**KLAAR**            Zweden, here we come (2)

Zweden, here we come (2)

Door Frank van Benthem

De volgende ochtend waren we niet al te vroeg uit de veren. Tja, dat krijg je als je te lang bij het kampvuur blijft zitten om nog “eventjes” na te borrelen.

                       

“We zouden richting Nibo gaan”

Rond de klok van 10 zaten we met zijn allen achter de ontbijttafel. Tijdens het ontbijt hebben we de plannen gesmeed voor de komende dag, zo niet dagen. Over één ding hoef je je in dit gebied namelijk geen kopzorgen te maken………… dat er te weinig visstekken zijn! Overdag zouden we richting Nibo gaan, daarna thuis eten en s’avonds zouden we hogerop gaan naar de Storån.Na het ontbijt werden de auto’s volgepakt met visspullen en het nodige proviand voor die dag.

In Nibo aan gekomen hebben we ons weer gesplitst in twee groepjes van elk 2 personen. Wij zouden de poel vooraan bij de brug afvissen terwijl Sandra en Chris stroomafwaarts zouden lopen om daar de mooie stekjes op te zoeken. Samen met mijn vismaatje hebben we eerst genoten van het gigantisch mooie uitzicht die je op dit gebied hebt. In de verte zagen we zelfs bevers druk in de weer met grote takken. “he, joh………… word wakker” riep ik tegen mijn maat, we zijn hier om te vissen en niet om te dagdromen!

                       

”Ik schrok van de beet die ik kreeg”

Even later stonden we te vissen beneden in de poel. Aan het begin van de poel komt het water er met geweld in denderen. Een mooie stek om vissen en waar je ook dikke forellen kunt verwachten als je de stroomnaadjes maar op de juiste wijze afvist. Voorzichtig klom ik op een grote steen ter hoogte van de stroomversnelling, knoopte mijn Storån streamer op de leader en begon systematisch de uitloop van de stroomversnelling af te vissen. Ik stond op dat moment eigenlijk een beetje in mezelf te lachen, ik zag namelijk in mijn ooghoek dat mijn maat behoorlijk aan het klooien was. De ene keer had hij de vlieg in de boom hangen en nog geen worp later had hij er een geweldige knoop in zijn leader. Vliegvissen is niet makkelijk …he, riep ik hem toe, ik kreeg alleen maar een grom te horen.

Ik was zo met hem bezig dat ik behoorlijk schrok van de beet die ik kreeg, knak hangen. Uit de diepte trok ik een mooie forel naar boven, snel een fotootje gemaakt en weer teruggezet, geen record vis maar ik had er wel sport aan. In de hele poel hebben we voor de rest geen beet meer gehad, ik wist zeker dat er vis stond echter hoe te benaderen was op dat moment de grote vraag. Ik had al mijn registers open getrokken en was op dat moment eigenlijk ten einde raad. Mijn maat had veel vliegen verspeeld, niet aan vissen maar aan de bomen die rondom de poel stonden. Blijft toch een lastig iets al die bomen dicht bij de waterkant. Samen zijn we toen richting Sandra en Chris gelopen om te kijken of zij nog iets hadden gevangen. Sandra liet net een vlagzalm weer terug in zijn element toen we aan kwamen lopen. Jammer genoeg hebben we daar geen foto’s van omdat iemand zijn camera nog in de auto had liggen. Vol enthousiasme riep ze ons toe dat het haar 6de vis al was en dit was de kleinste tot nu toe. Ze liep naar de kant om ons te verwelkomen en nodigde sympathiek als ze was, mijn vismaatje uit om op haar plaats te gaan staan. In de tussen tijd hadden Chris en ik, in de zelfde poel al leuk staan vangen. De ene stroomnaad was voor de forel de andere voor de vlagzalm, je kon werkelijk gericht een vlagzalm of een forel aangooien. De volgende poel leverde eigenlijk weinig vis op en het was tijd om naar de blokhut te gaan.

                       

“We kregen ook nog onverwacht bezoek”

Ondanks dat we eten en drinken mee hadden genomen wilden we nu toch iets fatsoenlijks eten. Bij het huisje aangekomen heb ik voor het eten gezorgd “Frank’s kapucijners met spek”, met veel uien en knoflook, samen met brood een delicatesse. Nog eventjes een kampvuurtje stoken waar we het plan de campagne voor de komende dag hebben gemaakt om vervolgens, een paar uurtjes later naar bed te gaan… (word vervolgd)