**KLAAR**                World Carp Classic 2001 (2)

World Carp Classic 2001 (2)

door Iwan Nijkamp


Tactiek

Aangekomen op de stekken werden de spullen zorgvuldig geïnstalleerd, bepaald geen pretje in de stromende regen. Al snel sloeg het noodlot voor Frans en Johnny toe. Op stek 90, 120 meter uit de kant stond nog geen 50 cm (!!) water. Aangezien er geen lijnen uitgevaren mochten worden en waden slechts enkele meters was toegestaan, bleek vissen op deze manier onmogelijk. Vervolgens werd de wedstrijdleiding erbij gehaald. Er werd een uitzondering gemaakt en de jongens mochten 100 meter waden, maar zelfs na 100 meter waden en een worp van 120 meter lag het aas nog niet dieper dan een meter. Er werd besloten het er toch maar op te wagen.

Ook op de andere stekken waren de voorbereidingen in volle gang. Nauwkeurig werden ook de andere stekken van de FM-baits koppels in kaart gebracht door langdurig te peilen. Ten slotte werden er met de spodrod ( een zeer zware karperhengel voor het gooien van baitrockets) enkele tientallen spods (zo’n 50 boilies per spod) over de stekken verspreid op afstanden van 60 tot 130 meter. Die avond heerste er een gezellige sfeer met uiteraard een gezonde spanning langs de oevers van Amance. Iedereen was opgelucht toen dinsdagochtend eindelijk het verlossende startschot klonk.

                       

“De spodrod speelde een belangrijke rol”

Het FM-team had afgesproken om slechts te vissen van 17.00 uur tot 11.00 uur de volgende dag, de karper zou op die manier overdag rust krijgen en minder snel verjaagd worden van de voerstek. Uiteraard werd er de eerste dag wel gewoon overdag gevist. Volgens verwachting gebeurde er die dag weinig, de middag werd gebruikt om nog wat bij te voeren en de avond viel.

Vangsten

Die nacht kwamen de eerste runs, Thierry en Richard hadden 2 vissen gevangen die s’ochtends onder toeziend oog van de aanwezige cameraploegen gewogen werden door de wedstrijdleiding. Ook andere koppels hadden karpers gevangen, veel spiegels en schubkarpers in de categorie 15 tot 25 pond met een enkele uitschieter naar boven. Op dit moment waren er nog geen afgetekende leiders in het klassement.

                       

“De eerste vissen werden gevangen…”

Zoals afgesproken werden rond 11.00 uur de hengels binnengedraaid en helaas voor Frans en Johnny bleek vissen voor hen onmogelijk. Zeer teleurgesteld maar wel met de wetenschap dat ze volgend jaar gratis mee mogen doen, pakten ze alle spullen in en na de andere koppels van het FM-team veel succes te hebben gewenst werd gedesillusioneerd begonnen aan de terugreis.

De middag werd gebruikt om de voerplek te onderhouden door een twintigtal spods per stek te deponeren. Een zeer vermoeiend werkje want de verre worpen met de zware hengel vergen veel kracht. Ondanks het commentaar van andere vissers en met name van de engelse reporters (You won’t catch any carp like this!) werden de lijnen pas weer tegen de avond ingeworpen. Het werd voor Thierry en Richard een nacht om nooit te vergeten! Vanaf 23.00 uur brak de hel los. 15 runs, verdeeld over de hele nacht en een deel van de ochtend maakten van de stek een slagveld. Veel vissen werden verspeeld in de obstakels in de vorm van afgezaagde boomstronken en grote takken. Gelukkig wisten ze toch een aantal vissen te landen. Bij een run moest er zo snel mogelijk strak gedraaid worden en maximale druk op de vis uitgeoefend worden zodat deze snel naar de oppervlakte kwam. Als de vis eenmaal omhoog gekomen was verliep de rest van de dril voorspoedig.

Cameraploegen

De verrichtingen van Thierry en Richard waren niet onopgemerkt gebleven bij de in grote getale aanwezige pers en cameraploegen. Vanaf donderdagochtend bivakkeerden er continu 2 cameraploegen en een groot aantal andere vissers en geïnteresseerden in en om de tent. Langzaam drong het besef door dat ze aan de leiding gingen en deze wetenschap maakte de gemoederen niet rustiger. Richard kon geen hap meer door de keel krijgen van de spanning en ook Thierry, normaal geen man van weinig woorden, werd akelig stil.

Ook Marco en Lex deden uitstekende zaken, zij hadden ook een aantal runs weten te verzilveren en waren inmiddels opgerukt naar de derde plaats in het algemeen klassement. Natuurlijk informeerden Frans en Johnny, die inmiddels weer in Nederland waren, naar de verrichtingen van de andere jongens. Toen ze hoorden van de successen, bedachten ze zich geen moment, dolenthousiast stapten ze voor de tweede keer in de auto om af te reizen richting Frankrijk, dit keer om de laatste 2 dagen alsnog live getuige te kunnen zijn van het succes van hun vrienden.

                       

“Ze werden continu gevolgd door cameralieden…”

Een cameraman was vanaf die donderdag niet meer weg te slaan bij de stek van Thierry en Richard. Hij had, slechts gehuld in korte broek met lieslaarzen reeds vele karpers op de band staan maar nog steeds geen run of een dril. Richard verzekerde hem die avond dat dit niet lang meer zou duren en hij kreeg gelijk. 5 minuten later stond Richard in het water zijn zoveelste karper te drillen met achter zich, een in het water dansende doldwaze cameraman die zijn geluk niet opkon en maar bleef schreewen ‘O, I love you guys, ‘O, I love you guys!