TotalFishing

Zomervakantie én vissen in Griekenland

Door Bram Bokkers

Even er tussenuit met uw vriendin of partner om de drukte in ons koude kikkerland te ontlopen. Dit spreekt de meeste van ons wel aan denk ik. Wij als sportvissers kunnen natuurlijk niet alléén aan onze hobby denken. We moeten ook wel eens aan onze wederhelft denken die heel het jaar voor ons klaar staat. Uiteraard ga ik niet alléén om deze reden met mijn vriendin op reis.

Ik vind het zelf natuurlijk ook leuk om samen dingen te doen die we beiden leuk vinden. Eens lekker relaxen en uitrusten in een aangename omgeving. Toevallig is het zo dat je op dit soort bestemmingen vaak een leuk hengeltje kan uitgooien. Het begint bij mij dan ook al snel te kriebelen. Ik heb het toch jaren kunnen uitstellen, omdat ik niet egoïstisch wou zijn. Ik wilde aan mijn vriendin denken en het bij mijn vistripjes en visdagjes houden. Totdat ik van haar een vijfdelig reishengeltje kreeg. Wat een schat is het toch he? Ze had al vaker gezegd “Neem toch een hengeltje mee.” Tot nu toe had ik dat nooit gedaan, maar nu werd de verleiding me te groot. De hengel belandde in mijn koffer.

””

Op reis naar een mooie bestemming

Het is half twee in de nacht als onze wekker afgaat. Ik strompel naar beneden en stop mijn hoofd onder de koude kraan. Vroeg uit mijn bed komen is niet mijn sterkste kant. Toch doe ik het voor een leuk vijftiendaags vakantiereisje graag. Ons vliegtuig vertrekt om 5:05 en we behoren om 3:00 op Schiphol aanwezig te zijn. Maaike zoekt elk jaar een leuke bestemming op. Ze is gek op Griekenland en we hebben al heel wat verschillende Griekse eilandjes bezocht. Dit jaar is Lesbos aan de beurt, (dit is een eilandje wat bij Griekenland hoort. Het ligt ten zuiden van Griekenland vlakbij de Turkse kust). Je kan hier heerlijk ontspannen, zwemmen, uit eten gaan en wat van de Griekse cultuur opsnuiven. Wat is het leven toch prachtig.

Het gaat dit jaar alléén iets anders dan alle anderen voorgaande jaren. Ik heb namelijk een hengeltje meegenomen. Omdat ik niet precies weet wat voor visserij ik kan verwachten besluit ik van alles wat mee te nemen. Loodjes, haken, dobbers en wat kunstaas. Het valt niet mee om je vistas in te pakken als je het reisgewicht in de gaten moet houden. Met wat wikken en wegen lukt het me toch om alle benodigde materialen in mijn koffer te proppen. De reis verloopt vlot en om 11:30 uur komen we aan bij ons appartement. Het is schitterend weer en de thermometer geeft 30 graden Celsius aan. Dit is erg warm voor de tijd van het jaar. We hebben frontaal zeezicht en kijken zo naar de kust van Turkije. We laten ons vertellen dat we met een beetje geluk nog dolfijnen kunnen zien.

Kloppend hart

De volgende dag bezoeken we het dorpje Molyvos wat vlakbij ons appartement ligt. Dit is een monumentaal visserdorpje wat boven op een berg ligt. Het bestaat uit vele winkeltjes, restaurants en een leuk vissershaventje. Hier loopt een pier door het water die de haven en de zee van elkaar scheidt. Al turend loop ik langs de kade. Zoekende of ik iets bijzonders in het water kan ontdekken. Allerlei visjes breken het wateroppervlak. Langs de kademuren zoeken kleine soorten baarsjes voedsel tussen wat mosselen. Het ziet er allemaal heel kalm en vredig uit.

“Het ziet er allemaal heel rustig en vredig uit”

Opeens zie ik bij een vissersboot een paar Griekse beroepsvissers hevige kreten en gebaren maken. Ze wijzen met z `n allen naar het water. Ik besluit polshoogte te gaan nemen. Wat ik toen zag deed mijn vissershart weer sneller kloppen. Het wemelde van de zeebaarzen en niet van die kleintjes ook. Er zwommen er wel honderd van veertig tot wel tachtig centimeter lang. Wie wel eens in het buitenverblijf van de dolfijnen in Harderwijk is geweest weet wat ik bedoel. Jullie geloven natuurlijk wel dat ik haast niet kon wachten om mijn hengel te halen.

De vissers vertelden dat de zeebaarzen soms in de haven zaten, anderen keren ook weer niet. Ze zouden slim en niet zomaar te vangen zijn. De beste tijd zou ‘s ochtends vroeg zijn wanneer ze aan het jagen waren. Ook vertelden ze dat er later in het jaar veel geep te vangen was. Scholen kleine en grote tonijnen zouden dan ook langs de kustlijn zwemmen. Een verdwaalde sailfisch was niet ondenkbaar. In de winter zouden er scholen makreel en haring in overvloed aanwezig zijn. Harders en allerlei anderen gekleurde visjes kwamen hier heel het jaar voor. In afwachting welke geheimen de zee zou prijs geven lopen we naar ons appartement terug ‘s Middags besluit ik een poging te wagen. Nu zaten ze immers in de haven.

Sluwe rovers

Bepakt met hengel en rugzak spring ik op mijn scooter. Deze hebben we voor twee weken gehuurd. Dit is erg gemakkelijk in een toch wel bergachtig gebied. Bij de haven aangekomen tuur ik het water af. De grote baarzen zijn verdwenen. Bij de pier zie ik nog wel een school kleinere zeebaarzen zwemmen. Ik monteer een lepel en werp vol spanning het gebied af. Netjes waaier ik alles uit maar er gebeurt niks. Ik vervang mijn lepel voor een pilker en daarna voor een twister maar het mag allemaal niet baten. Op pluggen reageren ze ook al niet. De baarzen hebben totaal geen belangstelling voor mijn kunstaas. Langs de kade zwemmen allerlei soorten visjes die erg nieuwsgierig zijn. Bij het monteren van een klein haakje en een stukje vis happen ze gretig toe. Dit lijken me goede aasvissen om een zeebaars mee te verleiden. De katten zijn me dankbaar maar de zeebaarzen tieren er niet naar.

Na nog wat geëxperimenteerd te hebben besluit ik te stoppen. Wellicht dat de zeebaars ‘s ochtends vroeg wel actief is. Na een paar dagen genoten te hebben van de Griekse zon, rode wijn en een mooie jeepsafari besluit ik nogmaals mijn geluk te beproeven. Het plan is om morgen vroeg om 7:00 uur bij de haven te zijn. Ik ben mooi op tijd. Alles is nog rustig rond de haven. Ik zie een paar beroepsvissers de haven uitvaren om hun brood te verdienen. De baarzen zie ik niet. Ik monteer een twister aan mijn lijn en begin gretig te gooien. Telkens als ik langs de kade ben met mijn kunstaas zwemmen er toch een paar baarzen mee. Ze hebben nu iets meer interesse voor mijn kunstaas dan voorheen maar happen doen ze niet. Na weer van alles geprobeerd te hebben laat ik het baarzen voor wat het is. Het valt niet mee om er één te vangen.

Schorpioen, schorpioen!

Rustig komt er een man de pier opgelopen. Het is een oude Griekse man van ver in de 70 jaar. Hij zegt beleefd “jassas’ wat goedemorgen betekent en klimt over de rotsblokken die aan de zeekant van de pier liggen. Ik besluit een kijkje te gaan nemen.

“Ik zie de man rustig op de steen zitten met een klosje in zijn hand”

Ik zie de man rustig op een steen zitten met een klosje in zijn hand. Op het klosje bevindt zich een nylonlijntje met wat lood en twee haken, deze zijn gevuld zijn met gepelde garnalen. Hij zwaait het boven zijn hoofd en laat dan de lijn vieren. Hij vangt de ene na de andere vis en blijft vrolijk tegen me praten. Ze zijn niet groot maar wel mooi en hebben alle kleuren van de regenboog. Ik begrijp niets van wat hij probeert duidelijk te maken. Het is wel duidelijk dat ik er helemaal uit word gevist met mijn hightech materiaal. De man wenkt me om bij hem te komen zitten en geeft me een handje garnalen. Het duurt even voordat ik het door heb, maar begin dan ook goed te vangen. Mijn aas heeft de bodem nog niet bereikt of mijn top staat alweer te tikken. De vangst bestaat uit een groot aantal vissoorten die alle kleuren van de regenboog heeft. Ze zijn niet groot maar dat mag de pret niet drukken.. Wanneer ik op een gegeven moment een vis dreig te onthaken roept de man “schorpioen, schorpioen” Hij haalt de vis snel naar zich toe en onthaakt hem voorzichtig.

Met gebaren laat hij me weten dat deze vis erg giftig is en dat je er erg voor moet uitkijken. Verleden jaar was er een man geprikt was door deze vissoort Hij kreeg toen hevige hartkloppingen en kramp door heel zijn lichaam. Ze hebben hem toen naar de eerste hulp gebracht. Hier kreeg hij een dosis injecties en medicijnen. Hij heeft heel de vakantie op zijn eten moeten letten en was weken later pas weer in orde. Opletten geblazen dus. Af en toe kijk ik achterom of ik mijn vistas nog op de pier zie staan. Opeens zie ik een mooie langharige rood, witte kater met zijn kop in mijn tas rommelen. Ik klim over de rotsblokken naar de pier en zie dat mijn grootste vermoedens werkelijkheid zijn geworden. Mijn enige twee broodjes van vandaag is hij aan het oppeuzelen en spint er goed bij. Wanneer ik hem probeer weg te jagen realiseert hij zich niet dat hij fout is. Ik krijg vriendelijk kopjes tegen mijn benen. Boos kan ik niet worden en zie de humor er wel van in. De man en ik vissen nog even door en besluiten het dan voor gezien te houden. Het wordt alweer drukker rond de haven en de zon brand alweer fel. De rood, witte kater ligt nu te zonnen op mijn tas die hij als kussen gebruikt. Het was een leerzame ochtend en ik heb weer vrienden gemaakt.

“Opeens zie ik een roodharige kat in mijn tas rommelen”

Andere wereld

Ik heb een duikbril met snorkel gekocht. Naast het appartement loopt een weggetje, daarnaast is direct de zee. Op het eerste gezicht ziet het er mooi uit. Helder water, veel stenen en hoge waterplanten. Ik besluit de vissen in hun eigen woonomgeving op te zoeken. Het water is nog erg koud maar als ik even door ben gaat het wel. Tussen de stenen en de waterplanten verschuilen zich allerlei soorten visjes. Dikke, dunne en langwerpige met alle kleuren van de regenboog, er zwemt van alles tussen. Ze kijken me verbaasd aan. Soms zwemmen ze zelfs een stukje mee. Een inktvis schrikt van me een vlucht naar de andere kant van een grote kei. Ik volg hem en we zwemmen rustig rondjes om de kei heen. Dit is een rare gewaarwording. Een murene kijkt me gevaarlijk aan en blijft veilig in zijn hol verscholen. Een klein roggetje danst vrolijk in het wateroppervlak terwijl er een school harders snel voorbij zwemt. Dit is bijna net zo mooi als vissen. Na een uurtje snorkelen krijg ik het koud en hou ik het voor gezien.

Op zijn Grieks

Ik besluit ‘s middags hier een hengeltje uit te werpen. Maaike doet een dutje dus dat komt best uit. Aas heb ik niet. Ik zoek wat slakjes op de stenen die het goed blijken te doen. Na wat verschillende vissen gevangen te hebben stopt er een auto op de dijk. Er stapt een Griekse man uit de auto met een hengel in zijn hand. Hij vraagt of ik al wat gevangen heb. In mijn beste engels antwoord ik “Alléén een paar kleintjes”. Hij moet lachen en vertelt dat hij wel even een paar grote zal komen vangen. Hij loopt een stukje verder en bevestigt een ongelofelijk groot stuk broodkorst aan zijn lijn. Ik heb al veel gekke dingen gezien maar dit slaat echt op alles. De man doopt de korst even in het water een werpt deze dan in het water. Dan gooit hij zijn hengel op de keien en gaat rustig op zijn hurken zitten. Dit lompe gedrag is de hengel wel aan te zien. Hij ziet er werkelijk niet uit. Er zijn stukken afgebroken en hangt verder met gele tape aan elkaar. Ook de ogen staan alle kanten op behalve de goede. Dit is een leuk gezicht.

Ik besluit verder te vissen en hoor de man weer in gebrekkig engels zeggen, “Vang jij maar de kleintjes dan vang ik wel de grote vissen”. Dit blijft hij maar herhalen. Je zou haast denken dat hij niet goed snik is. Een houtje touwtje visser eerste klas. Enkele ogenblikken later zie ik in mijn rechterooghoek de man een grote vis op de kant zwiepen. Toch geen houtje touwtje visser! Ik denk dat ik gek word en loop naar hem toe. Hij staat te grinniken en zegt “Zie je wel” en stopt de vis in een plastic tas. Het is een harder en een mooie ook. Dan laat hij zijn geheim zien. Geconcentreerd rolt hij een onderlijntje met tien haakjes om zijn broodkorst. Hij legt mij uit dat eerst de kleintjes komen een dan de grotere. Ze plonzen en happen naar de korst. Ze worden steeds gretiger en minder voorzichtig. Op een gegeven moment haakt de vis zich gewoon in zijn bek, vin of ander lichaamsdeel. De vis schrikt dan en zwemt de lijn strak. Het is niet de meest sportieve manier van vissen maar wel een doeltreffende manier. Hij vertelt dat zijn gezin nu weer te eten heeft en loopt terug naar zijn auto.

Met de pen

Het is drie dagen later en de thermometer geeft 38 graden Celsius aan. Dit is toch wel warm ondanks een lekker föhnwindje. Na af en toe een verkoelende duik genomen te hebben wandel ik wat langs de kustlijn. Op drie kilometer van ons appartement vandaan vind ik een rotsformatie die een eind de zee inloopt. Vlak voor deze rotsen staat direct al tweeënhalve meter water. Dit lijkt me een mooie visstek. Een kwartiertje later gaat mijn aas te water. Elke worp is het raak, mijn top staat geen seconde stil maar een vis haken is er niet bij. Ik besluit er een dobbertje aan te doen. Dit is een schot in de roos en ik vang de ene vis na de andere. In het begin sla ik nog wel eens mis maar ik heb het spelletje snel door. Ik werp nu mijn dobber wat verder van mij af. Hier is het water wat ruiger en de vis moet dus gelijk goed doorbijten. Binnen twee uur vang ik 36 vissen. Ze zijn niet groot maar het is een leuke visserij. De zon schijnt immers en het uitzicht is prachtig. Wat wil je nog meer?

Een slimme kapitein en jagende baarzen

‘s Avonds wanneer we in Molyvos lopen valt mijn aandacht op een klein excursiebureautje. Er staan wat borden buiten met allerlei activiteiten erop aangegeven. Op één van deze borden staat voor morgen een vistrip aangekondigd. Ook wordt vermeld op dit bord dat je gelijk van de zonsondergang kan genieten. Het bootreisje is van 18:00 t/ m 21:00 uur en voor materiaal wordt gezorgd. Dit spreekt ons wel aan en we kopen twee tickets, die 12 euro per stuk kosten. De volgende dag zijn we goed op tijd. Het is een aardig grote boot en er stappen ongeveer vijftien mannen en vrouwen aanboord. Een zonsondergang doet blijkbaar wonderen! Na een tijdje gevaren te hebben stoppen we en wordt het anker overboord gegooid. We ankeren op een soort opkomende rots in zee. De bovenkant van de rots eindigt in een vlakke plaat die op tien meter diepte ligt. Hier rondom heen loopt de rots rustig af tot wel veertig meter diepte (wat ik eerst nog niet wist).

“Maaike met handlijn”

De kapitein spreekt ons toe en laat zien wat de bedoeling is. Hij geeft ons allemaal een klosje. Op dit klosje zit nylon met twee haken en een stukje lood. Hij doet er twee stukjes vis aan en laat het aas vervolgens overboord zakken tot op de bodem. Wanneer we rukjes voelen moeten we slaan. We volgen zijn aanwijzingen op en al snel zijn we allemaal lekker bezig. Af en toe zie ik een visje omhoog komen. De vis wordt in een emmer verzameld en is voor de kapitein. De visserij is wel leuk maar wild is het niet. Wanneer ik in de emmer kijk bij het brengen van een visje geloof ik mijn ogen niet. De emmer zit haast vol. Er zwemmen allerlei andere soorten een iets grotere vissen in dan de vissen die wij vangen.

Hier klopt iets niet zegt een stemmetje in mij hoofd. Mede passagiers vertellen me dat deze door de kapitein en zijn hulpje zijn gevangen. Ze staan aan de andere kant van de boot achter de stuurhut en lekker uit het zicht. Ik besluit polshoogte te gaan nemen. Tot mijn verbazing is het hier veel dieper. De kapitein vist op een diepte van wel vijfentwintig meter terwijl wij allemaal op de plaat van tien meter diep aan het vissen zijn. Ook doet hij er garnalen aan terwijl wij stukjes vis krijgen. Er gaat een groot lampje bij mij branden. Echt achterlijk is hij dus niet. De Kapitein ziet dat ik het door heb een reikt me een handje garnalen toe. Het geheim is ontrafeld. De zon zakte ondertussen snel achter de horizon en in de verte zien we een paar dolfijnen springen. Voordat we het weten is het donker en varen we terug naar de haven.

De laatste dag van de vakantie zit er haast op. We kijken met een tevreden gevoel terug naar de afgelopen twee weken. Het vissen is ook goed bevallen. Ik heb weer veel geleerd en leuke momenten meegemaakt. Het was geen Big Game avontuur maar gewoon lekker vissen. Dit is tenslotte waar alles omdraait. We besluiten om nog wat te gaan drinken op een terrasje aan de haven. We drinken rode wijn tot diep in de nacht en er gebeuren allerlei dingen die ik heel de vakantie nog niet gezien heb. De zeebaarzen beginnen massaal te jagen, de prooivissen springen alle kanten op. Het lijkt wel of ze een fontein hebben aangezet, het water kolkt. Rare vissen die zeebaarzen. Ik besluit mijn hengel het komende jaar weer in mijn koffer te stoppen.

“Afscheid van Griekenland”

Goed te combineren

Ik ben er achter gekomen dat “vissen en zomervakantie met je partner” prima samen kan gaan. Mijn vriendin houdt er wel van om bij het zwembad te liggen of een goed boek te lezen. Ook doet ze op het einde van de middag vaak een schoonheidsslaapje. Wanneer de zon heel de dag op je staat te schijnen kan dat wel eens lekker zijn. Zo is ze ‘s avonds weer fit een kan ze heel de wereld weer aan. Dit zijn de perfecte momenten om eens een hengeltje uit te gooien. Op deze manier kunnen we beiden onze gang gaan en doen we elkaar niet te kort. Er blijft dan genoeg tijd over om aandacht voor elkaar te hebben. Ook is het goed mogelijk wanneer je langs het strand of bij een haven wil gaan vissen met z´ n tweeën te gaan. Wanneer jij aan het vissen bent kan je partner wat lezen of van de zon genieten. Dit uiteraard wel in goed overleg maar dat spreekt natuurlijk voor zichzelf.

Ik wens ieder die nog op vakantie gaat een prettige tijd toe en zou willen zeggen…

“Vergeet je hengel niet!”