Koude voorjaarsperikelen in Frankrijk

Koude voorjaarsperikelen in Frankrijk

Door Daan Verbruggen

Op 16 maart werd ik door Edwin Wouters benaderd of ik zin had om een kort tripje naar Frankrijk te maken. Edwin had namelijk 4 dagen vrij en hij vond het leuk als ik met hem mee zou gaan. Dit leek mij een hartstikke leuk idee maar met de wetenschap dat er op dit moment in Frankrijk op sommige plaatsen nog bijna nachtvorst heerste was ik toch wel een beetje terughoudend, maar ja niet geschoten is altijd mis dus uiteindelijk vertrokken we toch naar Frankrijk. Daar aangekomen werd al snel duidelijk dat we het niet in de schoot geworpen zouden krijgen. Na een gesprekje met een local bleek dat er nog geen 2 weken geleden 20cm sneeuw had gelegen en nu lag er niets meer. Op zich was dat wel prettig maar tegelijkertijd was dit wel een beetje zorgwekkend, want waar was al dit smeltwater gebleven? Juist je raad het al, in “ons” meer…

Toch maar eerst een bakkie koffie zetten want er hing een giga mistgordijn. Na de eerste slokken hoorden we toch wel het een en ander springen maar we konden de vis op dat moment nog niet lokaliseren. Toen de mist eenmaal opgetrokken was werd ons duidelijk dat er aardig wat activiteit was aan de linkerkant van het meer, dus boot oppompen en op zoek naar interessante stekken. Nadat we het water wat beter hadden bekeken, werd als snel duidelijk dat we een strategie zouden gaan volgen waarbij er zowel op het diepste punt van het meer (7 meter) als op het ondiepe gedeelte werd gevist, waarbij de dieptes varieerden van 1,5 tot 4,5 meter. Na de markers te hebben uitgezet werden de lijnen uitgevaren en werd het afwachten… We waren beiden vol vertrouwen want zodra je hengels uit liggen kan het immers gaan gebeuren maar…. met een watertemperatuur van nog geen 5 graden leken we echter voor een bijna onmogelijke opgave te staan. Het weer werkte ook niet echt mee want de eerste 2 dagen was het koud en het regende. We hadden nog 2 nachten voor de boeg dus vol goede moed werden de hengels uitgevaren voor nacht 3 en jawel s’avonds rond 12 uur werd alle rust doorbroken door een run! Nadat ik mij uit mijn slaapzak naar buiten had kunnen wurmen zag ik Edwin al met zijn hengel krom staan. “Eindelijk” is mijn eerste gedachte maar na de melding van Ed dat het om een brasem ging was dit toch wel een kleine teleurstelling voor ons. De rest van die nacht hebben we niets meer gehoord of gezien. De volgende dag begon hoopvol want wij werden s’morgens gewekt door een heerlijk voorjaars zonnetje waarbij de temperatuur tegen de middag begon op te lopen tot zo’n 25 graden! Ook zagen wij nu regelmatig leven in het water waarbij verschillende keren een mooie spiegelkarper het wateroppervlak doorbrak. Het waren echter niet alleen de karpers die een beetje de kriebels kregen want ook de kikkers en de waterslangen lieten zich nu met regelmaat zien. Toch wel enigszins hoopvol hadden we beiden het gevoel dat er nu wel eens iets kon gaan gebeuren en in afwachting daarvan verwenden we onszelf met een lekker gebakken eitje. Helaas bracht de dag en ook de avond ons geen karper op de kant. We besloten om bijtijds de slaapzak op te zoeken want de volgende dag zouden wij weer huiswaarts vertrekken en je wist immers nooit wat er die nacht nog kon gebeuren. We hebben deze nacht heerlijk geslapen ondanks dat de aanbeten uitbleven. En toen, net op het moment dat wij de boel wilden gaan afbreken, gebeurt er iets wat niemand meer had verwacht; een snerpende run doorbreekt het geklater van de regen op het meer. Ik kan het bijna niet geloven maar als ik Edwin naar zijn hengels zie kruipen en aanslaan moet het wel waar zijn… En ja hoor het is karper!! Notabene op de hengel die we op het ondiepe hadden weggelegd. Edwin had er de nodige moeite mee dus werd er besloten om de boot in te stappen en de vis vanuit de boot verder te drillen. Na een toch wel spectaculaire dril die ik met de zenuwen in mijn lijf vanaf de kant heb kunnen waarnemen, zie ik dat de vis gecontroleerd bij Edwin het net in glijd en allebei slaan wij een vreugde kreet. Als Edwin met de boot terug is aan de kant blijkt het een schitterende supergave spiegel te zijn en de camera wordt dan ook snel uit de tent gehaald.

‘Toch nog een prachtige vis’


Na een aantal mooie foto’s te hebben genomen werd de vis weer teruggezet en zakten wij beide in de regen neer op onze stoel om het gebeuren even rustig te laten inwerken en een lekker “bakkie” te zetten. De hengels hebben we natuurlijk nog wat langer laten staan in de hoop dat de vis misschien nog een beetje loskwam en wij er misschien op de valreep nog een konden vangen.. Helaas bleef het daarbij maar zelfs deze ene vis gaf ons genoeg voldoening voor deze toch wel moeilijke eerste sessie naar het beloofde land…

‘Na een beetje zon kwam er al snel wat meer leven in de brouwerij…’