Noors Momentje… (deel 1)
door Jelle
We mogen weer naar het prachtige land Noorwegen! Geen idee wat er allemaal gaat gebeuren, geen idee wat er op m’n pad komt… We zien het wel. Weinig tot geen verwachtingen hebben heeft tot gevolg dat het er alleen maar beter op kan worden, dat is zo’n beetje wel m’n instelling. Eerst maar eens richting Fredericia (Denemarken) rijden.
Ben redelijk vermoeid en laat van het werk gekomen, de auto ingestapt en na een tijd bij de Elbtunnel in file-ellende te hebben gestaan, ben ik het echt wel beu… Kan wel wat goede nachtrust gebruiken. Bel m’n Deense vriend Jesper op en vraag of ik een nachtje bij hem kan doorbrengen zodat ik morgen weer redelijk fris op pad kan… Het is geen probleem. Kanjer, die gozer!
Het weerzien is top. Altijd gezellig om met hem te babbelen en te ouwehoeren over het vissen. Hij is gespannen… Hij gaat aankomend weekend sinds lange tijd ook op vakantie. Zijn bestemming zal de Gaula zijn alwaar hij een week lang, samen met 7 andere vliegvisidioten, zijn wapens op de zalm zal gaan richten. Hij belde even eerder in de week op met het bericht van de gigantische ‘flom’ (overstroming) die aldaar plaatsvond.
De videobeelden die hij doorstuurde logen er niet om; van enkele tientallen kubieke meters water die normaal per seconde gemoedelijk door de rivier stroomden, was binnen een drietal uren tijd de rivier ontwaakt tot een waar monster dat maar liefst 800 kuub per seconde door het dal voerde…
Gelukkig bedaarde het monster snel en kon het Deense vliegvisgezelschap toch nog afreizen om een welverdiende vakantie te gaan beleven onder relatief normale omstandigheden. Gedurdende volgende week heb ik in de planning staan om ze nog te bezoeken, ben wel benieuwd hoe het er allemaal uitziet daar… Zal het zalmvissen dit jaar wel mislopen, alhoewel ik de hengels wel in de kofferbak heb liggen. We kijken wel. Eerst maar eens met de auto op dat gruwelijk gemotoriseerde gevaarte knallen om die oversteek van een kleine vier uur te maken…
Gruwelijk gemotoriseerd gevaarte.
We varen de haven uit, op naar het grote, kale watervlak om uiteindelijk aan te komen in Larvik, een paar honderd kilometer onder Oslo. Onderweg zijn overal vogels op het water te zien. Vind het maar vreemd. Leerde ooit dat meeuwen nooit verder dan zo ongeveer 40 kilometer uit de kust gingen, maar hier lag dat dus in de praktijk kennelijk toch anders. De rit is plezierig; je kunt slapen op één van de ontelbare banken, gokje wagen in het gokhalletje, eten wat je wilt, shoppen tot je een ons weegt, enzovoorts…
In principe hoef je je geen moment te vervelen dus. En ik? Ik ben lekker op het achterdek gaan zitten, zowat de gehele rit. Het weer is prachtig, lekker warm en met de volle zon in je gezicht en een prachtig uitzicht, is het voor mij allemaal prima… Met m’n gedachten zit ik, kijkend naar de horizon, al bijna volledig in Noorwegen. Zie uit naar het vissen en in de natuur zijn met vliegvis- en natuurgids Paul, het weerzien van de Deense mannen aan de Gaula en al het andere waarvan ik nog niet weet dat het gaat gebeuren.
De meeuwen gaan bij vertrek op zoek naar een hapje dat misschien wel aan de oppervlakte verschijnt.
De motoren gaan aan en tal van meeuwensoorten verkiezen in grote getalen het luchtruim om het wateroppervlak af te speuren naar eetbare zaken. Een perfect moment om op het achterdek te staan en de altijd hongerige meeuwen kort voor de lens te krijgen. Misschien zijn het dan wel ‘gewone’ meeuwen, maar de varieteit aan soorten, het vlak over je hoofd vliegen en de diversiteit aan kleuren, zorgen ervoor dat ik het toch een machtig mooi dier vind.
On the road again…
Heb Larvik inmiddels verlaten en ben al een knap eindje op weg in noordelijke richting. Oslo goed doorgekomen, geen rariteiten op een paar mega plensbuien na dan. Regenbogen vliegen me even om de oren. Ergens wel fantastisch om te zien. De ruitenwissers gaan zo nu en dan in het hoogste tempo op en neer om de ruiten enigszins te ontdoen van de massa’s water die naar beneden komen vallen. Af en toe grijp ik naar de camera wanneer ik een nieuw dal in kom. Buien worden afgewisseld met geweldig intense zonneschijn en mooi gevormde wolkenpartijen aan de horizon. Het landschap schittert er gewoon van.
Hoe later op de avond, hoe meer de wolken neerdalen in de dalen.
Wederom een nieuw dal op zo’n 50 kilometer voor m’n eindbestemming… Het is donker aan het worden en in de verte zie ik wolkenflarden. Ze sieren de horizon en verwennen mijn ogen. Kan wel even een kort rek- en strekmomentje gebruiken. Het stuur draait van de verharde weg af en verkiest een grindweg. Even een stukje lopen, camera mee natuurlijk. Ik klauter op een voor Noorse begrippen mini-bergje om het tafereel beter te kunnen zien. Tevens een mooi moment om te beseffen dat je nu echt in dat heerlijke land bent. Het genieten van dit soort aanzichten maakt de Noorse beleving mede compleet.
Tijd om de laatste kilometers af te leggen. Gelukkig ben ik snel bij Paul, heb nu wel lang genoeg die auto van binnen gezien. Het is goed om hem weer te zien en de hand te mogen schudden. Uiteraard gaat het al snel over het vliegvissen en de weersvooruitzichten, die er voor morgen niet ideaal uitzien, maar toch zullen we een eerste poging gaan doen… Kan niet wachten! Heerlijk weer met de beentjes in die machtige rivier staan!!!
Een goede nachtrust en een ongelooflijke hoeveelheid opgeborrelde energie zorgen ervoor dat ik al vroeg wakker ben. Voel me weer dat kleine jochie dat met opa op pad gaat om spannende avonturen te beleven. Je kent het gevoel misschien wel. De spullen worden gereedgemaakt en de tocht naar de waterkant is ingezet. Ben benieuwd hoe het water er uitziet, hoe de waterstand is, of er wat gaat gebeuren! De eerste driftjes met de vlieg worden gemaakt en met wat aanwijzingen van Paul begin ik er langzaam weer in te komen. Paul staat even later al met een lekker kromme hengel en laat weten dat het een leuke is.
Binnen no-time is het al raak bij Paul.
De eerste vlagzalm laat zich zien aan de oppervlakte. Prachtige vis vind ik het. Flikt ie het net als vorig jaar tóch weer! Heb er geen moeite mee en ben allang blij dat de vissen in ieder geval blijkbaar wel te vangen zijn, voor hetzelfde geld staan ze stijf tegen de bodem en kan je het schudden. Nimfen zou een optie zijn, maar heb besloten me te beperken tot de droge vlieg. Wil, net als Paul, het zien gebeuren. Magnifiek om vanuit het niets plots een vis te zien oplichten die vervolgens met een noodgang die vlieg van het oppervlak afhaalt. Neem weer m’n stekje in en krijg amper de tijd om een worp in te zetten… Wederom heeft m’n vismaat voor deze week een gevinde broeder weten te haken…
Vrijwel direct een nieuwe happer gehaakt…
... Wat een mooi getekende bruine forel blijkt te zijn.
De bruine geeft een leuk knokpartijtje weg en geeft een goed gevoel over de start van deze vissessie. Er wordt nog een aantal vissen gevangen en ook ik mag m’n eerste paar visjes in handen krijgen. Wild is het niet, maar dat interesseert me niet, er gebeurt tenminste wat en op die droge vlieg is iedere aanbeet een genot om te beleven. Paul heeft de weerberichten strak bijgehouden en voor morgen geeft ie slechter weer op. Een perfect moment om de camera’s klaar te zetten en eropuit te trekken. In de ochtend nog regen, maar hogerop hopelijk droger weer zodat we wat prachtige Noorse momentjes kunnen vastleggen…
Overal te vinden.
De ochtend is inderdaad zoals voorspeld behoorlijk druilerig en zoals afgesproken gaan we naar de hoger gelegen gebieden. Onderweg komen we nog een zeiknatte torenvalk tegen die op een steen vlakbij de grond zit, op nog geen tien meter van de auto… Ben te laat en mis hem volledig om hem vast te kunnen leggen. Baal lichtelijk, dit was een superplaat geworden. We rijden door en hoe hoger we komen, hoe droger het wordt. De eerste schapenfamilies liggen lekker te herkauwen en moeder en dochter maken wel een leuk plaatje.
De bel aan het rode halsbandje ‘siert’ de moeder. Een apart koppel en later zouden we nog vele schapen tegenkomen. Je ziet ze werkelijk overal en nergens! De dag vliegt voorbij. We bezoeken vele verschillende plaatsen en laten de camera’s knippen voor wat ze waard zijn. Er is ook zo enorm veel te zien als je er oog voor hebt; iedere vierkante meter herbergt wel weer prachtige kleinheden die het landschap tot in detail sieren. Een paar afbeeldingen hieronder van de dag.
Miniplantjes met nog kleinere bloemetjes aan een ministroompje ergens hoog in de bergen. De toppen zijn er waarschijnlijk door de schapen uitgevreten.
Het landschap is zeiknat en overal hebben zich kleine stroompjes gevormd.
Voor het eerst een multebeer gezien, niet heel veel aanwezig hier. Toch een apart gevormde vrucht die ik eerder alleen in een van de berichten van Paul had gezien.
Gelijk maar even klooien met langere sluitertijden waardoor het water zich op de camera gaat laten zien als een zachte deken.
Onderweg trapt Paul ‘m flink op de rem, laat het raam zakken en begint geluidjes te maken. Binnen enkele seconden komt een koppel vogels om ons heen en enkele zelfs tot amper een paar meter boven m’n hoofd. Ze zijn overduidelijk nieuwsgierig naar de geluidjesmakende man. De kopjes draaien in allerlei standen alsof het puppies zijn die voor het eerst een vreemd geluid horen. Subliem om mee te maken gewoon!
De naaldbomen zijn voorzien van blinkende diamantjes.
Bejaarde zwammen op een met mossen bedekte berk die zo in een sprookje kunnen.
De dag erna. Wederom een natuurtoer, dit keer een compleet andere kant uit. De laaghangende bewolking is altijd mooi om te zien.
Volop water aanwezig bij een van de waterwerken, hier begeleid door een van de zijgeleiders.
De hoofdstroom dendert er met grof, indrukwekkend geweld doorheen. Vele kuubjes water vliegen door het smalle stuk van de rivier.
Kleine overstroming aan de zijkant van het waterwerk.
Opeens een kwade rakker naast me. Hij slaat met z’n staart en maakt plots hevig kabaal. Zal m’n aanwezigheid kennelijk niet op prijs stellen!
Vliegensvlug gaat ie de boom in en bekijkt het allemaal op veilige afstand.
Een nieuwe vallei, een nieuw uitzicht. De vergezichten zijn ruig. Paul is inmiddels al weer een stuk verderop en heeft een volgend object in het vizier.
Ik ben nog even bij een klein stukje blijven staan. Ben gestuit op een stukje mos met paddestoel. Dat het zeiknat is wordt ondermeer aangegeven door de overweldig aanwezige hoeveelheid paddestoelen. Ook het mos dat een keihard uiterlijk heeft, is volgezogen met vocht en voelt fluweelzacht aan. De berkenblaadjes zijn al deels verkleurd en vertellen me dat het hierboven gewoon dik herfst is.
Indrukwekkende vergezichten met gigantische stenen.
Klein bloemstukje temidden van het watergeweld.
Stenen in alle kleuren, maten en vormen…
...Tesamen met water een heerlijke combinatie voor het fotograferen.
Altijd weer het randje opzoeken om net nog wat dichterbij te komen om dat ene plaatje te schieten.
Letterlijk en figuurlijk schitterende steentjes.
Een quartz-berg.
Wanneer gaat ie rollen?
Een prachtig landschap geheuld in mist…
... Waar ondermeer de bovenloop van de rivier te zien is die op geweldige wijze kronkelend zijn weg zoekt.
Je zal er maar wonen… ‘s Avonds even een pizaatje halen is er hier niet bij.
Dikke druppels van de ochtend.
Onderdeel van een imposante waterval die van gigantische hoogte naar beneden komt.
Mini-landschapje.
Bezaaid met berkenblad… Puur herfsttafereel.
Eén van de weinig gevleugelde bewoners die we tegenkomen.
Veel te laat…
Veel te laat verlaten we het gebied en keren terug naar huis. Wil het allemaal vasthouden, allemaal meenemen naar Nederland zodat ik nog eens stevig kan nagenieten van alles wat voor m’n ogen verschenen is deze dag. We gaan maar eens eten en avond houden. Morgen weer een nieuwe dag waarop we zeer waarschijnlijk onder veel betere omstandigheden kunnen gaan vissen. Twee dagen natuur was gewoonweg kicken geblazen, lekker terugkomen naar nul. Het koppie is leeg en ben wel weer toe aan een lekker vliegvismoment. Wil verder gaan klooien met die droge vlieg…
ADVERTENTIE
ANDEREN LAZEN OOK
