TotalFishing

Wat is het toch een genot en een voorrecht om dit soort visreizen samen met mijn vrouw Yvonne te mogen ondernemen . Dat beseffen Yvonne en ik ons gelukkig elke keer nog steeds. Het zal nooit gewoon worden voor ons, maar we zullen eruit halen wat mogelijk is en we grijpen onze kansen. Op Gran Canaria hadden we nog twee vissessies tegoed met www.calreicharters.com.

De vis wordt vers bereid op de gril door de Spanjaarden, die dit als geen ander kunnen…

We hebben tot op het bot genoten van de combinatie van prachtig weer en bijzondere vissoorten die we hebben gevangen. En dan niet te vergeten het “normale” leven te Mogan, wat overdag bestaat uit zwemmen of snorkelen en allerlei andere luie bezigheden.

… En verschijnt als een goed betaalbare delicatesse op je bord. Genieten dus niet alleen onder water, maar ook boven water.

Heerlijk verse vis eten tussen de middag en in de avond met daarbij de nodige versnaperingen waardoor de gevangen vissen en de eventueel toekomstige vissen spreekwoordelijk soms iets in formaat toenamen. Wat een leven!

De eerstvolgende sessie zat ik met een powerlifter uit Litouwen aan boord. Hij was de dag tevoren al bij Marin bij de boot geweest en wilde echt zeker weten of er wel wat groots werd gevangen vanaf de boot. Hij wilde toch wat indruk maken bij zijn brede vrienden. De man was twee keer zo breed als ik, alleen waren zijn hersens qua viskunde daarbij weggetraind of niet meegegroeit helaas.

Mijn vismaat van de dag uit Litouwen had het zwaar en zag het even niet meer zitten.

Je kunt natuurlijk niet alles weten, maar als je wat te hoog van de toren blaast dan kan je aan de bak bij Randy en Marin. Ze laten je gewoon even aanmodderen zodat je vanzelf binnen no-time verzuurd en toch wel snel hun deskundige hulp inroept. Zelden heb ik iemand zo kapot zien gaan op een grote rog doordat hij constant met zijn rug aan het trekken was in plaats van de hengel het werk te laten doen.

Maar na 45 minuten volgde zijn beloning.

Zijn zwangere vrouw die constant foto’s en een video van hem aan het maken was, moet enigszins gevreesd hebben of er ooit een einde zou komen aan dit gevecht. De vragende blik van de powerlifter naar mij en naar de anderen van: “Wat moet ik nu?”, sprak boekdelen. Om de rug te verstevigen moest hij zelfs in een vechtharnas gehesen worden. Deze wordt normaal alleen bij het marlijnvissen gebruikt wat weer een geheel andere en zwaardere koek is. Gelukkig voor hem kwam er door de aanwijzingen van de mannen van de Calrei toch na 45 minuten een einde aan het gevecht en kwam er een hele zware “roughtail stingray” boven water.

Inmiddels moest ik ook een aantal keren zwaar aan de bak.

De goedaardige reus uit Litouwen heeft de rest van de boottrip met een soort van vertrokken grijns op zijn gezicht voor zich uit zitten kijken en wist nu dat het vangen van een bewegende, sterk vechtende grote rog toch iets anders was dan het deadliften van een stuk ijzer. Na het afscheid nemen vanaf de boot, kwam ik hem daarna nog tegen in de apotheek waar ik even moest wezen alwaar hij gestrekt op een bank lag.

Met hele vette vissen als resultaat.

De volgende dag ging hij naar huis zodat hij wel wat te vertellen had. Inmiddels had ik zelf ook al drie prachtige roggen boven water gehaald van een iets kleiner formaat, maar de grootste was toch al weer 15-25 kg zwaar zodat dit een beste strijd opleverde. Als de vis gaat trekken kun je niets anders doen dan hem door de slip te laten gaan en daardoor de vis wat te vermoeien.

Als hij uitgetrokken is moet je zo snel mogelijk proberen om weer wat lijn terug te winnen, want anders kan het een heel lang gevecht worden. En dat is voor jezelf, maar ook voor de rog niet goed. Roggen moeten het voornamelijk van hun gewicht hebben, maar ze hebben daarbij ook een verrassend sterke spierkracht en uithoudingsvermogen zodat je het best wel voelt als je er een geland hebt in de boot.

De laatste sessie die ik met Marin en Randy mocht ondernemen zou een hele bijzondere worden. Ze nodigden ons uit om als enige twee vissers met hun mee te gaan vissen. We zouden naar een nieuwe plek gaan waar zeer grote roggen rondzwemmen. Dus iets minder aanbeten, maar als het er een zou zijn was het naar verwachting een joekel. Eerst begonnen we zoals we inmiddels wisten met het vangen van verse aasvis. Helaas hadden de pietermannen op deze plek zwaar de overhand, dus dat was een beetje tricky.

Wat een grappige, maar - helaas voor hun - ook superlekkere beesten!

Maar ik kon ze met mijn onthaaktang gewoon van de haak af krijgen. Opeens kwam er een platvis boven water die ik nog nooit van mijn leven gevangen had. En aangezien ik wild ben van platvis, ging ik helemaal door het dolle. “Wat is dit nu weer voor een reactie?”, zag ik Randy en Marin denken.

Helemaal uit mijn dak met deze miniplatvis, genaamd gevlekte dwergtarbot.

Ze hebben waarschijnlijk nog nooit iemand zo uit z’n dak zien gaan bij een visje van twintig cm. Het bleek achteraf (bedankt soortenvriend Pieter Beelen!) een gevlekte dwergtarbot te zijn. De fighting-belt zat gelukkig niet voor niets om!! Daarna volgende nog een kleine kogelvis. Maar de aasvissen die we wilden hebben deden het daar niet op die grote vissenplek.

Die hadden waarschijnlijk geen zin om bij dat soort monsters rond te zwemmen. We begonnen dus gewoon met de aasvissen van de vorige dag en de ingevroren sardines. Daar vingen we al heel gauw een paar hele grote hagedisvissen aan die ik nog nooit zo groot gezien had. “Dit is nog beter voor de grote vissen,” zei Randy, dus de hagedisvissen lieten het leven en werden als aas gebruikt.

Toen we begonnen op de grote vis, vingen we eerst een paar mooie hagedisvissen die als aas konden dienen.

Wat een luxe zeg. Drie hengels aan iedere kant voor ons helemaal alleen. Dat kon niet meer misgaan. En dat ging het ook niet. Helaas had Yvonne bij de vorige sessie te veel krachten gezet op haar rug zodat ik alleen aan de bak kon. Na een rustig begin opeens een gierende reel en de eerste zware vis meldde zich.

Er gaat niets verloren en de restanten van vis worden gebruikt als Rubby-Dubby wat helpt om de grote vissen naar de boot en naar ons aangeboden aas te lokken.

Wat een heerlijke start! Een prachtige roughtail stingray van rond de 25 kg kwam aan boord en zorgde al voor veel opwinding.

Een mooie aanbeet volgde op de wat lichtere hengel met de hele hagedisvis als aas.

Toen nog twee roggen van dat formaat en toen was het even wachten op de klapper van de dag. Het zware materiaal was uitgezet, maar de grote rog van 60-70 kg (afwijking 10% naar boven of naar beneden) kwam op de lichtere hengel zodat het werken geblazen was. We hadden ons bij de dril enigszins vergist in het formaat van de vis, want toen de schim zichtbaar werd, slaakte zelfs Randy een kreet van opwinding.

Een grote schim doemde op onder het wateroppervlak.

Deze vis kon duidelijk niet met de handen in het spiraculum worden geland, maar er moest zwaarder materiaal aan te pas komen. Vakkundig reeg Randy samen met Marin een zacht boottouw door het spiraculum en de vis werd door ons drieën in een tel aan boord gehaald. Wat een manier om deze vissen te landen! Klasse! Aan boord zagen we pas hoe groot de vis was.

Voor het landen moest er een touw door het spiraculum aangebracht worden.

Wel jammer dat de Spanjaarden, die als de dood zijn voor deze vissen, in het verleden de pijlstaart hadden afgekapt zoals helaas bij vele grote roggen het geval is. Dat hoeft echt niet als je weet HOE te handelen. De rog zat aan de buitenzijde van de bek gehaakt en dat was mijn geluk bij deze betrekkelijk korte dril van 40 minuten.

Wat een gigant!

Anders had hij zich veel beter kunnen vastzetten op de bodem en had ik er nog een uur van de drill bij op kunnen tellen. Toen volgde er nog een mooie zeeengel (monkfisch) voor mij van 15 kg die ik ook nog niet had dus de dag was helemaal super. Daarna hebben we geen aanbeten meer gehad, maar dat was ook eigenlijk niet meer nodig.

Het hield maar niet op! Nog een mooie zee-engel voor Lucky Luc van 15 kg plus.

Het was helemaal gelukt en goed zo! Aan de haven nog even gezellig geproost met Randy en Marin. Yvonne en ik hebben ze hartelijk bedankt voor een mega-viservaring die we nooit meer zullen vergeten!

Op de terugweg nog even trollen. Er wordt geen vistijd verspild!! Geen aanbeet dit keer helaas.

Maar aangezien de roggensoort die we hadden gevangen maximaal 300 kg kan worden bij een spanwijdte van meerdere meters, staat ons misschien nog wat te wachten. Maar of je die nu binnenboord wilt halen?

Namens Yvonne en mij super bedankt Randy en Marin voor deze mega viservaring!