TotalFishing

Zeebaars on the run!

Door Joop Folkers

Helaas zit het zeebaarsseizoen er al bijna weer op. Een zeer wisselend seizoen, dat vooral werd gekenmerkt door langer periodes met (soms) heel veel wind waardoor onze bootvisserij eigenlijk naar het tweede plan werd verdreven.

Zoals je enige tijd geleden al op je favoriete site hebt kunnen lezen kende dit seizoen seizoen een moeilijke start. Waarschijnlijk mede veroorzaakt door het (te) koude voorjaar waardoor de zeewatertemperatuur de eerste weken lelijk achter bleef in vergelijking met voorgaande jaren. Logische gevolgtrekking was, dat de grote zeebaarstrek pas zo rond half mei op gang kwam. In eerste instantie ging het vooral om enorme aantallen scholenbaars, rond eind mei gevolgd door echte dikke beren. Prachtige vissen die hongerig en moe van het oeroude paairitueel werkelijk alles pakten wat er voor hun bek kwam. Vooral de verre wrakken leverde unieke vangsten op.

Ondanks het doorgaans slechte weer tijdens de maand oktober en de eerste weken van november besloot vismaat Ted Jager er toch nog eens op uit te trekken. Uiteraard liet ik deze kans niet onbenut en besloot ik mijn zeebaarshengels en molens maar weer tevoorschijn te halen!

Onder het motto niet geschoten is altijd mis, vertrokken we op 24 november j.l. richting wrakken. Wind stond er nauwelijks en al snel koersden we over een gladde zee richting eerste wrak. Binnen een krap uurtje gaf onze Lowrance LCX16 de juiste plaats aan waar geankerd kon worden. Behendig stuurde Ted zijn Renken stroomopwaarts tot ruim 50 puntjes voor het wrak. Precies op zijn teken werd het anker over boord gezet. Nu was het afwachten tot de eerste vloedstroom de boot op de juiste koers zou dirigeren.

””

Lang hoefden we hier niet op te wachten. De lauwe vloedstroom voerde onze 80 grams glimmertjes langzaam richting slijpgeul. Lang werd ons geduld niet op de proef gesteld, want binnen enkele minuten stonden we allemaal al met een kromme hengel. Onze spinhengels en dito molens konden dus meteen weer aan de bak. De eerste vis die boven kwam was een kerngezonde gul van een pond of vijf. Terwijl Frank de vis onthaakte gilde Ted om een schepnet. Een mooie dikke zeebaars scheerde vol gas langs de boot. Een supervis, die nog eens duidelijk maakte waarom zeebaarsvissen zo verslavend werkt!

Verwend door een waterig najaarszonnetje, stonden vier grote kerels te genieten van alles wat zeebaarsvissen te bieden heeft! Dikke dreunen, gierende slips en angstig gekromde spinhengels die in de meeste gevallen zwaar op de proef worden gesteld! Wat kun je je als zeevisser nog meer wensen, rond eind november? Dat er veel vis rond dit wrak aanwezig was bleek al snel. Links en rechts zag je wat meeuwen duiken die zich tegoed deden aan kleine wijting die door grote zeebaarzen en dito gullen naar de oppervlakte werden gejaagd. Zo kon het gebeuren dat je pilker/shad soms nauwelijks de kans kreeg om naar de bodem te zakken en halverwege al werd getrakteerd op een doffe dreun. Kortom, volop genieten dus!

Op het moment dat de vloedstroom wat temperde kwamen er wat zwaardere baarzen aan de beurt. De aanbeten waren nu nog harder en werd de slip van mijn nieuwe Twinpower 6000FA echt op de proef gesteld. Topsport op ruim 25 meter water, het domein van onze Dicentrarchus labrax. Omdat je de meeste vissen in de slijpgeul ver voor het wrak aan het jagen waren kon je ze zonder problemen op je gemak uit drillen. Helaas, maar zoals aan alles, kwam ook aan dit toch wel sensationele zeebaarsavontuur weer een eind. Rond vier uur werd besloten het anker te lichten waarna we mede dankzij een spiegelgladde zee weer volgas weer richting Scheveningen konden kanjeren! Een ervaring en een superavontuur rijker!