TotalFishing

Lucky Luc op Leka/Vissen in Noorwegen (deel 3)

Nu we de eerste week de luxe Quicksilver-boot hadden die iets meer kan hebben dan de Hanstvik, konden we een keertje achter Wil met de dikke Arvor aan varen naar buiten toe. Daar heb je toch echt wel wat begeleiding bij nodig in het begin want je vaart dwars tussen vele eilandjes door en je bent nog niet geheel vertrouwd met de plotter.

De eerste sessie naar buiten maar even achter Wil aan met de dikke Arvor. Even wennen aan de navigatie.

Het in de gaten houden van zowel de dieptemeter als de plotter en de omgeving als je een dikke vis aan de lijn hebt, levert soms toch wel wat moeilijkheden op voor mij. We zijn allebei geen helden buitengaats. Dat is maar goed ook want je bent als mens natuurlijk niet onkwetsbaar en het weer in Noorwegen blijft onvoorspelbaar op de visdag. Soms heb je 4 verschillende weertypes op een dag c.q. nacht. Als je onderbuik zegt “niet doen” doe het dan maar niet. Het moet wel een beetje verantwoord blijven.

De Atlantische oceaan op
Als je door de kleine eilandjes bent heen gevaren en langs de diverse zalmkwekerijen bent gegaan (minimale afstand 250 meter anders zeer hoge boetes!) die daar in het fjord liggen kom je echt op open zee uit.

Op de Arvor meteen een kromme hengel voor Gerard Witte!

Je ziet dan alleen maar water en geen land meer en je bent volkomen afhankelijk van de apparatuur. En die kan natuurlijk ook wel eens uitvallen. De Garmin schrijft de weg die je heen vaart als een stippellijn dus die kan je bij nood ook weer precies terug volgen.

Maar natuurlijk ook voor Yvonne.

Dat is wel zo makkelijk. Het blijft altijd nog vreemd dat ook als je niets ziet midden op zee er zomaar een onderwaterrots opduikt waar maar een metertje water boven staat. Blijven opletten dus. De andere vissers bij Wil aan boord hoefden alleen maar te vissen dus dat is betrekkelijk eenvoudig.

Met een van de vele naar later bleek op zeepier gevangen dikke pollakken.

Wil doet de rest! Ik moest alles in de gaten houden en dat was een stuk lastiger. Meteen op de glooiing aangekomen ging het kunstaas overboord. Dat bestond in dit geval uit fluoriscerende sandeels van Savage Gear van 270 gram die ons zeer maar dan ook ZEER goed zijn bevallen.

Bij mezelf ook mooie dikke vissen op de fluo sandeel. Top! Hier een dikke lom.

Ze zien er in de winkel prima uit en gelukkig werken ze dus ook prima in de praktijk. Naar de bodem laten zakken en rustig opdraaien totdat je een paar stoten voelt en je hengel zich daarna helemaal krom vouwt. Hartstikke leuk hoor en een schone visserij zonder het aasgebeuren.

Dikke gullen in overvloed zowel op de zeepier als op de sandeel.

Je weet nooit wat je eraan krijgt in Noorwegen en dat blijft wel zo leuk. Dan weer een dikke lom, dan weer een mooie gul, dan weer een dikke pollak etc etc. Dat maakt het vissen in Noorwegen zo leuk. De onvoorspelbaarheid van de vissoorten die je er kan vangen.

Maar ook voor mij schitterende pollakken. Wat een dreunen op de hengels!

Op een gegeven moment voelden wij ons niet meer op ons gemak en zijn we de route weer terug gegaan naar binnen toe terwijl Wil met de mannen naar een andere stek buitengaats gingen.

Het was iedere keer de vraag wat er zou opdoemen vanuit de diepte.

We hoopten geen witte kleur te zien aankomen maar meestal dus wel en dat betekende een dikke gul. Geen kleur betekende wat anders.

Lange driften over de glooing
De Garmin-plotter geeft door middel van lijnen op de apparatuur precies aan waar de glooingen zich bevinden op de fjordbodem. De kunst is dan om van ondiep naar diep te gaan driften over zo’n glooing heen. Dan heb je dus te maken met de windrichting en de stroming waaraan je bent overgeleverd om een goede drift te maken.

Yvonne bleek veelal onverslaanbaar met aas en ving vaak de ene dikke schelvis na de andere op de zeepier.

Eerst de motor even laten terugvallen en kijken hoe de boot drijft dat scheelt al een hoop om te bepalen vanaf welk punt je moet gaan driften. Als je van diep naar ondiep drift en zeker met aas op de bodem dan heb je opeens te veel lijn uitstaan en kom je regelmatig vast te zitten.

Soms stak de wind even goed op maar over het algemeen goed weer gehad. Yvonne ging onvermoeibaar door met takelen.

En dat is met de sterke dyneemalijnen van tegenwoordig geen makkie om hem dan los te krijgen. Maar meestal lukt het door alle hengels binnenboord te halen en terug te varen naar het punt waar je vast bent komen te zitten en dan via de andere kant (stroomopwaarts) de lijn los proberen te trekken.

Ook meerdere zeewolven van verschillend formaat, maar ook die kleintjes blijven toch speciaal met hun woeste uiterlijk.

Dat is ons gelukkig vele malen gelukt ook al verspeel je zo nu en dan ook wat natuurlijk. Yvonne vist het liefst met aas en laat het drukke gebeuren met shads en aanverwante artikelen meestal maar aan mij over. Ook al vond ze het vissen met de sandeels wel heel leuk en boeiend door de snoeiharde aanbeten. Het vissen met aas levert altijd onvoorspelbare vangsten op.

Maar ook bij mij een dikke zeewolf pal voor de deur.

Voor dat ik het weet zie ik het blonde hoofd al weer met een kromme hengel naast me zitten met een bigsmile op het gezicht. “Al weer een Luc, wat zal het nu weer wezen?”. Ze draaide gewoon op de dikke zeepieren die ik bij het haventje prima kon steken diverse zeewolven, lommen, pollakken en dikke schelvissen naar boven. Wat gaat het toch goed aan aas dacht ik en wat is het toch een relaxte manier van vissen.