Plots ratelt de line-out alarm van Bert´s reel. Een onderwaterwezen heeft de aasflap genomen en zwemt er mee weg. Na enkele seconden laat Bert de lijn strak lopen. Aanslaan hoeft niet met een cirkelhaak en een massief gewicht trekt zijn hengel in een gevaarlijke boog. 

 

Heel kort trekt het monster enkele meters lijn van de slip, waarna de hengel met een smak terugveert en een gedesillusioneerde Bert in de boot vertwijfelt kijkt naar een haakloze onderlijn. Hier was hij helemaal niet op voorbereid, want als iemand knopen kan leggen, is het Bert wel!

 

Het gat van Ron

 

De ploeg vissers die uit het Nederlands-Limburgse naar Lauvsnes trekken hebben enkele vangplaatsen (gaten) in het fjord namen gegeven van Weerter personen die deze visrijke stekken hebben ontdekt. Zo kennen we bijvoorbeeld 'Het gat van ome Sjra', 'Het gat van Fredje', 'Het gat van Ron' en 'De tieten van Pier' (twee uit het water oprijzende bulten waaromheen ik, samen met Ron veel mooie pollakken op pluggen heb gevangen).

 

Ook in Noorwegen maken we het soms mee, dat de vis absoluut niet wil meewerken aan het vissermansgeluk. We vangen aan het begin van onze nieuwe vissessie maar sporadisch een visje, vaak zelfs maar gehaakt ergens in het lijf. Bert stelt voor om het geluk eens in het gat van Ron te gaan zoeken.

 

Ook in Noorwegen maken we het mee, net als bij ons, dat de vis niet wil bijten. Filmen is echter ook leuk!

 

Het gat van Ron is een soort uitwatering van een grote, bijna afgesloten zoute binnenzee. Deze uitwatering wordt steeds breder en mondt tenslotte uit in het grote fjord. Tijdens het opkomende en afgaande water ontstaat er in het nauwe gedeelte een behoorlijke stroming. Het wordt eb en het water stroomt nu via de 'flessenhals' onder de brugdoor, het gat van Ron binnen.

 

Ook daar is het gene vette, om het in Belgische termen te zeggen. We vangen enkele koolvisjes en schelvissen, die met hun gitzwarte poep de rand van de boot besmeuren. Na een half uur vangen we zowaar enkele leuke gulletjes, waarna Bert ineens op een geweldige kromme baitcaster wordt getrakteerd. 

 

Vele meters dyneema vliegen van zijn reel en Bert´s hengel vertoont het karakteristieke op en neer slaan en zwaar hangen van misschien een wel een toegehapte heilbot. Onze hoop daarop wordt steeds groter naargelang de vis in de buurt van de waterlijn komt. Na een kleine 10 minuten laat hij zich zien……. Een gelukzalig gevoel overmant ons, ook Bert vecht met een heilbot aan zijn lichte jerkbait hengel.

 

De eerste heilbot ooit voor Bert, verticaal gevangen in “Het gat van Ron”. 

 

Terwijl ik dit sta te filmen, zie ik vanuit mijn ooghoeken, dat de wind onze boot in de richting van een boei blaast. Het filmen moet even worden onderbroken voor het starten van de motor en heel langzaam vaar ik de boot tegen de wind in, waarbij Bert de grootste moeite heeft om de bot mee te loodsen.

 

Na enkele tientallen meters kan de versnelling weer van de motor af en kan het spektakel verder gaan. Het spel tussen visser en vis is een genot om te zien. Dan weer windt de visser enkele meters lijn op de spoel, waarna de vis deze doodleuk weer terugneemt. Ook deze vis wordt tenslotte moe en wordt even later met een snelle beweging van de gaf in de boot gebracht.

 

Deze keer ben ik het die mijn vismaat van harte feliciteer met zijn eerste heilbot. De vis meet precies 76 centimeter. Er zullen zich in de toekomst nog meerdere volgen! Nu kan de vistrip al helemaal niet meer stuk, maar wacht even……het zal nog mooier worden, en daarover de volgende keer meer! 

 

Bert Kerstens met een van de door hem gevangen heilbotten. Deze had een lengten van 108 cm.

 

Peter Gerits met zijn PR heilbot van 151 cm.

 

Hieronder deel 8 uit de serie Norway Light: een filmpje over het vissen en vangen heilbot door ons in de fjord en bij Lauvsnes.

 

 

(Word vervolgd)

 

Peter Gerits