Marc op Maandag 18 Met Mijntje-Yvonne naar de Engelse stenen

Marc op Maandag 18  

Met Mijntje-Yvonne naar de Engelse stenen 

Door Marc Borst 

Het is 1 april 2016. Geen flauwe grappen vandaag, we gaan een eindje varen! Een trip met de Mijntje-Yvonne vanuit de buitenhaven van Stellendam naar de Engelse stenen, een gebied met eh..veel stenen dus, op zo’n 70 mijl uit de Hollandse kust. De voorspellingen voor het weer zijn goed (weinig wind!) en komen ook nog uit, zodat de Mijntje-Yvonne om 05:00 zal uitvaren voor de lange tocht.

Tien Belgen en Eelco en ondergetekende zijn de vissers, Tonie, de kapitein, en Peet gaan zorgen dat de dag mooi gaat verlopen. Zij zijn, ondanks hun jarenlange ervaring, nog niet eerder in dit gebied geweest, dus het wordt zoeken. Maarja, ook dat kan het duo goed, dus we gaan er voor.

Uiteraard is gul het voornaamste doelwit. Er is natuurlijk altijd kans op de Jackpot, maar die is tegenwoordig ongeveer net zo groot als bij de Staatsloterij. Maar stel je toch voor dat er een plek of een wrak vol hapgrage mooie vissen wordt gevonden…En wat zou er nog meer tussen die stenen rondzwemmen…pollakken, lengen, koolvissen?

Affijn, na een zeer korte nacht met veel beelden van kromme hengels en kramp in de armen, waarna je natuurlijk altijd ook nog ruim voor de wekker wakker wordt, zitten Eelco en ik om 02:30 uur al lekker aan de ochtendkoffie. Ontbijten is voor mij toch wel een klus op dit tijdstip, maar het lukt er een paar boterhammen in te duwen. Een volle maag helpt tegen zeeziekte, zeggen ze…

Ruim op tijd arriveren we bij de opstapplek aan de buitenhaven van Stellendam. Kwart voor vijf komt de Mijntje-Yvonne aangevaren van uit de binnenhaven.

Het is nog vroeg...

De Mijntje-Yvonne is een indrukwekkende visboot. Het achterdek biedt prima ruimte voor 12 vissers. Ook de kajuit heeft zitplaatsen voor iedereen. Je hebt dan een mooi uitzicht op de cockpit met vele beeldschermen en ‘state of the art’ apparatuur. Op een groot scherm is de postitie van de boot altijd ‘real time’ te bekijken.

Tijdens het varen vertelt Tonie wat er allemaal nog meer op stapel staat om de mogelijkheden aan boord verder uit te breiden. Vooruitgang in progress. Op de website meer informatie.

State of the art'.

Eén ding zal altijd blijven terugkomen en daar helpt geen electronica bij. Want na een paar uurtjes varen word ik dus toch weer een beetje zeeziek. Tsja, het is niet anders, er zijn mensen die daar altijd last van hebben en daar ben ik er dus eentje van. Gelukkig is er nu redding in de vorm van een Belg met pillen tegen zeeziekte waarvan ik er eentje krijg.

Overigens, ook zonder die pil (die erg goed werkte) had ik de ellende uitgezeten en al zeeziekend hebben doorgevist tot het voorbij zou zijn. Want zo is het eerdere keren ook verlopen. Mijn visplezier laat zich niet bederven door dat beetje misselijkheid…

Het zonnetje komt op.

Goed, na enkele uren varen verschijnt de zon en komt de visplek in de buurt. De hengels worden gereedgemaakt, de paternosters (bij de meesten voorzien van octopusjes) beaasd met pieren. Ik heb deze keer ook een 50 grams spinhengel mee om met een loodkop/shad te vissen. Nog niet eerder gedaan en hoop uiteraard een leuke vis aan deze hengel te krijgen.

Een prettig vooruitzicht bovendien voor de inmiddels officiële -want de dokter zegt ‘t- tenniselleboog, want de veel lichtere spinhengel is natuurlijk minder belastend. (En voor een grote gul heb ik uiteraard wel een beetje pijn over).

We zijn begonnen...

De eerste drift op de eerste plek levert weinig vis op, enkel steenbolken van ‘normaal’ wrakformaat. Optimistisch begin ik met een paternoster met twee shads en die blijken te groot voor wat er rond zwemt.

Een paar driften later vis ik met een eigen fabrikaat lijntje met roze tubeflies als attractor voor de haak beaasd met drie pieren. En daar gaan we dan…plezier maken omdat en waarmee het kan…

Mooie wijtingen.

Na het zakken komen al snel de eerste tikjes. En dan even wachten met draaien tot er vis zit aan beide haken. Het opdraaien voelt dan tenminste nog een béétje stoer en trekt mijn 20 ponds DAM Steelpower hengeltje toch nog wat krom.

Heel veel steenbolken.

Het duurt een tijdje voordat het eerste gulletje zich meldt. We hebben dan al een paar ‘verkasjes’ achter de rug. Bovendien zijn ze klein, of zelfs ondermaats. Steenbolk blijft de hoofdvangst. De spinhengel met de shad vist lekker, de bodem kan ik goed voelen en houden met de 80 grams loodkop, maar de oranje shad vangt niks.

Concentratie.

Tonie wil nog een eind verder varen, richting Engeland, naar water met dieptes van 50 tot 60 meter. Of we een uurtje later thuis mogen komen is de vraag. En gelukkig heeft niemand bezwaar. Op naar Engels water.

Tonie wijst de weg.

We komen een wrak tegen met grote wijtingen, bijna alles boven de 30 centimeter en een aantal boven de 35 centimeter. Een leuke verrassing, maar dat verlangen naar een stevige beuk, maak je ook hier niet helemaal mee goed.

In Engels water...

Stilletjes dagdroom ik op een ‘overbite’ als ik getril aan het gevoelige hengeltopje blijf voelen… Uiteindelijk komen er dan toch weer twee steenbolken of twee wijtingen naar boven.

Wijtingen.

Tonie en Peet blijven zoeken en na wat rondgescharrel en een enkel gulletje in Engels water wordt het tijd weer richting Nederland te gaan. De broodjes hamburger en frikadel gaan in het rond, net als de eerste biertjes trouwens. Ik houd het maar bij water…

Na pakweg twee uur varen kunnen de onderlijnen weer te water. Er liggen hier meerdere wrakken dicht bij elkaar zodat ze allemaal even bezocht kunnen worden. Een paar plekken beginnen hoopgevend. Er komen af en toe fatsoenlijke gullen boven water.

Een van de betere gullen van de dag.

De spekkoper van de dag vangt er in totaal een stuk of drie. Meestal is de tweede drift over de plek dan weer teleurstellend en gaan we weer een stukje varen. In totaal worden er 41 stuks gul gevangen.

Af en toe komen de lijnen van diverse vissers op redelijk bizarre manieren met elkaar in de knoop (niet iedereen vist zwaar genoeg, dan krijg je dat), maar de sfeer aan boord blijft prima.

Ook ik krijg uiteindelijk een mooie tik en mag mijn grootste vis van de dag vangen. Inmiddels ben ik ook maar overgeschakeld op een octopusjespaternoster.

Het andere, nét maatse gulletje dat ik vang, glipt bij het schoonmaken uit m’n hand, hups de zee weer in. Tsja…

De meeuwen krijgen de boot in de gaten omdat er wat vis wordt schoongemaakt. Zoek de Jan van Gent:

De tijd tikt onverbiddelijk door en het eind van de visdag is dan daar. We gingen er voor, de inzet van Tonie en Peet was tomeloos, en dromen blijken vandaag helaas weer bedrog. Is de kabeljauw op? Welnee, we zijn ze gewoon niet tegengekomen of ze hadden geen trek in ons aas. Tuurlijk, de gouden tijden -die ik helaas slechts van horen zeggen ken- zijn voorbij. En ook nu zijn er nog steeds talrijke betere dagen met mooie vissen.

Stond er de hele dag al weinig wind, tijdens de terugreis ging die er helemaal uit zodat we stukje over een spiegel hebben gevaren. De wolkjes waren toen ook even weg. Bruinvissen laten zich af en toe zien, maar die staan niet op onderstaand filmpje.

Rond 18:30 uur zijn we terug in de haven. Een perfect verzorgde, lekker lange dag, waarop ook nu de Jackpot weer niet is gevallen. Maarja, hoe vaak valt die tegenwoordig nog? We moeten het er mee doen.

April begin trouwens goed op visgebied want op twee april mag ik, nog een beetje duf, aantreden voor een competitiewedstrijd van de IJZZV op de Zuidpier van IJmuiden. Hoe dat allemaal is afgelopen, is te lezen op mijn blog.
Groeten!
Marc