Megasnoek 135
door Co Sielhorst
22 oktober 2007.
De flauwte aan het begin van het snoekseizoen komt me bekend voor. Ik kan er geen verklaring voor vinden. Ik kan wel proberen om iets op ander water te doen. Ik ga zéker niet zoals vorig jaar, drie maanden zonder aanbeet naar het zelfde water zitten staren.
Mijn eerste aanvaringen met grote snoeken heb ik in een polder beleefd. Zeven aanbeten op een inundatiekanaal, vier meters op een dag. Ik ben er van overtuigd dat er met een sardien nog steeds goede zaken te doen valt op veel polderwater. Er staan er een paar op mijn lijstje waar het doorgaans erg rustig is. Ik kies nu voor een brede vaart waar alleen een doodlopend pad langs loopt. Een oase van rust.
Krakend door een laag dor blad zoek ik een plek. In dampende herfstgeuren zet ik mijn stoel neer. Het grote populierenbos geeft nog wat beschutting tegen een vinnig windje.
Ik begin met sardien. Ook door ervaringen van vorig jaar. Fladdertjes vis kunnen héél effectief zijn, en niet alleen voor snoekbaars.
Een visfilet…
Licht bevroren laat een sardien zich prima bewerken. Vanaf de staart glijdt het fileermes over de ruggengraat richting kop. In één beweging leg ik een visfilet neer. Ziet er weer héél anders uit dan een hele vis. Ik prik de filet gewoon op één van de dregpunten. Hier tik ik een haak makkelijk doorheen. De rest van de sardien voer ik in kleine stukjes rond de dobber. Tevreden laat ik me in mijn zetel zakken. Een waterig zonnetje maakt het feest helemaal compleet.
Een buizerd. Nee, een ruigpootbuizerd. Het verschil? Vliegend is vaak de bovenkant van de vogel niet te zien. Deze maakt zulke korte rondjes dat ik tegelmatig het witte begin van de staart te zien krijg. De roofvogelcursus niet voor niets gevolgd dus. Er valt nog veel meer te genieten. Met grote regelmaat komen er ijsvogeltjes voorbij. Door hun intense blauwe kleur zijn oudere vogels eenvoudig van jonge beesten te onderscheiden.
Eigenlijk zit ik al veel te lang achter de hengel. Ik let scherp op, maar kom pas na een uur of drie in actie. Vast! Ik moet flink doorhalen. Er komt een stevige tak mee. Ik geef het nog een uurtje. Dan ga ik rondspelen met de visfladder die nog steeds keurig aan de dreg hangt.
Er gebeurt helemaal niets.
Het begint te schemeren. Ik ga wat teleurgesteld naar huis. Arie nog even bellen als ik thuis kom. Doe ik mee of niet. Hij heeft gevoerd op een water waar een paar dikke karpers zwemmen. Het wordt koud. Ik weet nog niet goed hoe ik met kou om moet gaan. Weerbericht kijken. Na een paar vrieskoude nachten gaat de temperatuur weer onhoog. Ik moet dit avontuur meemaken. Arie kennende is dit plan goed voorgekookt.
Nog diezelfde avond rij ik een donker parkeerterrein op. Aan de andere kant zie ik ook een auto aankomen. Een kwartier te vroeg. Een goed teken. Hoe gretiger hoe beter bij kille avonturen. Drie keer gevoerd. Ook bij nachtvorst. Grote vissen moeten meer eten is de gedachte. Zit wat in natuurlijk.
Het plan. We vissen met één hengel. Er is ook geen ruimte voor meer hengels. Er gaat wél een prikkend systeempje aan. De speciale knikker is snoeihard. De houten stopper is vastgelijmd. Er is geen brasem op de hele wereld die hier iets mee aan kan vangen. Een pieper is niet nodig. Baitrunner doen we ook niet aan. Een pittige maar taaie glashengel en een zware nylonlijn zorgen voor kracht en veel rek.
De ervaring is dat vissen zich prikken aan dit systeem. Voor de veiligheid is de weerhaak plat geknepen. Een aanbeet die in de takken eindigt hoeft dus geen drama te worden. Hoe verloopt een aanbeet hier. De vissen zijn niet gestrest door extreme hengeldruk. Na een paar tikken begint de licht afgestelde slip te lopen. Dan is het zaak om zo snel mogelijk de hengel te pakken en de slip stevig vast te schroeven.
Glasstok en net zijn met een stevig elastiek bij elkaar gebonden. Lichtgewicht stoeltje en een tasje met hete koffie maakt de uitrusting compleet. De hengel staat snel in elkaar. De montage gaat naar dertig meter, recht vooruit. Op één enkel voorsteuntje met de top schuin omhoog.
Hoe zit het met de temperatuur? Een tweede, dikke fleecejas is meer dan genoeg.
Schitterend sfeertje hier. In de verte twinkelen wat lichtjes. Dikke bewolking houdt de volle maan tegen. Na een eerste bak dampende koffie staat de hengel te trillen. Ik zou de neiging hebben om meteen te rammen. Even later laat de slip een paar trage tikjes horen. De spanning is te snijden. Arie benadrukt nog eens dat we om de beurt op een aanbeet reageren. De eerste is voor jou. Dat zijn meestal de kleintjes zegt hij met een gekke bek.
Na de eerste spannende momenten gaan er zomaar een paar uren voorbij. Wat er ook gebeurt, we blijven minimaal drie uur zitten. Ik heb alle tijd, jij moet werken. Jij bepaalt dus wanneer we stoppen. Het is vooral de stilte rond het aas die de spanning opjaagt.
Die positieve houding lokt gewoon een aanbeet uit. Een knalharde knikker, tussen vier gevoerde knikkers, op een paar hectare water, waar maar een beperkt aantal vissen opzitten, onder deze weersomstandigheden. Het wonder gebeurt gewoon.
Hengel knikt. Slip loopt. Reflex is niet te stuiten. Hoepeltje rond. In deze stand draai ik de slip vast. De vis begint in straf tempo lijn te nemen. Zorgelijk tempo. Op honderd meter ligt een eilandje met omgevallen bomen. Noodgreep. Ik druk de hengeltop onder water. Het werkt. Ik voel een onhandige beweging aan de andere kant. Ook de koers wordt verlegd. Dat is de bedoeling.
Linksaf is heel lang veilig maar ik wil de vis liever wat terug. Omlaag weer met die top. Onder zware druk forceer ik wéér een koerswijziging. Vreemde reactie. De vis komt in hoog tempo naar me toe. Tientallen meters hoef ik alleen maar te zorgen dat de druk erop blijft. Even de hengel hoog. Ik voel dat de vis een tiental meters recht voor me aangeland is. Uit alle macht voorkom ik dat de vis wéér meters neemt. Hij ploetert in de oppervlakte. De rest is routine. Behalve de dankbaarheid. Heeft die gozer me toch weer aan een mooie vis geholpen. Vijfendertig pond. Alleen dat gemene lachje. Dit is op één na de kleinste vis van het water.
....De op een na kleinste…..
ADVERTENTIE
ANDEREN LAZEN OOK
