TotalFishing

De visserij op de schar komt de laatste weken weer los op de Westerschelde, ook al zijn de vangsten per dag nog erg verschillend. Soms alleen maar schar, maar soms ook al weer wat leuke tongen erbij. Een mooie gelegenheid voor mij en mijn vrouw en vismaat Yvonne om weer eens richting Vlissingen te vertrekken.

Door de sluizen heen richting de Westerschelde.

Dit viel samen met onze trouwdag en aangezien we dan altijd wat leuks ondernemen, konden we daar wat langer blijven dan de gebruikelijke dag heen en weer te rijden. Overnachten is voor mij een noodzaak omdat ik het gewoonweg niet trek om na het vissen met een knalrozige knar de 250 km weer terug te rijden richting Noord-Holland. Is niet erg hoor, want Vlissingen is een leuke stad en heeft aardig wat te bieden.

Een nadeel op onze visdag was dat er een sterke getijdestroom liep omdat het springtij was. Dat maakt het vissen, zeker als het getij goed gaat lopen, erg moeilijk en soms bijna onmogelijk.

De sfeer was goed aan boord.

Vooral op de diepere plekken heb je dan niets meer te zoeken omdat de vis geen zin heeft om tegen de zware stroom in naar voedsel te gaan zoeken. Meestal zoeken de schippers van de Nautilus dan ook de ondiepere platen op waar vissen nog wel mogelijk is. Maar een loodgewicht van minimaal 200 gram met lange ankers, het zogenaamde Oostendelood, blijft dan onontbeerlijk wil je je aas aan de bodem kunnen houden.

Best pittig, dat ruim 200 gram lood met zware ankers.

Gelukkig gingen er een aantal bekenden mee zoals Arno Koman, Jacco en Sjaak Nuijts, allemaal van de welbekende visvereniging de Eurovissers. Dus die kunnen er wat van. Arno had zijn vrouw Vera meegenomen zodat die mijn vrouw Yvonne mooi partij kon bieden. Yvonne en Vera hadden best wel moeite om het lood met zware ankers uit de grond te trekken, maar stonden prima hun mannetje en haalden er een aantal dikke scharren uit.

Mijn vrouw Yvonne deed een greep naar de macht.

Maar zoals ik al gezegd had was het best wel sprokkelen voor een visje gedurende de dag. Maar met vlagen kwamen er twee en soms zelfs wel drie scharren tegelijk binnen. Deckhand John die op het voordek mooi alle ruimte had, hoewel het best een windplek is, ving daar een mooie hoeveelheid scharren.

En ook Vera ving scharren die gewogen werden, maar zeker niet te licht bevonden werden.

Inmiddels waren de 70 slagroomsoesjes die ik mee had genomen voor traktatie verdwenen als sneeuw voor de zon. De verdenking ligt op bepaalde personen die zich naderhand wat moeilijker bewogen aan boord. De visserij met het alom bekende weegschaaltje bracht ook weer leuk vis in de boot.

Arno deed een flinke duit in het zakje met enkele doubletten.

Je weet dan zeker dat je met je aas tegen de bodem ligt waar de vis zich bevindt. Zelf zat ik weer eens wat te klooien en had pech met een gebroken onderste oog van een hengel waardoor ik onder het geslaak van af en toe een vloek, menig onderlijn verspeelde.

En dat kon ik natuurlijk niet op me laten zitten.

Thuis zag ik het euvel, maar kon het op de boot niet vinden. Hoewel ik door Sjaak meerdere keren was ingefluisterd (ingeschreeuwd bijna!) dat het wel zoiets moest wezen. Maar het is lastig op de kleine ruimte voor mij om me te focussen.

Jacco ving een dikke bot en schar tegelijk.

Het liefst sta ik eigenlijk met het helft van het aantal mensen aan boord en betaal ik het dubbele van het bedrag. Ik heb nu eenmaal ruimte nodig en helaas trof ik het ook niet dat er geen bekende naast mij stond zodat ik daar ook nogal wat energie en aandacht aan moest besteden.

En ook een leuke schol.

Allemaal luxeproblemen, ik weet het wel, maar toch lastig op je visdag waar je zoveel moeite en energie in hebt gestoken. De vangsten lagen gemiddeld op 20 scharren de man/vrouw. Een enkeling ging naar de dertig en nog een enkeling kwam daar weer iets boven.

“Mr.Kikker” Sjaak Nuijts kon het weer eens niet laten!

Leuke bijvangsten waren een paar schollen, botten, wijting en een paar zeedonderpadden. “Kikkers” genaamd door Mr. Kikker Sjaak Nuijts. Die benaming kende ik nog niet. De vangst die de volgende avond bij thuiskomst al weer gedeeltelijk verorberd is panklaar gemaakt en in een elektrische koelbox op de hotelkamer koel gehouden voor vervoer.

Geinig die slangensterren op de Westerschelde.

In de avonduren nog een enorme vliegende schotel naar binnengewerkt in de vorm van een pizza calzone die moeite had om zijn landing te maken in mijn maagstreek.

Toch nog aardig wat schoon te maken voor Arno.