TotalFishing

World Carp Classic 2005

Door Erik Overmaat

Van woensdag 13 tot en met zondagochtend 18 september jl. was er weer de World Carp Classic op het 280 ha. grote Lac Amance, gelegen in de regio Aube en Champagne in het noorden van Frankrijk.

We waren zeer goed voorbereid en zeker goed gesponsord door Total Fishing en John Bosch Cougar Baits. De boilies waren al getest op Lac du Salagou een week voor het kampioenschap en daar hadden ze zich al ruimschoots bewezen, 14 runs in twee dagen tijd op een 580 ha groot water. Het kon niet meer stuk, op maandagochtend net na de files zijn we richting de champagnestreek gereden. Bij aankomst zag het er weer als vanouds uit, bivies uit allerlei landen waren neergestreken op het terrein vlakbij de haven. Dit jaar kwamen de vissers uit 15 landen, zelfs uit Montenegro, Tsjechië en Rusland. We hadden een kaart uitgeprint van het meer en daarop alle weersvoorspellingen gezet tot en met de zaterdag.

De loting van de stekken gebeurde op de woensdagochtend. We kwamen wat laat aan de beurt maar er zaten nog een groot aantal gewilde stekken in de kokertjes dus we gingen ervoor. Op het podium trok ik stek 66, na overleg met Harrie besloten we om deze stek niet te kiezen, dat zag er niet gunstig uit in die hoek i.v.m. het komende weer. De volgende was nummer 4, geen verkeerde keuze, dit was in het voorjaar het paaigebied en het rustigste gedeelte van het hele meer.

Op naar de stek! Daar aangekomen zagen we dat er precies op onze stek twee steigers voor onze neus stonden. Geen probleem, daar vissen we wel tussendoor. Na de beide bivies en de rodpods op de plek te hebben opgezet moesten we wachten tot het startsignaal van 15.00 uur. We hadden onze resterende tijd gebruikt om over het water te turen, zoekende naar beweging op het water. Tot zover nog geen rimpeltje te zien. Eindelijk, het was zover, het startsignaal werd gegeven. Er werd eerst maar eens gepeild met de nieuwe Markerrod van LeadsLine om te zien wat de dieptes waren, het zag er goed uit en er werd op vier plekken gepeild en gevoerd (twee hengels per persoon). Alles lag erin en nu kwamen de rust en de spanning tegelijk opdagen.

“We hadden tijd genoeg om alles zo goed mogelijk in te richten”

De eerste nacht gebeurde er helemaal niets, op het gehele meer was er geen actie. De volgende ochtend kregen we van de Marshals te horen dat er één vis gevangen was op stek 76 met een gewicht van 10,6 kg. Dat belooft niet veel goeds, zei ik tegen mijn vismaat Harrie, te weinig actie. In de ochtend hebben we nog maar eens opnieuw ons aas geplaatst en bijgevoerd maar er gebeurde de hele dag niets. Er bekroop me een vreemd gevoel, de Red Hooker, de Trouvit en de Gammarus boilies hadden al lang moeten werken. De Fransman naast ons bleef maar grote voerballen ingooien, soms wel twee uur lang en ook daar gebeurde niets.

De nacht van donderdag op vrijdag werden er vier karpers gehaakt, op stek 67 en stek 76, Tim Paisly en John Lilly wisten op stek 90 nog een 17.1 kg vis te vangen en in onze sectie een 9.6 op stek 7. We begonnen ons af te vragen waarom er zo weinig gevangen werd en dat we geen vis zagen of hoorden springen begrepen we ook al niet. Op vrijdagmiddag gingen alle koppen richting de Fransen naast ons door een run , snel erheen en tot vermaak van de Fransen zagen we dat ze een brasem binnenhaalden. De Marshals kwamen verslag uitbrengen van de nacht ervoor onder het genot van een verse bak koffie en werd er gediscussieerd over het verloop van de vangsten. We kregen te horen dat één koppel de hengels in de wilgen hadden gehangen omdat ze ruim 100 kg (!!!) brasem hadden gevangen, geen pretje! Ons gevoel was er nog steeds, het was nog geen zondagochtend 9 uur dus er was nog volop hoop.

“Met in totaal 10 gevangen vissen door alle deelnemers bij elkaar, betekende het voor ruim 60 koppels blanken. De Daiwa’s hadden het makkelijk deze keer…”

De nacht werd erg koud, er was een bijna volle maan maar er was geen enkele actie in onze hoek, niet te geloven! Toch werd er in de nacht van vrijdag op zaterdag nog wel gevangen, op stek 29 een 17.4 kg, op stek 55 een 13.4 kg en op stek 61 twee karpers van 10 en 13.4 kg, de Engelsen stonden aan kop met een gewicht van 24.2 kg. De gehele zaterdag stond in het teken van kennis maken, handjes schudden en e-mailadressen uitwisselen, het leek wel of bij iedereen de spanning weg was, veel naburige Engelsen op onze stek. Mijn zicht en gehoor lagen nog steeds bij mijn rodpod en beetverklikkers maar er gebeurde niets. We kregen bezoek die avond van onze vaste drie Marshals en het werd een gezellige avond met veel verhalen over vissen in Engeland. De laatste nacht bleef ook uit en we hebben waarschijnlijk geslapen als een os. Die nacht werden er nog twee karpers gehaakt en dat bracht het aantal op 10 karpers tegenover 75 koppels, een klein rekensommetje: 150 vissers, 300 hengels en 10 karpers. Al met al een heel leuk kampioenschap maar wel eentje met 65 koppels die zaten te “blanken”.

“Met 2 vissen wonnen Keith Terry Turner en Clive Hicks uit Engeland de Worl Carp Classic 2005”

Het moet me wel van het hart, Richard en Thierry hebben het in 2001 wel heel goed gedaan met 18 vissen en 164,4 kg, wat een score, dat jaar kwam er in totaal 363,4 kg op de onthaakmat! Lac Amance heeft mij aan het denken gezet, 2003 bracht 11 karpers op de kant (midden in de paai in maart), 2004 bracht 17 karpers (het water was ruim 2,5 meter lager dan normaal door de “vidanche”) en 2005 bracht er 10. Er gingen geruchten over vissterfte eerder dit jaar en dat het meer te klein is voor zo’n groot aantal vissers. We weten het niet want het blijft natuurlijk gewoon vissen. Soms zit het mee, soms zit het tegen…. Volgend jaar is het op Lac d’Orient hebben we gehoord, niet het makkelijkste water maar we denken dat de kansen voor alle vissers een stuk groter worden daardoor. Bij deze wil ik nogmaals onze sponsoren bedanken voor het gestelde vertrouwen en de materialen. We gaan onze netten uitkoken, vaste gewoonte als we uit Frankrijk komen. Op naar 2006!