Maas-specialist Theo Gerrits
Door Patrick Princen
De meeste feedervissers uit Brabant en Limburg zullen hem zeker kennen: die grote man met zíjn welbekende snor en dito sigaar, Theo Gerrits. Theo vist bij ons in de plaatselijke hengelsportvereniging ‘Het Sluiske’ en is onverslaanbaar
Hij is dit jaar dan ook met verve verenigingskoning geworden.
Buiten deze locale wedstrijdjes vist Theo bijna alle grote koppel-wedstrijden in het zuiden van het land. Ook hier eindigt hij nagenoeg altijd in de prijzen
Dat hij verstand heeft van feedervissen werd afgelopen september definitief bevestigd, toen hij Nederlands Kampioen werd in de categorie ‘vrije hengel’. Voldoende redenen om deze topfeedervisser eens nader aan de tand te voelen!
Op een zaterdagmiddag heb ik Theo thuis opgepikt in het dorpje Reek, waarna we door gereden zijn naar het stadje Grave, een oud vestigingsstadje aan de rivier de Maas.
De rivier wordt zo ver landinwaarts niet meer beïnvloed door de getijden en de stroming gaat dus altijd westwaarts. De stuwen bij Lith en Grave zorgen er voor dat het regenwater gecontroleerd wordt afgevoerd.
Dat Theo alles heeft afgestemd op de feedervisserij is duidelijk te zien aan zijn viskist. Nou ja kist, het is een -stevige roestvrijstalen stoel, voorzien van een paar grote wielen. Deze zetel is werkelijk van alle gemakken -voorzien en helemaal aangepast aan de verwende feedervisser, onverslijtbaar!
Eigenbouw/Sielhorst/Jenzi
Theo vist met eigenbouw hengels, die werden afgebouwd door Co Sielhorst. Het zijn krachtige stokken die toch -lekker buigen. Deze sobere kracht-patsers heeft hij voorzien van zelfgemaakte toppen. Deze “jenzi” carbon toppen voorziet hij zelf van ogen. De beetregistratie van deze wat langere toppen is werkelijk formidabel!
Onder deze hengels hangen een tweetal Mitchell Freerunners van het type 7500 Pro. Theo is helemaal weg van deze behoorlijk grote molens. “Helaas worden niet meer gemaakt”, zegt hij. “Daarom heeft hij er een stuk of 10 in voorraad aangekocht”. Zo is hij verzekerd van jarenlang visplezier.
Theo vist op zijn molens bijna altijd met gevlochten lijn. Hij maakt daarbij gebruik van een zelf ontworpen systeem dat hij in de regel direct en kant-en-klaar aan het gevlochten lijn knoopt.
Het systeem bestaat grofweg uit twee gedeelten. Het voorste gedeelte dat ongeveer 22 cm lang is maakt hij van 30/00 Technium Shimano lijn. Over dit stuk schuurvast nylon schuift een speldwartel waaraan de korf hangt. Aan het nylon heeft hij een lengte van ongeveer 8 cm powergum geknoopt. Aan deze ‘shockabsorber bevestigt hij de onderlijn.
Behoorlijk eng!
De grote Brabander heeft vandaag zijn spoelen voorzien van 12/00 en 14/00 Kamatsu gevlochten lijn. Alleen wanneer het hard stroomt, maakt hij gebruik van een voorslag 31/00 “Cortest Carp” van Cormoran, dan in combinatie met de 12/00 gevlochten lijn. Deze voorslag is ongeveer vijf meter lang en biedt in combinatie met de powergum extra rek bij het vangen van grote vissen in de volle stroom.
Vandaag vist Theo echter zonder voorslag en hij heeft dus nauwelijks rek bij het opvangen van de korf; de powergum vangt alleen de schokken van de vis op. “Behoorlijk eng!”, hoor ik velen van jullie denken. Wanneer je dit “No stretch” systeem niet gewend bent, zal dit je inderdaad duur komen te staan tijdens je eerste worp.
Theo weet echter niet anders. Hij heeft zijn worp, bewust of onbewust, volledig aangepast aan dit systeem. Hij gooit hard en zonder boog. Precies zo dat de korf op de lijnclip valt, net boven het wateroppervlak! “Op deze manier weet ik zeker dat de korf precies op dezelfde plek komt te liggen”, legt hij uit. “Ik zie andere vissers met een behoorlijke boog gooien”. “De lijnclip komt dan al in actie, wanneer de korf nog ver boven het wateroppervlak is. “De rek van de voorslag trekt de korf nu terug wanneer de lijnclip wordt bereikt en dan valt de korf iedere worp ergens anders in het water en weet je dus nooit waar je ligt met je voer en aas”. “En dus minder vis”, voeg ik er aan toe. “Juist, juist”, bevestigt Theo.
Keer op keer “knalt” Theo de 70 grams gazen korf richting voerplek en iedere keer landt deze op hetzelfde punt. Je gelooft je ogen niet als je ziet met wat voor een souplesse deze grote man gooit. Je verwacht bij iedere worp een grote klap van de lijnclip, doch niets van dat alles. Hij vangt de klap van de korf op met de hengel, op een manier zoals ik het alleen Theo heb zien doen…
Op de Maas maakt Theo het liefst gebruik van onderlijnen van 16/00. Soms bevestigt hij een 14/00 onderlijn aan de powergum en als het echt zuinig moet gebruikt hij 12/00, maar nooit dunner! Hij gebruikt ‘Tornado nylon’, een merk dat op de markt wordt gebracht door onze Duitse vriend Michael Zammataro. “Deze lijn kinkt veel minder dan de lijnen die ik voordien heb gebruikt”, aldus Theo.
Een Gamakatsu haak type 2210 of 1810 completeert het geheel. Het liefst in de maten 6, 8, 10 en 12, nooit kleiner. “Op van die mini-haakjes kan ik mijn vrienden niet kwijt”, aldus Theo.
“Pieren, mijn grote vrienden”
Theo vist het liefst met pieren, grote dendrobena’s zijn daarbij zijn favoriete aas. Elke wedstrijd heeft hij minimaal een kilo van deze kronkelaars bij zich. Wanneer anderen nog met casters en maden aan het pielen zijn, is Theo al lang overgeschakeld op de ‘dendro’. Hij heeft gewoon erg veel vertrouwen in dit aas en vertrouwen doet goed vissen, dat is nu eenmaal zo.
“Als er een beetje stroom staat dan is de pier dodelijk”, vertelt hij me. “Je begint dus vrij snel met knippen?”, vraag ik. “Ja, maar wel met beleid”, antwoordt hij. “Een kwestie van vraag en aanbod. Naarmate de beten -frequenter worden, breng ik meer pieren”.
Choco als verleider
“Als ze echt los zijn, dan doe ik er nog een extra sausje bij”.
Ik kijk hem vragend aan, dan pakt hij een grote knijpfles met chocoladesaus uit de zijn grijze bak. “Choco met wat toevoegingen”, antwoord Theo. “Wat voor toevoegingen?”, “Smaakstoffen” is het weinig onthullende antwoord. Ik heb bij Theo in de schuur een hele batterij aan potjes en flesjes zien staan. “Ik ben al een tijdje aan het experimenteren”, antwoordt Theo. Hij gaat niet specifiek in op de ingrediënten die hij toevoegt aan de chocoladesaus. Of dit het geheim van de smit is?
Hoe dan ook: Als de platten de top geregeld in een andere stand trekken, dan gaat er in iedere korf een flinke dot geknipte pieren met daarover een flinke scheut chocodip.
Deze zaterdagmiddag is echter niet echt productief wat vis betreft. De stroming is nul komma nul en de enige visjes die Theo vangt, zijn voorntjes ter grootte van een goudvis. Overigens wel op een haak tien, voorzien van een…jawel: dendrobena.
Nadat ik Theo zo’n beetje het hemd van het lijf heb gevraagd vertrekken we.
Wederom winst!
Een paar weken na onze ontmoeting vissen we met onze vereniging de zogenaamde ‘snertwedstrijd’. Een gezellige wedstrijd ter afsluiting van het seizoen met na afloop een heerlijk bakje erwtensoep.
Ook deze keer is Theo onverslaanbaar. In het midden van het parcours weet hij de wedstrijd te winnen met 34 kg brasem. Net dit weekend is na een paar regenachtige dagen de stroming wat komen opzetten. Dit zijn de momenten dat Theo pas echt in zijn element is: een flinke stroming en veel brasem.
Hoe het komt dat Theo onverslaanbaar is?
Ik denk niet dat het aan de toevoegingen in de chocosaus ligt. Deze grote Brabander vist gewoon goed. Hij doet ‘t weer net wat anders dan een ander. Grover, zwaarder, strakker en toch heel precies!Het artikel over Theo Gerrits is slechts één van de opnieuw weer uiterst lezenswaardige en praktische bijdragen in het nieuwe nr. 35 van Witvis Totaal, dat tussen Kerst en Oud en Nieuw 2007 voor € 6,60 te koop is bij uw hengelsportwinkelier en in de kiosk.
Klik hier voor meer informatie!
ADVERTENTIE
ANDEREN LAZEN OOK
