TotalFishing

Koning van de Stroming (5)

In mijn beginperiode dat ik me richtte op barbeel, wist ik natuurlijk niet veel van deze vis. In een onderlinge wedstrijd op de IJssel in 2005 ter hoogte van Zwolle werd ik gewaarschuwd door de locals voor aanbeten van kleine barbelen.

Groene rug, rode vinnen… een schitterende vis die voor knalharde aanbeten zorgt.

Ik kende toen de vissoort helemaal nog niet. Ik ving er die dag 13 en de grootste was 32 cm. Ik was meten onder de indruk van de kracht van dit kleine visje (de meeste waren 15 cm). Toch was het niet de kracht wat me het meest boeide. Dat was iets heel anders. Op de plek waar ik zat lag allemaal gebroken puin. Een beetje schuin weg van me lag ongeveer een 7-tal meter uit de kant en grote basaltblok in het water.

Die dag ving ik kolblei, voorn brasem en barbeel. Alle 13 barbelen zwommen naar de basaltblok toe en gingen erachter liggen. Sommige trokken de korf dermate mee dat die net vast kwam te liggen. Daarvoor moest ik telkens te water om die los te maken. Dat beeld heb ik nog steeds vaak voor mijn ogen als ik een barbeel aan het drillen ben.

Korven die ik onder andere gebruik.

De eerste maanden dat ik me daarna helemaal stortte op de barbeel viste ik met een klassieke feedermontage die veel gebruikt wordt op stromend water. Het is de zogenaamde schuiflusmontage, die tevens zelfhakend is. Deze montage is makkelijk en snel te maken en hiermee ving ik mijn barbelen goed. Ik viste toen met het aas op de haak en daarbij kwam het zelfhaakgedeelte goed van pas.

Ik viste op dat moment met een heavy feeder met de naam Bert van Gerven en de top van deze hengel sloeg telkens goed uit bij elke aanbeet. Er kleefde één heel groot nadeel aan deze montage; niet vaak, maar in mijn ogen altijd te vaak, kwam ik wel eens vast te zitten in de stenen tijdens de dril. Op dat moment kon ik niets anders doen dan de zaak kapot trekken en brak de hoofdlijn boven de lus.

De barbelen die ik op dat moment ving aan de Waal kwamen allemaal goed mee naar de kant totdat ik boven de stenen van de krib kwam. Dan doken ze steevast naar beneden met alle kracht die ze hadden. Ik wist toen wat ze van plan waren en ik kon niets anders doen dan de lijn zo strak mogelijk houden en hopen dat ik de vis tegen kon houden. In 98% van de gevallen was ik de winnaar, maar van die laatste 2% was ik behoorlijk ziek van, zeker omdat ik wist dat die barbelen vast zaten aan mijn lijn en niet weg konden.

Op internet zocht ik naar een oplossing en niet snel daarna kwam ik met een karpervisser in contact die me de fijne kneepjes van een karpermontage bij bracht. Hij leerde me de hair en de voordelen daarvan. Ook liet hij me een safety-montage zien die ik vanaf dat moment ging gebruiken. De barbeel kon hierna altijd vrij komen na lijnbreuk.

Door de jaren heen is die montage aangepast en sedert een kleine 2 jaar vis ik nu met een voor mijn ideale montage. Eenvoudig en snel te maken en met een kleine aanpassing van vrij schuivend naar een vaste montage om te bouwen. De montage is snel demontabel indien gewenst. In mijn ogen is dit de sterkst mogelijke manier om op barbeel te vissen.

In de hele montage zitten slechts twee knopen, maar wel de sterkst mogelijke die ik ken. Ik gebruik de Palomarknoop, een zeer eenvoudige, maar oersterke en degelijke knoop. Verder maak ik gebruik van een sleeve op de hoofdlijn en een sleeve op de onderlijn. Mijn lood of korf zit in de vrijloopring die over de hoofdlijn schuift. De vrijloopring is mijn safety-gedeelte, de twee sleeves zorgen voor een afhoudend en liftend effect. Gebruikmakend van deze montage heb ik helemaal geen last van kinken, knopen of welke andere warboel dan ook.

Goede en handige knopen.

Aan het einde van de hoofdlijn knoop ik een quick change swivel. Klinkt moeilijker dan hij is. Afhankelijk van het merk dat je kiest heeft hij een andere naam. Maar dat geldt wel voor meer karpermateriaal en dat maakt het soms wel verwarrend. Aan de uiteinde van mijn onderlijn knoop ik een swivel. Beide swivels hebben de palomarknoop. De hair die ik maak is de zogenaamde No knot-knoop oftewel geen-knoop-hair. Op de diverse tekeningen en foto’s is alles te zien.

Voor het vissen op barbeel gebruik ik uitsluitend nylon. Zowel voor de hoofd- als de onderlijnen. Ik maak gebruik van twee molens: of een Shimano met een baitrunner, of een Korum-molen met een free run-systeem. Twee namen, dezelfde werking. Op de molen kan ik twee verschillende slippen in werking zetten. Eén tijdens de aanbeet en de andere tijdens de dril. Beide staan anders afgesteld en door slecht 1 handeltje om te zetten kan ik meteen van de één naar de ander overschakelen indien nodig.

Quick change swivel aan het einde van de hoofdlijn.

Voor mij is alleen een molen met een baitrunner geschikt voor het vissen op barbeel. Op de molens zit een hoofdlijn met een sterkte van minimaal 15 lbs (6,8 Kg trekkracht). De dikte die ik gebruik is 37/00mm. Op de Waal en IJssel gebruik ik vrij stugge onderlijnen en wel de Daiwa Senson clear. In de diktes 31/00 of 33/00 is deze lijn erg sterk met een knoopkracht van 5,4 kg oftewel 12 lb. Deze lijn laat me op de grote rivieren zelden of nooit in de steek. Hij is schuurvast, stug en sterk. Niet onbelangrijk heeft de lijn ook nog een vrij hoog rekgehalte.

Voor de andere rivieren maak ik gebruik van de Super G-line van Gamakatsu. In mijn tas heb ik rollen van 18/00 tot 26/00 bij me, zodat ik op de actuele toestand van dat moment kan inhaken.

Vissend met de Catana barbel in combinatie met een18/00 onderlijn, een lossere slip dan gebruikelijk, is het een waar feest een barbeel te drillen op slechts 40 cm water. Ultiemere sport van de barbeel zul je niet makkelijk beleven!

Ultieme sport!