TotalFishing

Koning van de Stroming 13:

Dik of dun

De koning van de stroming zoals ik hier de barbeel ben gaan noemen, is een eretitel die deze vis helemaal verdient. Al zullen misschien andere vissers uit hun discipline hun specifieke riviervis zo ook wel noemen… Toch is de titel wel terecht denk ik.

De barbeel is echt een koningsvis. Hij geeft een enorme strijd aan de lijn, waarbij regelmatig veel lijn van de spoel wordt getrokken. Gierende molens, een geluid wat echt hij het barbeelvissen hoort. En geloof me, hoe smaller de rivier en hoe ondieper het water, des te groter de strijd, de runs en de beleving!

De sensatie op een klein water is vele malen groter en de aantallen beduidend kleiner, maar 1 aanbeet van een barbeel doet zo’n dag helemaal slagen. Dat soms de tijd tussen aanbeten op een kleine rivier langer is heeft te maken dat de plek helemaal verstoord wordt bij een aanbeet. Het duurt dan ook langer voordat de barbeel weer zijn rust vindt en terugkeert.

De keuze van het water bepaalt de beleving en dan heb ik mijn bruggetje naar mijn onderwerp, namelijk de keuze van de onderlijn. Na het lezen van dit artikel zul je waarschijnlijk wel denken: logisch… En daar draait het ook helemaal om in de visserij; logisch en eenvoud denken en vissen.

Dat geldt ook voor de keuze van de onderlijn. Het gaat niet alleen de dikte maar ook om het materiaal. Voor mij persoonlijk niet moeilijk; nylon. In mijn ogen is gevlochten draad niet geschikt voor de visserij op barbeel. Tot op heden ben ik nog geen rivier tegengekomen waar ik met een gerust hart een gevlochten onderlijn zou monteren. Grote stenen en obstakels verhinderen dat.

Afgelopen zondag stond ik tot mijn middel in de Grensmaas en voelde ik de kracht van het water in mijn rug duwen. Later, toen het nog eens een cm of 40 steeg, nam de kracht en druk nog meer toe. Gedurende de paar uur dat ik er gestaan heb rolde er regelmatig stenen langs mijn voeten. Als het ware verplaatst de bodem zich voortdurend. De kracht van water kun en mag je niet onderschatten.

Logisch is het dan ook dat de planten die op de bodem van een snelstromende rivier groeien, stevig gewortelde planten zijn. Niet alleen stevig maar ook dikker van materiaal om zich staande te kunnen houden op de bodem. Het is dan ook niets meer dan logisch dat vissen die zich in die stroming ophouden (barbeel en kopvoorn) gewend zijn aan deze dikte stengels en zich daar niet aan storen.

Dus daarop voortbordurend zal barbeel zich niet storen aan een dikke onderlijn. Hij is de aanraking van die diameter gewend. Daarentegen zal hij wel schrikken van dunner materiaal. Barbeel en ook kopvoorn schrikken bij de aanraking van dunne draden. Dat is voor hen gevaar. Dikke lijnen, zelfs gevlochten en gecoate lijn van 41/00, accepteren ze gewoon.

Op een stilstaand water is het juist andersom, daar schrikt de vis weer wel van dikke draden en niet van dunne. Veelal groeit er draadalg of ander dunstelige planten op de bodem. Ze zitten vaak zomaar net aan de bodem vast. Logisch ook dat de vissen daar niet schrikken van iets duns en wel van een dikkere draad. Daarom gebruik ik op de grote stromende rivieren ook met gemak 31/00 en 33/00 als onderlijn. Op de kleinere rivieren gebruik ik 24/00 of 26/00.

Tijdens een gidsdag leg ik het altijd zo uit: stel ik stop je in een donkere kelder op en zeg tegen je: “Zoek de uitgang maar, er is een deur.” Veelal houd je dan 1 hand voor je gezicht en met de andere maak je een lichte zwaaibeweging om ergens iets te zoeken, een wand. Raak je met je hand een spinnenweb, dan maak je een snelle, paniekerige beweging, een schrikbeweging. Raak je een dikkere draad of een kabel, dan duw je die rustig weg en loop je door.

Deze wijsheid over de dikte van de onderlijn is duidelijk te zien op een Engelse DVD. In de 4de DVD uit de serie ‘Ways and days’ van Bob Roberts laat hij middels zeer goede onderwaterbeelden duidelijk zien wat er gebeurt onder water. Ook wat er te zien is en de reactie van de vissen. Werkelijk schitterende beelden die heel erg leerzaam zijn. Na het zien van deze beelden was het voor mij nog duidelijker dat de dikte van de lijn eerder in het voordeel dan het nadeel zou werken.

Ik zou in principe nog eerder een gecoate lijn gebruiken dan een nylon. Gewoonweg omdat die nog stugger zijn, én sterker! Het is verbazingwekkend om te zien op de beelden dat de barbelen en de kopvoorns gewoon ongestoord dooreten als ze de gecoate lijn van 41/00 aanraken. En ook de snelheid waarmee ze uiteenstuiven als ze een dunne onderlijn raken.

Het wordt zelfs nog erger als ze de fluorocarbon lijn raken! Hoezo ‘onzichtbaar is beter’?! De kracht die op de onderlijn komt te staan is enorm. De knoop moet daarom goed zijn. Ook je vertrouwen in het materiaal moet goed zijn. Dan pas kun je ook echt genieten van de strijd die een barbeel geeft. En daar doen we het uiteindelijk voor: genieten aan of in het water.

Tot volgende week,
Frans