TotalFishing

Team Total Fishing Team Int. op reportage

Kromme hengels te Haderslev/Denemarken (deel 1)

Door Lucky Luc Mom

Denemarken is een prachtig vakantieland en ik ben er al heel vaak geweest. Net zoals mijn teamleden. Vele stekken vanaf het hoofdeiland Jutland, Funen en Langeland hebben we in het verleden bevist.

We kregen als team een uitnodiging om de vismogelijkheden te testen nabij Haderslev. Dat is een plaats net over de grens bij Denemarken op nog geen 700 kilometer rijden vanaf mijn huis. Dat is dus goed te doen in zeven uur rijden inclusief enkele stops om even te relaxen en de benen te strekken.

Het team komt tot op de tanden toe bewapend met vistuig aan op de camping en heeft het direkt naar zijn zin.

We werden van harte welkom geheten door Jacob. Zijn ouders beheren deze camping al meer dan 50 jaar en het is de bedoeling dat hij het gaat overnemen. De camping is voorzien van alle gemakken.

Aangekomen bij de receptie waar eigenaren Jacob en zijn moeder ons verwelkomden kon het feest beginnen.

Er staan verschillende hutten op in diverse groottes en ook kunt u er met uw caravan of camper of tent op vele mooie plekken terecht. Vlak bij zee.

Het huisje werd meteen omgedoopt tot Total Fishing- huisje en aangezien Leonard 50 jaar werd hebben we hem eerst even letterlijk en figuurlijk in het zonnetje gezet.

Naast de diverse mooie hutten in verschillende afmetingen kunt u ook met uw tent of caravan terecht. Alles is letterlijk aanwezig voor een prettig verblijf in de zeer goed verzorgde centrale gebouwen.

Alles is, zoals gebruikelijk op een Deense camping, tot in de puntjes verzorgd. U loopt zo naar het water naar uw visstek voor de zeeforel en als u geen zin hebt om te koken kunt u er heerlijk eten voor een lage prijs. Alle informatie over deze prima camping kunt u nalezen op www.gammelbro.dk.

Vanaf de kant op zeeforel

De visgronden liggen pal voor en naast de deur van de camping en bieden genoeg mogelijkheden om uw vishobby uit te oefenen.

Mijn mede-teamleden zijn gehaaid in het zeeforelvissen met kunstaas en voor hun is het een tweede natuur geworden. Maar niet voor mij, want de zeeforellen (zo'n 15) die ik in mijn vele Deense visjaren heb gevangen, waren altijd meer een lucky shot tijdens het vissen op geep met de dobber.

De eerste avond wedde ik even op twee paarden. Op de bodem vissen op platvis en met kunstaas. Je loopt zo naar het water toe, wat een luxe.

Als je niet echt weet hoe je het moet doen en als je er nog nooit een op kunstaas gevangen hebt, heb je er ook weinig vertrouwen in of je wel goed bezig bent. Het bleek dat ik ook meestal te laat in Denemarken kwam in het voorjaar om de zeeforel goed overdag te kunnen belagen.

De zeeforelspecialisten, Leonard en Ron gingen natuurlijk meteen het water in op jacht naar deze prachtige sportvis.

Bij zeeforel is de watertemperatuur heel belangrijk, want daar reageren ze sterk op. Vanaf een watertemperatuur van zes graden wordt de zeeforel actiever en gaat deze op zoek naar eten (vis).

Als het water weer boven de 10 graden uitkomt, wordt u al afhankelijk van de vroege ochtend of nachtelijke uren om deze vis te belagen met de beste vangkansen.

Al snel hoorde ik al meerdere keren het woord "hangen". Soms dichtbij en soms in de verte. Geen giganten nog, maar mooie sportvissen en de meesten ver boven de minimummaat van 40 centimeter. Had ik er maar vast eentje, pffff.

Leonard was ook weer lekker bezig en scoorde ook een paar kleinere forellen. natuurlijk met een roze wobbler. Zijn favoriete kleur. Foto : Ron Smits

Ik had er nog geen geloof in op de eerste avond en ging gokken op twee paarden. Vanaf de kant dus ouderwets op platvis en tussendoor wat gooien met kunstaas. We visten allemaal met de, zoals al snel bleek, goed vangende wobblers van Ron Smits.

De mannen waren goed in hun element bezig en waren even niet te stuiten.

Hij verkoopt die in diverse kleurvariaties en gewichten. Geef hem een mailtje voor meer info hierover en bestel ze op ronsmits@skynet.be. Ik viste met een 18 grammer aan mijn lichte Lesath hengel. En dat gooide werkelijk allemachtig ver.

Ik deed ook mijn uiterste best maar de eerste avond lukte het even niet bij mij.

Dit mede natuurlijk door de supergladde lijn van Pezon & Mitchell van 10 honderdste. Wat een mooie actie hebben die wobblers in het water. Dat kon ik mooi zien boven het zand. Een van de belangrijkste zaken die Ron Smits mij geleerd heeft bij het vissen op zeeforel is de spinstop.

De volgende sessie gewoon weer opnieuw geconcentreerd bezig met goede hoop want ik had ze nu gezien tenslotte. En het was dus mogelijk.

Na een slag of zes á acht van de molen stop je volledig met draaien. Een eventueel voorzichtig volgende forel pakt het kunstaas juist op dat moment.

Bij deze wobblers zit het lood achterin en dat maakt dat ze bij een spinstop langzaam naar achteren dwarrelen. En dat is voor een zeeforel het moment om zijn voorzichtigheid te verliezen en keihard aan te bijten.

En ja hoor, na een spinstop een prachtige aanbeet van een leuke maatse zeeforel. Wat was ik blij, dat mag duidelijk wezen.

En ik kan het nu weten gelukkig maar daarover iets later in dit relaas. De eerste avond dus hoorde ik links en rechts van mij en soms heel in de verte het woord "hangen". Aan de driftige bewegingen van Ron en Leonard zag ik dat ze een zeeforel aan de lijn hadden.

En deze vissesie ging dus ronduit voorspoedig voor het team.

Dat kon niet anders. Het waren nog geen monsters maar de minimummaat van 40 centimeter haalden de meesten wel. De bodemvis liet het bij mij op het ondiepe water voor de camping even afweten vanavond. De schar zit in de periode mei nog op het diepere water en komt pas in juni massaal naar het ondiepe toe.

Ook Ron deed regelmatig van zich spreken. Leonard was op sommige sessies even met de boot in de weer. Maar zijn quotum zat al reeds overvol.

Leonard en Ron waren die avond niet rustig te krijgen en ik werd een beetje stil van hun verhalen over de mooie aanbeten en vangsten. Maar mijn tijd komt nog wel dacht ik. Laat ze maar even uitrazen. Ik zal ze wel weer stil krijgen door mijn lucky shots.

De start op sommige ochtendsessies was gewoonweg fenomenaal mooi.

Dat bleek de volgende dag al toen we iets meer naar het diepere gedeelte verhuisden naar de veerboothaven van Arosund toe. Ron had al weer heel snel een mooie vis te pakken. En nu begon het toch te jeuken op mijn rug.

Ronduit sprookjesachtig.

Wat zou het toch mooi zijn als .............................. Gewoon concentreren Luc en goed door vissen was het devies. Opeens was het dan raak bij mij en ik schrok me een hoedje van de aanbeet na een spinstop. Dit was toch een dikke vis hoor.

Ik maakte wat beginnersfoutjes en daar werd ik meteen op gecorrigeerd. "Naar beneden die hengel Luc, anders gaat hij springen en ben je hem kwijt", riep Ron Smits mij toe.

Wat een omstandigheden op deze zeeforelsessie tezamen met Ron.

Op zeebaars houd ik de hengel automatisch omhoog maar dat moest nu dus absoluut niet. Ik had geen schepnet bij de hand dus wat nu? "Rustig naar achteren lopen Luc", riep Ron mij wederom toe. En dat deed ik meteen en na een paar minuten kwam er een mooie klapperende zeeforel het strand op.

Er kwamen ook tot verhoging van de feestvreugde een paar bruinvissen langs zwemmen.

Een juichkreet galmde door het Deense fjord en over het water en deed vele mensen opschrikken. In een Noors fjord zou deze kreet nog dagenlang hoorbaar geweest zijn. Maar de Deense fjorden zijn niet zo heel erg groot dus het geluid zakte snel weer weg.

En als je dan weer een aanbeet krijgt gevolgd door een kromme hengel is het feest compleet.

Maar aan het getril van mijn spieren merkte ik dat het me toch heel wat deed deze vangst. En wat was ik er blij mee. Hèhè, de kop is eraf aan kunstaas (ik had wel eens een paar kleine zeeforellen aan een lepeltje gevangen in Noorwegen maar nooit zo).

En nu had ik de smaak toch te pakken en had opeens alle vertrouwen in deze visserij.

De auto kon tot aan het water geparkeerd worden. Hoe mooi wil je het hebben? Ik was in dit geval met de auto gegaan in verband met de bodemvisserij die ik ook ging beoefenen en de mannen hadden de 500-1000 meter gelopen vanaf de camping.

Even later knalde er nog een op, en daarna weer een. Ik had het heilige vuur te pakken dat mag duidelijk wezen. En op deze manier maakte ik mijn beide teamleden gelukkig weer iets rustiger bij het naborrelen en napraten over de visdag.

Wat een mooie plek voor de zeeforel. Links naast deze plek vlakbij de haven van Arosund bereikt het water al gauw een diepte van 15-20 meter. Mooi voor de platvis in deze tijd.

Ik heb nu ingezien hoe mooi het kon zijn om zo'n vis te vangen. En ik weet nu ook meer wanneer ik aan de waterkant moet verschijnen voor de beste kansen. Vertrouwen is alles bij deze visserij.

Het kan keihard stromen hier, dat mag duideljk wezen. Of je nu wel of geen Deens spreekt of leest! En dit waren relatief kleine vissen maar wel moddervet en sterk. Een zeeforel kan tot over de meter worden en dat is natuurlijk andere koek.

Het bleef genieten en ik zal de aangeleerde spinstop van Ron nooit meer vergeten.

Dan kan je je geen beginnersfouten meer veroorloven. Maar die heb ik nu al gemaakt dus laat die echte dikke zeeforel maar komen.

Af en toe even rust om de rug te strekken. En dan maar even kijken naar je vismaat die verderop staat. Want dat blijft een lastig puntje bij mij bij deze visserij. Mijn rug is niet zo taai maar met een beetje rust kom je een heel eind.

Ik ben er klaar voor en kan mijn teamleden die zeer ervaren zijn met hun zeeforelvangsten weer diep in de ogen aan kijken zonder dat er bij hun een lach om de mond verschijnt van overmacht.

Borreltijd: let op je glas !

Met drie man op vakantie staat natuurlijk ook garant voor wat jolige momenten. Als er iemand naar het toilet gaat bijvoorbeeld is het gebruikelijk dat zijn glaasje graanjenever wordt omgeruild voor water en eventueel ook de gehele fles zorgt voor nog meer hilariteit.

Ron heeft overzicht over de 'mannengrot' maar vraagt zich wel af hoe hij ooit weer veilig beneden komt. Zeker in het donker.

Iedereen is vanaf dag één zeer alert op dit soort zaken. Daar ik meestal een wijntje drink ben ik moeilijk te pakken door de heren. Een keer hebben ze een poging ondernomen met een mix van aardbeienjam en water. Maar ik was nog te helder en ik had ze door, de panharingen.

Houdt uw glas of blikje goed in de gaten want de diverse aanwezige panharingen zitten vol met humor.

Leonard was de meeste tijd niet alert en nadat die zijn glaasje water had geproefd en ons gecomplimenteerd had met deze geweldige grap schonk hij doodleuk weer een glaasje bij vanuit de fles die geheel met water was gevuld.

Ron en ik kregen buikpijn van het lachen op zo'n moment. Helaas had ik ook een zwak moment en heb een flinke slok van mijn blikje bier genomen terwijl ik buiten met mijn hengels bezig was. Dat was water natuurlijk. Ellendelingen!

Het ging zelfs zo ver dat mensen hun biertje mee naar het toilet namen. Enige trauma's zijn dus wel opgelopen tijdens deze vakantie. De zolder was zeer krap en gemaakt voor kinderen en kleine mensen. En daar hebben we er gelukkig twee van in ons team.

Een klein mens vond het nodig om midden in de nacht bij het afdalen een paar treden te missen en lag midden op de eettafel. Ja je maakt wat mee met dit soort panharingen. Maar gaat u ook met deze heren op stap en daar behoor ik ook tussen, let dan dus goed op je glas!