TotalFishing

Zeebaars altijd even onvoorspelbaar!

Door Joop Folkers

Dat voorspellingen omtrent de zeebaarsvisserij nauwelijks kans van slagen hebben blijkt ook dit voorjaar maar weer eens. Wie had er bijvoorbeeld kunnen verspellen dat het dit jaar maar liefst drie weken langer zou duren eer er een redelijke populatie zilveren stekels binnen het bereik van onze hengels zou verschijnen?

Kortom het verhaal rond vriend zeebaars is een “never ending story”. Zelf denk ik dat oorzaak nummer één het veel te koude voorjaar was. Hierdoor bleef de zeewatertemperatuur net effe te lang rond de 9 graden steken waardoor de gebruikelijke scholen aasvis niet onder de kant verschenen, maar massaal op dieptes van rond de 20 meter bleven hangen. Waar aasvis is is roofvis dus kon je de klok er op gelijk zetten dat de mannen op de ver gelegen wrakken zo rond half mei unieke vangsten boekten. Zeebaarzen met een gewicht tot 8 pond bleken dan ook eerder regel dan uitzondering.

De kantvisserij was op een enkele uitzondering na, gewoonweg belabberd te noemen! Alleen vanaf de pier van Hoek van Holland werd in dezelfde periode al een knap zeebaarsje gevangen. Maar nadat de voorjaarszon zo rond eind mei eindelijk wat in kracht had gewonnen, en de zeewatertemperatuur was opgelopen tot circa 14 graden,verschenen de eerste scholen zeebaars onder de kust. Opvallend mager afgepaaide vissen, die zich vol overgave op alles stortten wat ze werd aangeboden! Een ander opvallend maar fijn detail was de aanwezigheid van enorme concentraties scholenbaars die ons kustwater waren zo maar van de een op de andere dag waren binnen getrokken! Oke, normaliter vangen we in dezelfde periode ook redelijk wat kleine zeebaars, maar de aantallen waar het nu om ging waren op zijn minst extreem te noemen! De cirkel was dus weer rond. Alleen liep “moeder natuur gewoon drie weken achter met haar programma”!

Rond begin juni, ging het helemaal los en kon je langs vrijwel de gehele Nederlandse kust heerlijk genieten van een zeebaarzen festijn. Zelf vingen we de meeste vissen met 7 cm. diepduikende plugjes . Goede tweede, was de immer goed vangende en dus nooit meer weg te denken gebonden jigkop/twister combinatie. Op die dagen dat ze hun aas rond de oppervlakte zochten kwamen we in actie met de lepels en poppers. Een sensationele visserij die zijn weerga niet kent. Dankzij het superheldere zeewater zag je de zeebaarzen het snel aangeboden kunstaas tot vlak aan de boot volgen, om vervolgens soms op een meter onder je hengeltop toe te slaan. Mede door het gebruik van dyneema lijnen komen de aanbeten zo spetterend hard door, dat echt iedere aanbeet op zich weer een onwijze sensatie is! Omdat het mooie warme weer een paar dagen aan hield verschenen er ook steeds grotere scholen makreel onder de kant. Naast de grote hoeveelheden blauwe makreel barstte het dit jaar ook van de horsmakreel. Een vissoort die we de laatste jaren nauwelijks nog hadden gezien? Ook fint en geep zochten in deze periode het relatief warme kustwater op. Oude tijden herleefden, en zowel de boot- als kantvisserij kende weer eens een aantal spectaculaire visdagen met werkelijk unieke vangsten.

Tijdens een gesprek met Ruud Lievaart, schipper op de Blue Whale, bleek dat hij tijdens duiksessies rond wat wrakken grote scholen grote zeebaars was tegen gekomen. Zo schuw als ze normaliter zijn, zo tam blijken ze te zijn als ze zich daar rond die grote bonken roest ophouden. “Ze lagen gewoon opgestapeld”! Het enige dat je zag bewegen waren de staart en de zijvinnen verder lagen ze roerloos in grote scholen te wachten op wat er komen ging. Een uniek schouwspel dat je maar zelden tegenkomt, aldus een immer enthousiaste Ruud.

Naar aanleiding van dit verhaal vertrokken we op een mooie dag ook richting “verre”wrakken. De wind had de pijp aan Maarten gegeven waardoor de tocht van ruim 20 mijl een heerlijke belevenis was. Naast de vele springende gepen kwamen we ook regelmatig scholen zeebliek tegen die zich als een grote zwarte vlek aan de oppervlakte op hielden. Kortom de zee was vergeven van de aasvis dus…! Nadat we het wrak hadden gelokaliseerd, zoefden enkele seconden later onze favoriete glimmertjes richting slijpgeul. Nog voordat ze goed op diepte waren, was het al raak en stonden we allebei met een kromme hengel en een gillende slip. Zonder wat te zeggen werden deze mooie dikke zeebaarzen naar de oppervlakte geknokt. Wat een sensatie, wat een begin. Maar helaas, bleef het op dit wrak bij deze twee machtige vissen. Voor ons onbegrijpelijk want als we onze Lowrance X92 moesten geloven barstte het rond dit wrak werkelijk van de vis. De volgende wrakken leverden naast veel mooie kabeljauw slechts een enkele zeebaars op. Op de terug weg werd het eerste wrak nog een keer aangevaren en al snel bleek onze X92 toch gelijk te hebben gehad. Het was dinner-time en onze zilveren vrienden knalden op werkelijk alles wat ze werd aangeboden. Opmerkelijke killer op dat moment was een parelmoer gekleurde shad aangeboden middels een 80 grams jigkop. Na deze topdag werd de kant opgezocht.

””

Dankzij het aanhoudende mooie weer werd besloten de volgende dag eens wat te experimenteren. Het was namelijk opvallend dat je vriend zeebaars vrijwel alleen kon verleiden tijdens het krieken van de dag. Er werd dan zomaar een uurtje volop geaasd waarna het net leek of ze van de aardbodem verdwenen waren! Werkelijk onbegrijpelijk. En dit gebeurde niet een dag, maar vele dagen achter elkaar. Ik herinnerde me, dat ik jaren geleden al eens goede vangsten had geboekt aan de kunstig nagemaakte sandeels van Manns. Een vernuftig stukje kunstaas dat je middels een pakweg meter lange dwarrellijn voorzien van een 5/0 haak en een schuifsysteem rond de bodem moest aanbieden. Dankzij het driften van de boot werd je kunstaas dan langzaam over de bodem gesleept waardoor kleine stofwolkjes ontstaan waardoor de aasaanbieding nog attraktiever wordt. Snel werd dit systeem dus weer uit de kast gehaald en ook nu bleek het weer te werken. Typisch was dat de uiterst passieve zeebaars alleen op deze manier was te verleiden. Andere kunstaassoorten werden gewoonweg niet aangekeken, laat staan gepakt!

Augustus is voor ons kunstaasvissers altijd weer een moeilijke maand omdat onze zeebaarzen het in deze periode voorzien hebben op vooral zachte krab en natuurlijk zwemkrabbetjes. Sportvissers die met levende zachte krab vissen, vangen juist in deze periode mooie, vaak dikke kogelronde vissen. Krabvissen is een kunst apart waarbij veel meer komt kijken dan de meeste mensen denken. Mede omdat het zoeken van zachte krab al een crime is houden wij het ook in deze periode bij onze passie, de kunstaasvisserij. De ervaring heeft geleerd dat er zelfs in deze slechte periode ook best een visje aan kunstaas te vangen is. Wat echter van groot belang is dat je met regelmaat van de klok van kleur en kunstaas verandert. Het ene moment staan we dan ook te gooien met een plug terwijl we even later de vis weer rond de bodem zoeken.

Allerhande shads, jigtwistercombi’s passeren op dit soort momenten de bekende revue! Meestal staan uren voor Jan met de korte achternaam maar dan is het soms ineens weer raak. Kortom het is een kwestie van blijven gaan! Tot slot nog even iets over de te gebruiken pluggen. Zelf zweren we bij de Rapala-Magnum serie omdat we daar gewoon goede resultaten mee hebben geboekt. Uiteraard zijn er ook nog vele andere plugsoorten die goed vangen. Probeer gewoon eens wat uit. Wat ik zelf wel erg belangrijk vind zijn de kleurencombinaties. Favoriet is het makreeltje(blauw met zilveren buik) omdat deze vrijwel altijd vangt. Het ene moment vang je met een drijvende plug net rond die oppervlakte terwijl je ze een kwartiertje later weer op diepere waterlagen moet zoeken. De komende weken kunnen we normaal gesproken rekenen op zwaardere baarzen. Ze groeperen zich in enorme scholen waarna ze weer aan de lange terugtocht richting Kanaal beginnen. Maaarr, zo ver is het nog lang niet. Nog een aantal weken volop genieten dus, laten we hopen dat de weergoden meewerken en we regelmatig die grote zoute plas op kunnen trekken. Ik houd jullie op de hoogte.

Stekel ze!