TotalFishing

Koning van de Stroming 12:

Drillen is genieten

Door Frans Vogels

Het drillen zoals in de koptekst, is de tijd en manier die je nodig hebt om een vis binnen te halen. Sedert enkele jaren verzorg ik gidsdagen en ontmoet zo sportvissers in alle gradaties. De een vist maar 2 tot 3 keer per jaar, andere wekelijks en weer andere komen uit een hele andere discipline en zijn verwoed karper- of roofvissers.

Drillen is genieten!

Tijdens het uitleggen van de diverse onderdelen op zo’n dag zorg ik er altijd voor dat ik redelijk dicht bij de hengels in de buurt ben. Zodra een aanbeet zich aandient, sla ik aan en geef de hengel door aan diegene die bij me is. Daarna volgt doorgaans hetzelfde ritueel, de barbeel wordt steevast in een rap tempo naar de kant gehaald. In één tempo wordt de slinger van de molen rondgedraaid. Zou ik niets zeggen dan slaat de korf in no-time tegen de top van de hengel.

“Ik voel niets,” wordt vaak geopperd terwijl de barbeel van ca 60 cm beduusd in het water ligt… Als ik daarna uitleg en voordoe wat de beste manier is wordt het gevoel ook meteen anders en zeker de beleving!! Daar gaat het uiteindelijk ook om: genieten van de mooie sport die een barbeel wel degelijk geeft als je hem ook een kans geeft.

Ik moet wel even melden dat een barbeel gevangen op laag water heel anders reageert dan een barbeel die van 5-7 meter diepte komt. Een vis zomaar binnendraaien is gevoelloos vissen. En het contact met de vis is juist waarom het te doen is, het heet niet voor niets sportvissen.

De diepte van het water zorgt voor een groot verschil in drillen.

Het contact maken met de vis begint al bij de aanbeet en de eerste tik die je met de hengel geeft. De aanbeet van een barbeel is duidelijk herkenmaar en nagenoeg niet te missen! De aanbeet is vaak snoeihard en de hengel wordt over het algemeen meteen helemaal kromgetrokken. Toch is het altijd zaak om altijd de haak te zetten. Te allen tijde geef ik met de hengel alsnog een tik, houd de lijn meteen op spanning en voel dan al direct contact met de barbeel.

Deze kan 2 kenmerken geven: of een run óf even een paar flinke kopstoten geven. Het is altijd zaak om de lijn strak te houden en te proberen de barbeel zijn kop te draaien zoals ik dat noem. Na die eerste seconden begint de dril. Ook tijdens de dril houd ik constant contact met de barbeel. Ik haal daarbij de hengel helemaal naar achteren, zeg tot 12 uur zonder daarbij de lijn binnen te halen.

Adrenaline-curve!

Ik draai vervolgens de lijn in tot de hengel weer op 9 uur staat en houd ook hierbij steeds de lijn te allen tijde onder spanning. Alle tijd dat de lijn onder spanning staat heb je ook het beste contact met de vis. Zodra deze weerstand geeft of een run wil nemen voel je dat meteen en kun je daarop reageren.

Je laat de barbeel een paar keer met zijn kop schudden of geeft hem juist de ruimte voor een nieuwe run. Al is dat laatste eigenlijk niet helemaal waar. Een barbeel is zo sterk, die laat zich meestal niet leiden en bepaalt zelf met zijn enorme kracht hoe en dril verloopt. Ook hierbij weer duidelijk gezegd dat er een enorm verschil is tussen een diep of ondiep water.

Ik blijf steeds hetzelfde ritueel herhalen: de hengel naar 12 uur brengen zonder aan de molen te komen om vervolgens al draaiend de hengel weer naar 9 uur te brengen zonder enige verslapping van de lijn. Ik haal op die manier de barbeel binnen zonder enig moment contact te verliezen. Ik voel dan ook altijd wanneer ik meer weerstand ga krijgen. Die momenten… dat geeft zo’n apart gevoel in je lijf… een bepaalde spanning terwijl ik heel goed weet dat er eigenlijk niets kan gebeuren.

Spanning…

Het is zo puur genieten en dat maakt het barbelen ook zo uniek denk ik. De strijd, de runs het meekomen en zodra de kant in zicht komt (lees de stenen) het weer oplaaien van de strijd. Puur uit instinct zal een barbeel te allen tijde proberen achter een steen te komen liggen. Vissend vanaf een krib heeft hij keuze genoeg en vaak laat hij je dan alle hoeken van een kribvak zien. Steeds maar weer duiken met een enorme kracht richting een basaltblok.

Daarbij is het zaak om de lijn en hengel in een bepaalde houding en stand te houden zodat hij die kans niet krijgt. Dat geeft even een bepaalde spanning, die is heel moeilijk te beschrijven. Maar het geeft vaak wel het ultieme barbeelgevoel. Daarbij is elke barbeel uniek in zijn soort en geen dril is hetzelfde. Ooit heb je veel meer strijd van een barbeel van 40-45 cm dan één van 70 cm.

... en beloning!

Toch blijft uiteindelijk het gevoel hetzelfde en daar gaat het ook om tijdens het vissen. Let er een volgende keer maar eens op hoe je een vis binnenhaalt. Met de juiste techniek weet ik zeker dat je later met een heel ander gevoel huiswaarts rijdt.

Tot volgende week,
Frans Vogels