Snoeken in Zuid-Noorwegen (4)
door Martin Brouwer en Henk Simonsz
De temperaturen liepen ondertussen op naar tropische waarden. Een telefoontje naar het thuisfront leerde dat in Nederland de mussen van het dak vielen met temperaturen van boven de 30 graden.
Nu was het in Noorwegen niet zo extreem heet, maar ook voor daar zeer hoge temperaturen. Ook was er bijna geen wind en de meren lagen er spiegelglad bij. Dat betekende dat de grote vissen op het open water zich nog dieper lieten zakken dan ze al stonden en wij alleen kans hadden met zeer dieplopend materiaal. We besloten pas in de namiddag te starten en dan in de avond door te vissen.
De IJslandse vrouw van Ketil, wiens broer profvoetballer bij Ipswich Town én fanatiek snoekvisser is, had ondertussen voor ons verschillende speciale gerechten klaar gemaakt. Dat was niet alleen bijzonder lekker maar ook erg gezellig. Ketil vertelde in zijn sfeervolle huis, prachtige verhalen over zijn jachtpartijen in Noorwegen en over zijn laatste belevenis, het vangen van papegaaiduikers in IJsland. Dat is daar een soort van folklore, waarbij op een eiland midden in zee, op spiegelgladde hellingen met een schepnet de vogels uit de lucht worden geschept, waarbij de jagers net onder de top van de berg zitten. Er mogen er maar een paar gevangen worden en ter ere van ons werden ze gebraden voor een feestmaal. Weigeren zou natuurlijk uiterst onbeleefd zijn en het feit dat wij mee konden eten van deze delicatesse was op zich erg aardig. Ook tijdens de omgang met andere Noren kregen wij de overtuiging dat het klikte. Geen praatjesmakers maar uiterst vriendelijk, behulpzaam en gezellig. Echte natuurlui, wonend in een geweldig en groot land.
|
De prachtige baaien gaven spektakel aan de lopende band…
Tegen een uur of 4 in de middag stapten we opnieuw in de boot om op het grote open water te gaan trollen. Daar stonden volgens Ketil nu de echt grote vissen. We voeren naar het volgende meer, waarbij we weer een stel zijstukken en baaien passeerden waar we de kriebels van kregen, zo mooi. Maar we hadden afgesproken naar de echt grote stukken water te gaan, dus doorblazen met die boot. Na een goed half uur varen kwamen we op een enorm stuk water met hier en daar een eiland waar we omheen zouden vissen. Op de fishfinder zagen we duidelijk heel grote signalen op 15 meter. Ook hier was het water kraakhelder. We begonnen te slepen, Martin met een geschilderde Ernie en ik met een zelf verzwaarde Supertrap in de kleur blauw-chroom.
|
Na een prachtige dril op diep water liet de eerste 90-er zich zien…
Al snel volgde de eerste aanbeten en leuke sterke vissen, allemaal zo rond de 85 cm. We kwamen nu op stekken waar Ketil zelf ook niet eerder had gevist en bij het oversteken van een open stuk naar een volgend eiland kwam de eerste serieuze dreun op de hengel van Martin. Een misser maar de tandafdrukken in de verse verf gaven hoop op grote vis. Direct daarna weer een beet. Na een prachtige dril liet de eerste 90-er zich zien. Waarschijnlijk was de vis te snel uit de diepte omhoog geschoten want aan de onderkant van zijn buik net achter de kop zat een enorme luchtbal. Het duurde erg lang voordat we de vis weer voldoende gereanimeerd hadden en we besloten op die diepte niet verder te vissen. Na een kort overleg gingen we op zoek naar een stel mooie baaien om daar in de ondiepere gedeeltes te gaan vissen.
|
Het reanimeren duurde te lang, vandaar dat we kapten met trollen op diep water…
Dan maar geen grote vissen maar wel veel plezier. Net als de dag ervoor was het onmiddellijk raak. We beleefden enkele uren echte topsport. De omgeving was van een oogstrelende schoonheid en gezien de felheid van de snoek konden we veel uitproberen. Volop aanbeten en snoek die helemaal gek werd van ons kunstaas. Stekken uit het boekje waar gewoon snoek moest staan. Een nauwkeurige worp en het water kwam vrijwel onmiddellijk in beweging. Machtig! We konden er geen genoeg van krijgen en een bijkomend voordeel was dat we tot 11 uur in de avond op het water konden blijven.
|
We konden tot 11 uur in de avond op het water blijven…
Bij een rondrit met de auto in de omgeving zagen we verschillende kleinere meertjes met een gemiddelde grootte van slechts enkele hectares. Ook daar veel waterplanten met glashelder water. Achter het huis van Ketil lag nog een klein bootje en hem leek ons idee wel leuk om daar ook eens wat te proberen. Het lichte bootje lag al snel in het water van zo’n klein meertje en met een elektromotor konden we naar de voor het oog leuke stekken varen en die rustig en nauwkeurig uitwerpen. Ook daar waren de snoeken enthousiast voor onze shads en jerkbaits. Vooral het vissen met onverzwaarde shads was fantastisch om te doen, maar vooral ook om te zien. Al kijkend naar de shad viste je deze langzaam naar binnen en van het ene op het andere moment zag je in een flits een snoek verschijnen . Als uit het niets vielen ze ons kunstaas aan. Dankzij het bootje konden we de mooiste stekken uitvissen en daarvan genieten, zonder lawaai van verkeer en mensen. We hadden echt het rijk alleen.
|
We vingen heel wat vissen met bijtwonden van soortgenoten…
Helaas brak de laatste dag al weer snel aan voor we zouden vertrekken. We kregen nog bezoek van het hoofd van het buro van toerisme in Noorwegen, die nieuwsgierig was naar onze ervaringen. Hij vertelde dat er nog veel meer enorme zoetwatermeren in Zuid-Noorwegen zijn die nauwelijks bevist worden en waar het stikt van de snoek. Mogelijk dat men binnenkort een aantal daarvan gaat ontsluiten en er beperkte visserij gaat toestaan. Men wil zich daarbij dan voornamelijk op de Nederlandse en Belgische sportvissers gaan richten. De laatste avond werd er door Ketil nog een afscheidsfeestje georganiseerd met heerlijk eten en drinken. Dit alles bij een gezellig vuur. Wij deden hem een groot plezier door onze favoriete hengel achter te laten en een doos vol shads. We hadden er een stel leuke sportvrienden bij gekregen. Fijne mensen waarbij we ons snel thuis voelden. Het afscheid viel ook niet zwaar omdat we wisten dat we elkaar binnenkort weer terugzien op het moment dat de grote vissen voor en in de baaien liggen. We weten nu wat we daar nodig hebben.
|
Op weg naar huis…
De volgende ochtend reden we om 7 uur weg richting haven in Kristiansand. Om 8 uur konden we aan boord en deze keer gingen we met een schip dat met “normale"snelheid voer en er ruim 4 uur over deed naar Denemarken te varen. Vandaar nog 890 km rijden door Denemarken en Duitsland, waarna we om ongeveer 20.30 uur thuis waren. We konden terug kijken op een weliswaar korte, maar voor ons geslaagde vistrip. Het duurde ruim 4 weken voordat we weer een beetje gewend waren aan het jachtige bestaan in Nederland en zullen blij zij als we weer snel de eerste worp richting Noorse snoek kunnen maken…
Voor meer reisinfo over het snoeken in Zuid-Noorwegen kunt U terecht bij of www.tightlines.nl , telefoonnummer: 0180-434788
of
www.scanpartner.nl , telefoonnummer: 038-3335155
ADVERTENTIE
ANDEREN LAZEN OOK
