TotalFishing

Koning van de Stroming 16:

Observeren is ook leren (2)

Dat de bezoeken aan smalle ondiepe rivieren mij meer inzicht hebben gegeven van de barbeel, heb ik vorige keer al verteld. Een paar dagen alleen maar observeren levert enorm veel informatie op. Via de Barbeel Society in Engeland had ik al veel info gekregen en gehoord, maar dat is onvergelijkbaar als je die bevindingen uiteindelijk zelf ook kunt waarnemen!

Zelf waarnemen is zeer waardevol!

Vooral de Ourthe en Amblève geven erg veel informatie prijs als je daar bent en gewoon kunt kijken wat er onder water gebeurt, en dat is erg vaak mogelijk. Deze twee wateren hebben een gemiddelde diepte van 70 cm en zijn erg helder bij die waterstand. Combineer je het met een zonnige dag, dan ben je in het barbeelparadijs! Natuurlijk bleef het niet bij observeren, ik viste ook elke dag dat ik er was.

Maar terug naar de observatie. Soms was het er slechts 1, meestal meerdere en soms een hele school van zeker 30 stuks of meer. Bij zonnig weer zorgde ik ervoor dat ik ’s morgensvroeg al aanwezig was. Eerst een paar uurtjes vissen. Zodra de zon hoog aan de hemel stond en de temperatuur richting 25- 30°C ging, dan werd het vaak stil met de aanbeten.

Soms hele scholen.

Dan had ik tijd genoeg om te kijken, zoeken en observeren. Later in de middag of tegen de avond viste ik dan weer en zo kon ik de dag optimaal gebruiken. Bij aankomst loop ik eerst naar het water en heb dan een emmer voer en een katapult bij. Kleine pellets tot 6 mm bij een stroming tot 20m3/s en pellets van 6 tot 10 mm als het harder stroomt.

Hennep heb ik altijd voldoende bij, daarvan kun je er nooit teveel inschieten. Over een lengte van ongeveer 200 meter maak ik 4 voerplekken aan waar ik van weet dat de barbeel zich daar vaak ophoudt. Bevis ik een strook voor de eerste keer, dan voer ik op de plekken waar een groter obstakel zichtbaar is. Dat kan zijn doordat je het ziet en anders aan de grote nering die ergens opduikt aan de oppervlakte.

In de meeste gevallen zie ik de barbelen al flanken op de eerst aangelegde voerplek als ik terugloop; een teken dat ze willen bijten. Dat heb ik ondertussen wel geleerd: flanken is eten! Zie je barbelen liggen zonder dat ze flanken, hoef je ze echt niet te bevissen, ze zullen niet bijten. Zwemmende barbelen betekent vaak naar eten zoekende barbelen.

Flanken is eten.

Een barbeel kan via zijn snorharen en de receptoren in zijn lippen erg goed ruiken en smaak waarnemen. Daar waar een haai 1 druppel bloed waarneemt in 1 miljoen liter water daar komt een barbeel ook heel erg kort bij. Kaas geeft een smaak af waar de barbeel verzot op is. Ook luncheon meat (smac) heeft een enorme aantrekkingskracht op de barbeel. Maar de geur van pellets is echt onweerstaanbaar voor deze oersterke vis. Dit aas heeft me in geen enkele rivier in de steek gelaten.

Het is altijd indrukwekkend hoe de barbelen reageren op een voerplek. Voorzichtig maakt zich een barbeel los uit een school en zwemt richting het lekkers. Hij zwemt eroverheen en laat zich terugzakken. Daarna herhaalt hij het. Bij de derde keer komen er 1 of 2 andere mee en eet alleen de eerste. Daarna laten ze zich terugzakken.

Ze komen dan weer in dezelfde samenstelling terug en eten allen wat, waarna ze zich weer terug laten zakken. Bij de 5e of 6e poging komt heel de school en begint als bezetene te eten. Zodra ze allen aan komen zwemmen flanken ze hevig (het lijkt wel dansen). Dit fenomeen heb ik nu diverse keren waar mogen nemen.

Het geeft aan dat de barbeel erg wantrouwend is. Ondanks zijn wantrouwendheid is er geen enkele sprake van dressuur. Tenminste daar heb ik tot nu toe geen teken van kunnen waarnemen. Zodra een gehaakte barbeel los is ligt hij heel even stil, neemt een spurt en heel vaak zie je dan dat hij even later weer gewoon eet van de aangeboden pellets. En zeker is dat wat er op een rivier met 60 cm water gebeurt, ook gebeurt op andere/ diepere rivieren. Alleen daar kunnen we het niet waarnemen.

Herstellen is niet nodig.

De laatste 2 jaar heb ik erg veel gevist op dit soort ondiepe en smalle rivieren. Daarbij viel me op dat ik tot nu toe nog niet één enkele barbeel heb hoeven te reanimeren. De vissen geven net zoveel strijd als de grote rivieren, zelfs nog veel meer, maar herstellen is niet nodig.

Mooi exemplaar uit een ondiepe rivier.

Daaruit blijkt wel dat niet de strijd een herstelperiode nodig maakt, maar wel de diepte die de barbeel in korte tijd moet overbruggen. Je leest wel: er is zoveel te zien in het water!