Laat mij maar schuiven…
Door Leo Wouters
De titel van dit artikel heeft Leo Wouters absoluut niet arrogant bedoeld.
“Laat mij maar schuiven ...” vindt hij in de eerste plaats gewoon een leuke titel voor een verhaal over schuifdobbers, maar het is wel degelijk ook een titel die de inhoud van onderstaand materiaal dekt. De vaste lezers van Witvis Totaal zullen misschien geneigd zijn mijn naam bijna vanzelfsprekend te verbinden met het Bolognesevissen. Vissen met een Bolo is zonder twijfel mijn favoriete techniek. Ik wil er echter wel duidelijk aan toevoegen, dat ik net zo enthousiast vis met de vaste stok, de feeder en de match! Het is voor mij namelijk juist de afwisseling van deze verschillende vormen van witvisserij die deze hobby zo boeiend maakt.
En wil je een redelijke allrounder zijn, dan zul je jezelf toch moeten bekwamen in meerdere disciplines!
Voor mij is het voortdurend bezig zijn met het verfijnen, verbeteren van technieken en materialen, bijna een hobby binnen een hobby geworden.
Zo werd ik vorig jaar geconfronteerd met de vraag: “Kun je met een Bolognesehengel ook op diep water vissen?”
Met andere woorden: kun je met een Bolohengel van zeven meter, 30 meter uit de kant, op een diepte van 15 meter vissen? Zo`n vraag speelt vervolgens een paar maanden door mijn hoofd en in april vorig jaar vond ik het tijd worden dat vraagstuk maar eens te gaan oplossen. Verslaving
De opdracht die ik mijzelf stelde was daarbij schuifdobbers te maken, die ik zowel voor een Bolo als een matchhengel kan gebruiken. En dan heb ik het over dobbers van 7 tot en met 16 gram.
Ik had mijn vrouw vorig jaar (na m`n laatste serie Bolodobbers, zie Witvis Totaal no. 16) nog wel zo plechtig beloofd dat het bij die “laatste” serie zou blijven! Niet dus! Is het dan toch een soort verslaving, dobbers maken? Volgens de leverancier waar ik het balsahout haal, schijnt dat vaak wel zo te zijn… Een nieuw ontwerp schuifdobbers dus…
Een aantal jaren geleden heb ik al eens een aantal matchdobbers gemaakt met één oog aan de onderkant van de dobber. Prima dobbers waren dat. Maar ... als ik een nadeel mag noemen dat mij bij dit soort dobbers altijd al opviel, is dat deze modellen tijdens het ingooien, gaan ‘zwabberen’. De vraag was dus direct al of ik dat probleem zou kunnen ondervangen. De oplossing bleek niet zo heel ingewikkeld. Er zijn eigenlijk maar twee aanpassingen nodig: 1. Een extra oog aan de bovenkant van de dobber, zodat er sprake is van
geleiding van de gehele dobber;
2. Een ander soort onderantenne, namelijk een gebogen variant. Nu is zo’n gebogen onderantenne met een oogje niet nieuw. In hengelsportwinkels ben ik eerder dobbers tegengekomen die volgens dit principe zijn gemaakt. Dat waren echter wel lichtere dobbers, met een andere vorm drijflichaam. Dit systeem leek mij echter zeker de moeite van het proberen waard.
Het leek mij wel verstandig om het een en ander eerst eens uit te proberen met een (aangepaste) dobber? Ik heb daarvoor de eerder afgebeelde matchdobber met één oogje onderaan gepakt, de onderantenne eruit gehaald en er een nieuwe, gebogen antenne in geplaatst. Vervolgens heb ik de bovenkant alsnog voorzien van een oogje.
Op naar de waterkant (met de matchhengel) en gooien maar met die aangepaste dobber.
Tot mijn verbazing werpt de dobber nu als een speer! De negengrammer snijdt kaarsrecht door de lucht; ik moet `m zelfs op tijd afremmen. Verbazing? Ja, toch wel een beetje. Dat zo`n simpele aanpassing zo`n verschil kan maken…
En dat het vissen altijd leuke, maar vooral ook leerzame situaties met zich meebrengt, bewijst het volgende voorbeeld maar weer eens. Ik was met m’n nieuwe, aangepaste dobber ook daadwerkelijk gaan vissen, want dat is uiteindelijk toch de bedoeling!
Pats, beet! Aanslaan en binnendraaien die vis (een mooie platte).
Hé, wat is dat nu?
De hengel omhoog met een schuifdobber (vlak onder de top) die niet wil schuiven? Ik constateer meteen, overigens met een glimlach, wat er aan de hand is.
Ik was te voorzichtig geweest met het buigen van de onderantenne. De lijn liep niet helemaal vrij van oog naar oog. Door het gewicht van de platte werd de lijn als het ware tegen de “bolle buik” van de dobber gedrukt/geklemd. Even kort de hengel van hoog naar voren bewogen en tsjoep ... dobber glijdt netjes naar beneden. Zo kon ik de vis toch nog landen.
De les die ik hieruit leerde ... zorg dat de bocht van de onderantenne groot genoeg is om de lijn vrij langs het drijflichaam te laten lopen!
Tip
Hoe krijg je nu zo`n mooie bocht in de onderantenne?
Je draait eerst een koperen oogje van 2 cm lengte. Die duw (draai) je dan voorzichtig in het messing pijpje en vervolgens buig je de bocht. Doordat het pijpje nu is gevuld, knikt het niet. Een bijkomend voordeel is dat het oogje op deze manier meteen muurvast zit. Dit hoef je dus niet eens te lijmen. Materiaal
Na deze komische, maar vooral leerzame les, was ik ervan overtuigd dat ik van dit type wel een serie wilde maken. • Ik had nog een stuk of veertig holle bovenantennes liggen;
• een paar stokken rond balsahout besteld van respectievelijk 20 en 25 mm;
• enkele mallen gemaakt met de gewenste dobbervorm;
• koperdraad gezocht om oogjes te maken. Maar dan die onderantennes!
Bij de dobbers die ik in de winkel zag, bestond die gebogen antenne uit een hol aluminium pijpje. Dat(ver)buigt echter erg snel en voor koper geldt hetzelfde. Daarom heb ik uiteindelijk gekozen voor holle messing pijpjes van 1 mm doorsnee. Het volledige artikel van Leo Wouters met daarin nog meer bruikbare tips, is slechts één van de opnieuw weer uiterst lezenswaardige en praktische bijdragen in het nieuwe nr. 24 van Witvis Totaal, dat vanaf 8 maart 2006 voor € 6,60 te koop is bij uw hengelsportwinkelier en in de kiosk. Klik hier voor meer informatie!
ADVERTENTIE
ANDEREN LAZEN OOK
