Marc op maandag 19 Fatsoenlijke gullen

Marc op maandag 19 

Fatsoenlijke kantgullen 

Door Marc Borst

De eerste fatsoenlijke gul moet dit jaar door mij nog worden gevangen. Hoeveel scharren en botten er momenteel ook rond de pieren rondzwemmen; zo'n bonkende gul is toch wel een van de hoofdattracties die ik toch graag minstens een paar keer per jaar meemaak. Aanbeten uit het niets die de hengels doen stuiteren, gesleur om de vis uit de stenen te houden; de betere adrenalinemomenten.

De omstandigheden zijn vrijdag 8 april echter niet ideaal. Er staat weinig wind en het zonnetje schijnt. Laag water valt rond 13:05 uur en hoog water rond 17:16 uur.
Bovendien moet ik het rustig aan doen wegens de nog immer voortzeurende tenniselleboog.

Vandaag mag dan ook de 'reisset' weer mee: strandhengel Shimano Beastmaster STC en de Spro Top Traveller Carp. Het geheel past makkelijk in de rugzak, geen belasting voor de armen bij dragen, scheelt alweer een beetje.  

De tevoren bedachte tactiek is ook afgestemd op 'rustig aan': de afgesteunde strandhengel is de 'hoofd'hengel. Het vissen gebeurt tussen de stenen, dus worpjes van een meter of twintig zijn genoeg. Als er weinig krabben zijn (en dat is vandaag zo!) kun je het aas (vijf pieren aangevuld met mesheft) makkelijk een half uurtje laten liggen. Ik wil de karperhengel er pas bijpakken als er vis op de stek zit om uit de hand te vissen.

Het is bij aankomst rond 12:30 uur zeer rustig op de pier. Ik heb de hele middag aan beide kanten geen buren.

Geen buren links.

Dat is wel eens anders. Of het een slecht teken is laat ik lekker in het midden.

Geen buren rechts.

Het eerste uur gebeurt er helemaal niets. En ik zet de karperhengel er toch maar bij…Maar na een praatje met Paul die even op de kop gaat kijken en een korte sms conversatie met vismaat Nicolas die bij de sluizen ook niets staat te vangen, heb ik de telefoon nog niet in de zak gestopt of…de Beastmaster stijgt op.

"Hè hè, eindelijk weer 's!" Binnen een fractie van een seconde sta ik genietend de bonkende gul binnen te draaien en met de hulp van een golfje kan ik 'm op een steen trekken. "Ja, dat is een mooie en beide haken van de pennelrig zitten in z'n bek.

Voorzichtig klim ik naar beneden om de vis te gaan halen. Alles gaat goed. De gul meet 54 centimeter.

De eerste van de dag is binnen.

Het is kwart over twee. Er staat nog nauwelijk stroming. Zo zie je maar, je kunt hier elk moment in het tij gul treffen. M'n dag is wat mij betreft nu al geslaagd en er gaat natuurlijk een SMS-je naar Nicolas.

Paul komt terug van de kop. Geen berichten om te gaan verkassen. We babbelen nog wat en daar gaat de karperhengel. Ook hier flinke weerstand. Het gulletje (30 centimeter) dat uiteindelijk bovenkomt, heeft de 2/0 haak echter diep in de zij, nét achter de borstvin..

Het tweede gulletje heeft een beetje pech.

Nicolas arriveert, maar blijkt geen gullenspullen te hebben meegenomen. Het is  haring of schar vandaag voor hem. Hij verkast dus naar een stek voor de bocht en Paul vertrekt ook.

Als ik rond 18:30 uur naar huis ga blijkt Nicolas een flinke tas scharren en grote botten te hebben gevangen. Hij staat de vis dan inmiddels met een spinhengeltje, een tweehaaks paternoster en een 30 grams loodje te vangen. Dropshotten op platvis, het kan allemaal op de pier! Je hoeft alleen maar het goede moment te kiezen .

Terug naar mijn verhaal. De vloedstroming begint er rond 15:00 in te komen. Het blijft mooi de kleuren van de stromingen in het water te zien.

De vloedstroom komt er in.

Ineens schiet de karperhengel naar standje horizontaal en met een snoekduik weet ik het handvat te pakken. Echter, geen weerstand meer…

Snel binnen draaien, beazen en weer ingooien. Nog geen vijf minuten later vertrekt de karperhengel opnieuw en nu sta ik er naast. Een nog kleinere fractie van een seconde is slechts nodig om de hengel te pakken.

Stevig gebonk verraadt een mooie vis. De hengel gaat goed krom en heeft moeite  de vis te sturen. Helaas gebeurt het onvermijdelijke, de boel raakt vast tussen de stenen.

Gelijk de druk van de lijn halen en rustig wachten; het enige goede dat je kunt doen. De gul zal zich (mogelijk) weer los zwemmen.

Al na een paar seconden voel ik de vis trekken, maar de montage zit nog steeds vast. Geduld en beheersing zijn schone zaken in deze. De druk weer van de lijn en wachten. Na een hele lange minuut begint de vis ineens weer te zwemmen. Zo snel mogelijk draaiend als mogelijk, krijg ik de vis nu wel boven en met hulp van een golfje op een steen.

De tweede mooie van de dag.

Ook deze afdaling verloopt succesvol en de gul van 53 centimeter is zeer welkom.

De karperhengel is weer wat in mijn achting gestegen.

De elleboog begint echter praatjes te krijgen en gaat aan het zeuren. Bij het schoonmaken van de vis snij ik me in m'n vinger. Bij de laatste opruiming zijn de pleisters 'eventjes' uit de rugzak verdwenen en liggen thuis op tafel… Een reepje krantepapier moet het dan maar stelpen…

Een uur later mag de arme elleboog voor het laatst van de dag aan de bak, met de strandhengel. 'Gelukkig' is het slechts een kleintje, pakweg 35 centimeter. De aanbeet was dan weer wel de moeite waard qua visuele stimulatie.

De vierde mag weer gaan zwemmen.

Die fatsoenlijke gul is dus in tweevoud vanaf de kant gekomen, prima! Vijf aanbeten, vier stuks. Voor mij meer dan genoeg voor een zeer aangenaam middagje gulvissen.

En dan, het zal hier ook niet lang meer duren: op naar de lentevisserij op geep, fint en makreel met de dobber. Het is een van m'n favoriete visserijen. En de harders kunnen me binnenkort ook weer verwachten!  Mocht je meer over willen weten over die visserijen, kun je daar op mijn blog veel informatie over vinden.