TotalFishing

PGT 2012: Zware strijd op de Grevelingen

Vijf boten met daarop 200 vissers gingen met elkaar de strijd aan.

Ja, u leest het goed, er werd een zware tot zeer zware strijd geleverd op de Grevelingen. Maar meestal ging de strijd niet tegen je visbuurman om meer vis dan hem te vangen, maar meer tegen jezelf. Een zware interne strijd waarin je zorgvuldig opgebouwde ego op de proef wordt gesteld. Het was voor velen onder de 200 vissers die hun haakjes gingen soppen in het aquarium van de Grevelingen, zeer moeilijk om ook maar 1 vis te vangen op dit brakke water. Gelukkig had ik wel een kortstondig hoogtepunt qua visvangst op deze dag.

De organisatie en administratie door de Eurovissers was zorgvuldig en vlekkeloos.

De algehele sfeer was geweldig en de organisatie voor- en achteraf waren vlekkeloos. Het is de enige (misschien de Westerschelde nog?) plek waar je zo’n groot evenement kunt organiseren in Nederland met een bijna zekere doorgangsgarantie. Hulde voor de Eurovissers voor hun vlekkeloze organisatie en voor de wedstrijduitslagen verwijs ik dan ook graag naar hun website: www.eurovissers.nl.

Ouderwets visspel op de Grevelingen

Kent u het ouderwetse visspel nog met zo’n kartonnen aquarium wat je moest opzetten en waarbij je dan zonder te kijken met magneetjes de visjes moest zien uit te hengelen? Zo kunt u zich ongeveer de situatie voorstellen waarin 5 sportvisboten met daarop 200 vissers zich bevonden.

In de vroege ochtend bij het kunstlicht van de boten werden de spullen klaargemaakt en de toegewezen plekken ingenomen.

De boten meerden allemaal af rond een van de diepste putten van de Grevelingen. Je kon de andere boten zien liggen en je kon af en toe zelfs enig gejuich horen als er weer eens een visje naar boven werd gehaald. Zelf had ik mijn plek toegewezen gekregen op de “Marjoes”.

De sfeer was meteen al fantastisch toen angling captain Adriaan de spelregels nogmaals uitlegde.

Mijn andere vismaten die de naam van TotalFishing moesten hoog houden, zaten allemaal op een andere boot. Mijn reisgenoot in de visauto, Reier Groot van Visservice en de heren van Sander’s hengelsport Adrie Struijs en Pjotr Vedder, kunnen allemaal een potje vissen dus dat moest eigenlijk wel goed komen dacht ik.

Gelukkig maakte de stortregens bij het vertrek van huis snel plaats voor zonneschijn. Wel een harde wind!

Maar met de visserij zijn wij allemaal hoe goed we ook ons best doen, altijd afhankelijk van de vis en of hij wil bijten. Of nog beter, of deze zich laat verleiden tot bijten. Dat laatste is wel een wezenlijk verschil tussen de vismethodes die de “echte"wedstrijdvissers toepassen en meer mijn eigen ontspannen manier van vissen welke mij meer aanspreekt (ik moet wel haha!). Ook al probeer ik natuurlijk ook wel de trukendoos open te gooien.

Een leuke schar voor mijn visbuurman dhr. de Ruijter.

Maar die is ten opzichte van de echte wedstrijdcracks natuurlijk een stuk kleiner en dus beperkter. Het is bijzonder knap dat ondanks dat er weinig tot zeer weinig gevangen wordt, deze vissers toch altijd weer hun vis weten te vangen. Bij mij op de boot bevond zich wedstrijdvisser John Beun die ik al ken van het vissen op de Noordpier.

En zowaar zelfs meerdere kromme hengels.

Gelukkig viste hij de hele dag aan stuurboordzijde zodat ik niet helemaal psychisch zwaar gewond uit deze strijd kwam. Maar ook aan mijn kant, de bakboordzijde, kwam bij sommige vissers gewoon meer vis uit dan bij mijzelf, dus dan ga je jezelf intern toch een paar vraagtekens stellen. Wat doe ik fout? Zal hij gewoon mazzel hebben? Heb ik dit weer? Is het geluk nu echt met de domme? Etc., etc.

En gelukkig voor mij een prachtige wijting van 37 cm plus.

Nee hoor, de echte cracks zijn gewoon nog flexibeler in hun manier van vissen en wagen het meestal niet om zoals ik hun hengel gewoon tegen de reling te zetten. De hengel in de hand en er werd zeer actief gevist. Maar ook deze jongens moesten zeer zwaar aan de bak om hun vis te bemachtigen. Maar ze doen het dan toch maar weer.

Maar daar ging mijn visbuurman direct overheen met een superwijting van 39 cm.

Klasse hoor! Na vier uur vissen belde ik met mijn vismaat Reier Groot die op de andere boot zat. “Hoeveel heb jij er Reier?” Er viel een stilte op de lijn en ik hoorde Reier nadenken. Strikvraag? Toen kwam het antwoord: “Ik heb er al nul!” “Nou dat is wel heel erg slecht Reier,” antwoordde ik en liet ook een stilte vallen. Maar toen mijn antwoord kwam waarin ik ook een 0 moest vermelden, ging er een donderend gelach door de telefoon. Ik heb niet voor niets zwaar moeten zoeken Reier, naar iemand in mijn vriendenkring waarvan ik zeker wist dat hij ook bijna niets of niets zou vangen ten faveure van mijn eigen ego (haha geintje Reier).

Mijn visbuurman ving een mooie maatse schol van 30 cm.

Gelukkig kwam er voor mij wel een kortstondig hoogtepunt qua visvangst. Een prachtige vette wijting van 37 cm trok mijn hengel krom en toverde een niet weg te timmeren glimlach op mijn gezicht. Gelukkig was de eer van het Total Fishing team gered en met deze grote wijting zat ik meteen zwaar in de punten. Helaas voor mij, maar gelukkig voor mijn naaste visbuurman, ving hij een nog mooiere wijting van 39 cm. Mijn kansen voor de grootste vis waren meteen verkeken.

Ja ja, Adriaan en Danielle maar werken!!

Maar ik werd door deze vangst wel weer wat rustiger van binnen en - zoals meestal - baldadiger van buiten. Samen hebben we de wijtingen vele malen opgemeten om zeker te weten dat ze toch niet groter waren dan de eerste 15 metingen. Dit meten leverde wat meewarige vissersgezichten om ons heen op. Maar daar wisten angling captain Adriaan en zijn blonde secretaresse Danielle uitkomst in te bieden. Als deze bij hun meerdaagse ronde over de boot bij je aanbelanden om de recent gevangen vissen op te meten, is er geen discussie meer mogelijk.

De boten stoomden om 16.00 uur weer op naar de aanlegplaats en de strijd was ten einde.

Zorgvuldig wordt de vis met een serieuze blik opgemeten en weet je waar je aan toe bent. De vangst wordt opgetekend in de map van Danielle en dan is de vangst vereeuwigd in de boeken. Het was voor mij een heerlijk dagje uit met weer een zeer leerzame ervaring erbij. De vraag is natuurlijk of ik de volgende keer mijn hengels niet beter thuis kan laten vanwege mijn magere bootvangsten. Mijn vrouw Yvonne, die mij urenlang heeft gadegeslagen bij het knopen van “winnende” onderlijnen voor deze wedstrijd, voelde de bui bij mijn vertrek in de vroege ochtend al een beetje hangen en had een troostende fles wijn voor mij gehaald.

Achteraf was het ZEER gezellig bij de tombola en de prijsuitreiking. Zeker ook bij mijn Belgische vrienden!

Ik ben aan het twijfelen over een carrièreswitch. Kent u die cliniclowns die de mensen vermaken als zij zwaar ziek in het ziekenhuis liggen? Zoiets ben ik de volgende keer ook van plan. Gewoon als een soort van visclown over de boot gaan lopen om iedereen te vermaken. Op mijn hoofd een joekel van een makrelenkop om maar duidelijk te maken dat ze met de visclown van doen hadden. Of is deze verMOMming niet nodig en is het in mijn normale doen al erg genoeg ? Ik dank de medevissers voor hun gezelligheid en ben blij weer zovele bekenden zowel Nederlands als Belgisch gesproken te hebben.

Visgroeten van visclown Lucky Luc Mom

Vragen, opmerkingen of suggesties kunt u mailen naar info@totalfishing.nl