TotalFishing

De zeevissers die net zoals ik iedere week naar de waterkant gaan (soms tegen beter weten in), weten dat het op het moment gewoon lastig is om ergens een leuke vangst te boeken. Toch kun je in deze tijd alweer eens voor een verrassing komen te staan qua vangst, want we zitten nu echt even op een grensgebied qua watertemperatuur.

Een visparaplu bleek onontbeerlijk om het enigszins behaaglijk te maken.

Die temperatuur moet er voor gaan zorgen dat de vis meer energie gaat verbruike. En om die energie te voeden, gaan ze dus weer ons aas verorberen. Maar helaas was het afgelopen week nog flink zoeken geblazen om een visje te vangen. Maar de aanhouder wint en het is mij wederom gelukt, zij het met moeite. De drang om naar de waterkant te gaan is voor mij te groot om het niet te proberen!

Ook deze meeuwen vroegen zich af waar de vis was en hadden niet veel te doen.

Het Noordzeekanaal

Tot de tanden toe bewapend met Franse tappen en verse kweekzagers had ik mij voorgenomen om de eerste sessie maar eens zeer actief en beweeglijk te zijn qua visplek en vismethode. Dat lukt gewoonweg minder goed met de zware stokken, dus thuis maar alvast twee lichte hengels die tot 90 gram kunnen hebben, opgetuigd.

Mijn innerlijke stem zei dat er ergens toch al weer een zeebaarsje moest zwemmen die zin had om aan te bijten. Tot drie weken terug ving ik er regelmatig eentje tussen de toen nog leuke aantallen wijtingen door. Ik weet zo’n beetje waar de zeebaarsjes zich verzamelen normaliter en die plekken liggen allemaal rond de sluizen van IJmuiden.

Van links naar rechts gereden en op diverse plekken geprobeerd. Zelfs met de “dropshotmethode” de pijlers afgevist, hopend op een zeebaarsje, maar ook op een snoekbaars die zich ook gewoon in het brakke water op dezelfde plekken ophoudt.

Helaas werden mijn inspanningen tijdens mijn eerste, zeer actieve sessie niet beloond. Dat was weer eens de eerste moddervette nul sinds maanden. Een nul qua aantal vissen dus, maar ik had weer gevist, dus daarin scoorde ik weer hoog!!

Weer letterlijk even terug op aarde dus voor Lucky Luc, die zijn naam even geen eer aandeed. Maar de plannen voor een tweede sessie werden op de terugreis alweer gemaakt in mijn hoofd, dus de motivatie bleef goed. Ik kijk liever aan de waterkant tegen stille hengels aan dan thuis.

Meteen een dikke wijting, dus dat beloofde nog wat.

Ik had nog genoeg aas over in de vorm van Franse tappen die me heerlijk onafhankelijk maken voor een tijdje en ook nog genoeg zagers. Zonde om het daar niet nog een keer mee te gaan proberen, dus wederom nog een keertje op een andere plek verder van de sluizen af geprobeerd in het Noordzeekanaal.

Er stond best nog een guur windje, dus toch maar even de visparaplu opgezet om het mezelf behaaglijk te maken. De ene hengel had ik beaasd met Franse tappen en de andere hengel had ik beaasd met verse zagers om het een beetje verschillend te gaan proberen. Binnen vijf minuten had ik al de eerste mooie aanbeet op de Franse tappen.

Er kwam een prachtig dikke wijting van 36 cm boven water die een glimlach op mijn toch wat koude gezicht toverde. “Het zal toch niet zo zijn dat nu opeens de vis het wel gaat doen?” dacht ik. De vis snel onthaakt en gedood om hem verder lijden te besparen en de hengel snel weer ingegooid, wederom met Franse tappen.

En tot mijn verrassing nog één!

En verdorie, na tien minuten weer een aanbeet op deze hengel en weer een praktisch identieke wijting aan de haak!! Na een half uur volgde er nog een mooie aanbeet en wederom kwam er een prachtige wijting uit.

Toen had ik waarschijnlijk de hele school wijtingen (van drie stuks!) gevangen, want jammer genoeg kreeg ik de komende drie uur geen enkele knappe aanbeet meer. Ik had dus een beetje geluk deze dag, want voor hetzelfde geld was het weer helemaal niets geworden.

Uitpakken maar die hengels en er weer voor gaan!!

De vissers die naast mij waren neergestreken pakten vol goede moed hun vele hengelspullen uit, maar zaten minder riant dan ik, omdat ze geen visparaplu bij zich hadden voor beschutting tegen de wind. Ze hielden het dus helaas voor hun, al na een paar uurtjes voor gezien en bij hun kwam er geen enkel visje op de kant.

De wijtingen die ik ving zaten bomvol met kuit dus de meeste wijtingen hebben op dit moment wat anders aan hun hoofd dan ons aas te gaan belagen. De paring vraagt veel energie dus daarna zal er wel weer volop gegeten worden.

Het enige wat ik me wel afvraag is of deze paring in het Noordzeekanaal wel succesvol kan zijn voor de eieren om die tot bevruchting te kunnen brengen en later uit te kunnen laten komen. Helaas zal deze vraag voor mij zonder visserijonderzoek nooit beantwoord worden omdat ik meer boven water dan onder water vertoef.

Af en toe doemde er iets gigantisch op vanuit de mist.

Ondanks de nog steeds tegenvallende vangsten was ik toch weer blij dat ik het nog een keer geprobeerd had en toch nog wat moois had weten te vangen. Ik kan en mag alleen maar hopen dat die wind uit die verrekte noord- c.q. oosthoek verdwijnt en we dan misschien wat minder droog weer zullen krijgen en de temperatuur van het water zal gaan stijgen.

Lucky Luc’s Tip van de Week

Vaak loont het de moeite als u met twee hengels vist om deze allebei met een ander systeem op te tuigen. Vaak zit het verschil, zeker in deze moeilijke periode, in kleine dingen.

Ondanks de paringstijd had deze grote wijting toch zin in een hapje tussendoor en knalde hard op het aas.

De wijtingen bijten bij mij vooral aan op stalen afhouders met daaraan niet al te lange zijlijntjes zodat ze niet in de war kunnen raken. De botten die ik veelal vang in het kanaal, schijnen een voorliefde te hebben voor zijlijntjes zonder al te veel toeters en bellen, maar voor alles geldt: zorg dat uw systemen waarmee uw vist niet in de knoop komen!!

De meerkoeten waren in de carnavalsstemming en vormden een polonaise.

Mochten ze als u ze uit het water haalt in de knoop zitten, pas uw systeem dan aan! Meestal is het korter maken van de zijlijntjes dan al genoeg om het probleem op te lossen. Maar ook met wat dikkere zijlijnen gaat de boel minder gauw in de knoop en de vis heeft er echt geen last van bij het aanbijten!!

Helaas had de zon grote moeite om door de nevel heen te schijnen.