TotalFishing

Marc op maandag 14

Winde en zeebaars

Door Marc Borst

Het einde van het seizoen van de zomerse visserijen lijkt snel te naderen. Afgelopen week ben ik dus maar weer eens achter de harders en zeebaarzen aangegaan. De 'bijvangst' en een soort déjà vu maakten de twee tripjes uiteindelijk de moeite waard.

Maandag 5 oktober is de temperatuur nog aangenaam en ook de wind houdt zich rustig. Het was zondag veel zonniger, maar in de middag breekt de grijze lucht een beetje open en gaat het toch kriebelen. Ik besluit een paar uurtjes naar de Amsterdamse havens te gaan om de harderteller een cijfertje hoger te krijgen, van twee naar drie. Het was geen best seizoen.

Vandaag wordt vast ook geen makkie, maar ik vind het spelletje te leuk om het niet te proberen. De lichtval maakt het lastig met de polaroidbril harders te spotten, maar ik zie een paar flanken oplichten. Ze zijn er en dat is voor mij genoeg om te beginnen met voeren.

Na ruim een uur voeren met broodpap zwemmen er zowaar twee harders rechtdoor over het voerplekje. Ze hebben geen interesse in wat er op de bodem ligt en ook de korstjes negeren ze volkomen. Na een half uur zijn ze nog niet teruggeweest. De hengel ligt maar in het gras te wachten om hopelijk vandaag nog in actie te komen.

Voerplekje met verstopte hengel.

Vlakbij start een schipper z'n motor waardoor het voerplekje met het schroefwater verdwijnt. Het water wordt ook nog troebel. Niets aan te doen, er gaat een streep door 'plan harder'. Ik wil niet zonder vangst naar huis, dus dan maar wat brasems vangen…

Na het ingooien mag de hengel gelijk aan het werk. Een brasem zeilt er met het broodvlokje vandoor. En even later is een grondeltje de klos.

Dan zwemt er een vis rond op de stek die vooral belangstelling heeft voor de drijvende deeltjes uit het voer. Het vlokdobbertje gaat naar de ondiepste stand en er gaat weer een broodvlokje te water.

De vis blijft rondscharrelen en pakt een worp later m'n aasje. Als ik aantik, voel ik een behoorlijk gewicht maar weinig weerstand. "Toch weer een brasem…"

Maar dan zie ik het beter, Het is een donkere winde en een behoorlijke ook. Die vang ik niet elke dag en ben er blij mee. De ogen zijn oranje-geel, terwijl een winde witte ogen 'hoort' te hebben. De vinnen zijn ook erg donker. Het zal de ouderdom zijn…

Winde.

Zeebaars
Vrijdag 9 oktober gaan vismaat Nicolas en ik naar de Noordpier voor een dagje zeebaarzen. Kunstaas en zagers hebben we bij ons. We kunnen alle kanten uit. Op de nog rustige Noordpier beginnen we rond laag water een stukje van de kop vandaan. Met het opkomende water willen we teruglopend de pier afvissen. Het water is troebel, zodat ik het meeste vertrouwen in zagers heb. De weinige oostenwind maakt het frisjes en brengt een enkel buitje.

Het stroomt nog niet hard. Nicolas vangt echter al snel de eerste vissen aan z'n shadje (een gulletje en een baarsje), terwijl ik na ongeveer elke worp weer mag gaan knopen. Loodjes, kunstaas, een dobber, ik verspeel het allemaal een de hongerige stenen. Verkassen dus!

Het volgende plekje is minder hongerig naar materiaal en ik vang na een paar worpen zowaar m'n eerste baarsje (40 centimeter) aan een trosje zagers, een fotootje waard.

Baarsje.

Er zitten vlekjes op de lens, maar dat zie ik pas thuis. Deze stek neemt wraak door bij de volgende worp ook dit onderlijntje weer geheel tot zich te nemen.

Nicolas is inmiddels ook iets minder blij. Bij het lostikken van zijn vastgelopen montage is zijn mooie Savage Gear hengel gebroken op een vrij raar punt (tussen het onderste en tweede oog op het bovendeel van de hengel). Krap twee weken geleden in de Waterweg kon deze hengel de grootste baarzen aan. Ook het gestomp van het gulletje van vandaag heeft hij een uurtje of wat nog prima overleefd. Raar hoe dit toch zomaar kan.

Na een half uurtje gooien met een plug aan de binnenkant (hert water is daar helderder) ben ik weer genoeg opgewarmd om het weer met zagers en een sleeploodje te proberen aan de buitenkant.

Het stroomt nog steeds niet hard. De eerste worp aan de buitenkant levert dan ook gelijk weer een vastloper op. Nog één loodje en vijf zagers over…Ik zou eigenlijk best nog wat willen vangen…

Maar dan komt de 'déjà vu'…Wat er gaat gebeuren doet namelijk heel erg denken aan wat er gebeurt op zo ongeveer vijf minuten in dit filmpje.

Na het ingooien houd ik de hengel geklemd tussen m'n armen en borst om de handen even vrij te hebben om een sigaretje te draaien. Ik ben halverwege de assemblage en de hengel vliegt krom. De slip komt er aan te pas.

Ik weet het baaltje tabak nog weg te leggen en de hengel hoog te houden zodat lijn geen steen raakt. Ik geniet vervolgens een paar minuten van de sterke vis die lekker rondraast zonder de stenen op te zoeken. Pas op het laatste moment laat hij zich zien en met hulp van een golfje lukt het de vis op een steen te trekken. Het is een mooie baars, 54 centimeter. Ik ben er erg blij mee.

Al het gepruts is helemaal vergeten. Dus we gaan nog even door!

Helaas zit na de volgende worp bij mij de zaak alweer muurvast. Dat waren de lichte loodjes. Zwaarder vissen of nog wat kunstaas verspelen? "Neuh…geen zin." Nicolas is er voor vandaag dook wel klaar mee. Als we op de klok kijken blijkt de tijd behoorlijk gevlogen en kunnen we nét voor de files naar huis.