TotalFishing

Snoeiharde dreunen in Gambia

Door Bert Goeree

Samen met mijn vismaat Harm Nuis ben ik afgelopen augustus wederom afgereisd naar het West-Afrikaanse Gambia. Het hoofddoel van deze trip was zomertarpon, dit zijn de kleinere exemplaren tussen 20-80lb en daarnaast waren we benieuwd hoe de visserij hier in het regenseizoen zou zijn. Welnu, erg nat kan ik u reeds vertellen.

“Hey Bert, have you seen them yet? “ vraagt schipper Assan terwijl hij nog bezig is de boot vast te leggen aan de meerpaal. Ik tuur onverminderd tussen de pijlers van Denton-Bridge, maar tot op heden heb nog weinig leven gezien. Ze moeten wel opschieten; over een klein uurtje komt het tij er goed in en is het afgelopen met de pret.

Dan ineens komt uit het niets een brede rug uit het water, op de rugvin is duidelijk herkenbaar de lange vinstraal. Ja hoor, de tarpon is gearriveerd, het feest kan beginnen!

Rustig drijven onze dobbers nu ook onder de brug met daaronder een levende harder gemonteerd. Het is inmiddels al de derde dag dat we het weer proberen en eerlijk gezegd beginnen we er ook al een beetje gefrustreerd van te raken. Niet zo gek ook, als er constant vissen voor, achter, links en rechts van onze dobbers opduiken om daarna weer snel te verdwijnen en dat is vandaag weer niet anders. De stroom neemt nu snel toe en daarmee worden nu grote hoeveelheden blaadjes van de mangrovebossen achter ons naar buiten gestuwd en blijven steken achter onze dobbers en in de haken. Helaas, inpakken en wegwezen… Weer niet gelukt!

Gelukkig weet onze schipper Assan precies waar we moeten vissen en snel dirigeert hij onze visboot tussen de zandbanken door in de richting van de riviermonding nabij Barra. Een bekende stek blijkbaar, want om ons heen liggen diverse bootjes met lokale handlijnvissers. Onze circlehooks worden wederom voorzien van een levend hardertje en langzaam laten we de onderlijnmontage richting de bodem zakken. Het wachten is begonnen en inmiddels is het warm geworden… heel erg warm en ik begin mij inmiddels al wat onrustig af te vragen of die meegebrachte factor 15 wel genoeg zou zijn. Welnu, na een blik in de spiegel later die avond zou blijken van niet dus!

Lang hoeft niet te worden gewacht; een snoeiharde dreun op mijn hengel geeft aan dat iets 12 meter beneden ons grote honger heeft, ik beantwoord in een reflex… en sla volledig mis. Assan kijkt mij bestraffend aan, onmiddellijk lijn geven, niet slaan, geef hem de tijd!

De volgende keer let ik beter op en krijg ik wederom een paar korte tikken, nu lijn geven… ik voel nu duidelijk dat de vis met het aas begint te lopen en sla hard aan. De hengel kromt flink en het is nu zaak de vis tussen de rotsen vandaan te houden, hetgeen gelukkig snel lukt. Een schitterende cassave, ofwel senegalbaars rond de 10 kilogram toont zich aan het oppervlak en wordt snel aan boord gebracht. Het tij is gaan lopen en de vis wordt nu duidelijk actief; het is nu de beurt aan Harm. Een duidelijk grote vis heeft zich aan het aas vergrepen en snel wordt de boot van het anker gehaald en driften we met de vis mee. Na een kleine 10 minuten ligt er een werkelijk schitterende kapiteinsvis van 19 kilo in de boot. Geen wonder dat die vis zo sterk is; wat een enorme staartpartij! Duidelijk is te zien dat deze vis herstellende is van flinke bijtwonden. Op dit moment durf ik mij nog even geen voorstelling maken wat dat in vredesnaam geweest moest zijn!

Ik haal een kleine cassave binnen, een visje die ik schat op 2 kilo. Ik ga even staan om de vis goed binnenboord te kunnen tillen. Op het moment dat ik de vis begin te liften wordt vlak daarachter een enorme schaduw zichtbaar die de cassave op een haar na mist. Duidelijk herken ik de gele rug- en staartvin, allemachtig, dit is echt een van de allergrootste jack crevalles die ik ooit gezien heb, dik en dik over de meter!

We gaan het proberen op het Mantle rif, waarvan ik wist dat we hier een goede kans zouden maken op cubera snapper, een chagrijnige krachtpatser. Het liep echter heel anders, mijn zware karperhengel gaf een tik en Harm sloeg aan. Echter, er gebeurt niets, toch bodem?? Big fish! roept Assan ons toe. Ook nu weer werd de boot van anker gehaald en na ongeveer twintig minuten zwoegen begint de bodem toch ineens zwemnijgingen te vertonen. Deze hengel waarmee ik tot dusver probleemloos enige mooie cassave’s had weten te vangen, bleek echter totaal ongeschikt voor wat zich nu aan de andere kant van de lijn bevond en zowel hengel als visser zaten in zware problemen. Eigenlijk zat ik in stilte al afscheid te nemen van mijn hengel en te wachten op dat onvermijdelijke gortdroge krakgeluid; want zowel geweld op deze hengel had ik nooit voor mogelijk gehouden. Om een lang verhaal kort te houden, na ruim drie kwartier kwam de vis eindelijk boven, een tanjurarog geschat op 110lb op een karperhengel. Je kunt zeggen wat je wilt, maar petje af voor die bolle!

“Een ongelofelijke krachtpatser gevangen met een karperhengel…”

De middag werd aangewend voor het trollen op barracuda. Het water bleek ondanks de overvloedige regenbuien tamelijk helder, vandaar dat gekozen werd voor blauw/wit en paarse kleuren. Snel valt al iets op, de hengels die voorzien waren met fireline werden om de haverklap kromgetrokken door de felle aanvallen van deze zeesnoeken, echter doordat met deze lijnen zo direct wordt gevist, worden ook evenveel aanbeten gemist. Belangrijk aspect bij deze visserij is dat zodra de vis uiteindelijk de boot nadert, de hengeltop naar de vis wijst en NIET omhoog wordt gehouden! Doe je dat namelijk wel, dan is de kans niet ondenkbeeldig dat de vis de lijn volgt en met een fraaie sprong IN de boot beland met alle gevaren van dien!

In slechts 2 uurtjes tijd wisten we 14 barracuda’s gevangen, waarvan enkele exemplaren tot 130/140cm. Dit verhaal had blijkbaar snel de ronde gedaan, want grappig was dat het de volgende dag ineens wel erg druk was met allerlei lokale bootjes die het blijkbaar ook voorzien hadden op barracuda. Alleen visten zij allen met nylonlijnen en terwijl wij ook de volgende dag weer de ene na de andere barracuda aan boord wisten te brengen, bleef het bij de bootjes om ons heen angstvallig rustig aan boord.

Het begon wederom te regenen, wat heet! Om ons heen werd compleet een grijze deken opgetrokken en de regen geselde het wateroppervlak zo hard dat het tot schuim geklopt werd en bijna pijn in het gezicht deed. Nu begon het in de verte ook te donderen en met die carbonhengels aan boord begonnen we ons eigenlijk steeds minder op ons gemak te voelen.
Assan kom op we gaan terug, het is mooi geweest!

Op 14 januari organiseert Tightlines visreizen i.s.m. Hengelsport Harm Nuis een groepsreis naar deze bestemming met als thema: een weekje ‘Nuizen’, kijk voor meer informatie op www.tightlines.nl bij georganiseerde reizen.